یکی
بود، یکی نبود، یک کسی به اسم توسلی بود، پارسال به رحمت خدا رفت. می
گفتند بیش از پنجاه سال با امام بود. به امام اونقدر وفادار ماند تا در
جلسه مجمع تشخیص مصلحت، در حالی که از بی حرمتی به خط امام برآشفته شده و
نطق پیش از دستوری می کرد، قلبش از شدت ناراحتی از کار ایستاد و لحظاتی
بعد، روحش پیش امامش بود.
5
شنبه همین چند روز پیش نماز مغرب و عشاء را که در مسجد امام خمینی خواندم،
حاج شعبان که از محافظین حضرت امام در دوره ده ساله جماران بود را دیدم که
در گوشم گفت، دارم می روم مراسم سالگرد مرحوم آقای توسلی. با تعجب پرسیدم
امشب؟ گفت آری الان، گفتم كجا؟ گفت حسینیه شماره 2 جماران.
راستش از شنیدن این خبر کمی جا خوردم. این همه
هر روزه و همه روزه بعضی سایتها و روزنامه ها و شب ها هم اخبار سیما را
می بینم. ولی هیچ خبر و اثری از اینکه سالگرد این یار وفادار و غیرتمند
امام است، را ندیده ام. نمی شود فیلی، یادواره ای، ویژه نامه ای یاد کردی
در این همه رسانه مجازی و مکتوب و صدا و سیما باشد و من حتی یک بار ندیده
باشم.
هر طور شده خودم را به مراسم سالگرد رساندم.
دکتر مقدم داشت سخنرانی می کرد. دوستان بیت امام همه بودند: از جناب آقای
سید حسن خمینی، جناب آقای موسوی خوئینی ها، تا برادران انصاری (حمید، مجید
و محمدعلی) و آقای سراج و ...آقای خاتمی هم در بین آنها نشسته بود. به
کسانی که به ختم وارد می شدند، ادای احترامی داشت. آیت‌الله امامی کاشانی
هم بود.به ترکیب جمعیت که نگاه کردم، از مراكز پایین تر از جماران، به
لحاظ جغرافیایی و حتی سیاسی تقریبا هیچ كس نبود، درست ترکیب چهلم سال قبل
بود.
نه از دوستان کیهانی و موتلفه ای خبری بود و نه از دولتمردان عدالت محور و مهرگستر و نه از دوستان قوه قضائیه و مجلس و ...
عجیب است سال اول و سالگرد اول است و این همه غربت یاران امام!
ما را چه شده است که شعاع دایره رحمتمان حتی
کسانی که از دنیا دست شسته اند را در برنمی گیرد؟ این همه در سالگرد امام
و انقلاب، امام امام می گوییم، از خاطراتمان از امام دم می زنیم، در
سخنرانیهای احساسیمان از راه امام و حرمت آن یاد می کنیم، اما وقت عمل که
می رسد، انگار نه انگار امام یارانی داشته است که همه چیز خود را بر سر
دفاع و حمایت از او گذاشته اند و از این جمله بود مرحوم توسلی. مگر این
ملت چند توسلی داشت؟ مگر امام چند نفر مثل مرحوم توسلی در کنار و اطراف
خود داشت؟ چرا این قدر سلایق زودگذر سیاسی ما را ناسپاس و نمک نشناس کرده
است؟ کی و کجا بر این سیاست بازیهای بیهوده خط پایان می کشیم و به جای آن
خط صحیح دین مداری و انصاف را قرار می دهیم؟ این تذکر من خطاب به یک جناح
نیست، بهانه آن سالگرد توسلی است و بس.
و تعجب از رسانه ملی است که از کنار این مسأله
به سادگی گذشت و می گذرد، کسی چه می داند شاید آقایان اینقدر درگیر مسائل
مهمتر هستند که تنظیم سالگرد مرحوم توسلی این یار صدیق و عاشق امام برای
آنها اهمیت و قدری نداشته، حتی به این مقدار كه در زیرنویس برنامه ای
مراسم سالگرد را اعلام کنند. اگر چه شاید در همین حد لطف داشته اند و من
ندیده ام. البته چه بسا دوستان دفتر امام در اطلاع‌رسانی این مراسم کوتاهی
کرده باشند.
خدا خیر بدهد به دوستان سازمان فرهنگی هنری شهرداری
تهران که با نصب عکس هایی از آن مرحوم در بعضی از بزرگراه های منتهی به
شمال تهران، یاد و نام و خاطره این یار سختکوش و صدیق امام را پاس داشتند
و زنده نگه داشتند و یاران امام را حرمت نهادند و چه می گویم حرمت یافتند.
بیشتر قدردان بزرگان خویش باشیم حتی اگر این بزرگان با ما هم سلیقه و هم
فكر نباشند.
غلامعلی رجایی
خدا این یاور همیشگی امام رو رحمت كنه............آمین
با تشكر
یا علی مدد
