تبیان، دستیار زندگی

كربلا

دل ما شد کویر تفته؟ برگرد

خدا را! ای بهار رفته برگرد

تمام جمعه ها را صبر کردیم

اقلا جمعه ی این هفته برگرد

بیا باران براى ما بیاور
بهاران را به این صحرا بیاور
عطش داریم، تا کى قطره قطره؟
بیا و با خودت دریا بیاور

تو را امواج دریا می شناسند
تو را شن های صحرا می شناسند
تو را ای منجی دل های عالم
تمام کهکشان ها می شناسند

مشهورترین دعای ما یا مهدیست
فرمانده و مقتدای ما یا مهدیست
اینجا همگی به نام او می‌گذرند
اسم شب کوچه‌های ما یا مهدیست  

یک منتقم از طواف حج می آید
با اسب، و ذوالفقار کج می آید
آمین  خدا  برای  اللهم
عجل ولیک الفرج می آید

از عـصـر قـدیم با تو عهدی دارم
وز نام شما به کام شهدی دارم
ایــام ولادتــت امـــام حـــاضـــر
بـر لب شب وروز ذکر مهدی(عج)دارم

از لطف دعایت از بلا حفظ شدیم

از شر تمام فتنه ها حفظ شدیم

ای معنی یابن السنن المشهوره

برگرد دعای ندبه را حفظ شدیم

هرچند که دیر یادمان افتاده ست

اینکه تو نیامدی دلیلش ساده ست

ما تا سر کوچه آب و جارو کردیم

گفتیم بیا جهان ما آماده ست!

آمد که پر از عشق کند دنیا را
با خود ببرد دل زمینی ها را
یک مرد که از نسل محمد(ص) آمد
تکمیل کند قیام عاشورا را

هر راه بجز راه تو کج خواهدشد
بی لطف  تو آسمان فلج خواهدشد
ما منتظران اگربخواهیم همه
امسال همان سال فرج خواهدشد

سرو و چمن و لاله دعا می خواند
آیینه جدا،‌ آب جدا می خواند
آقای عزیز جمعه هایم برگرد
عالم همه یکصدا تو را می خواند

اینکه گفتیم درین خانه ترا منتظریم
نیست افسانه و افسون، به خدا منتظریم
بگذر از کوچه ما عابر خورشید تبار
دیرگاهی است پس پنجره ها منتظریم.

کی قصد شروع می کنی آقا جان
در کعبه رکوع می کنی آقاجان
دنیا شب تاریک ستمها شده است
این جمعه طلوع میکنی آقا جان؟

ما عاشق دیدار تو هستیم آقا

 از شوق تماشای تو مستیم آقا

 رفتی و نیامدی و ما بی تابیم

 برگرد که از غمت شکستیم آقا

ماندیم و ندیدیم به ناز آمدنت
چون سرو سرافراز، فراز آمدنت
دل در خم کوچه شهادت مانده ست
یک عمر در انتظار از آمدنت

جانا ز چه‌ رو ز دیده‌ها پنهانی‌؟
ای‌ آنکه‌ تو ذکرف حلقة‌ مَستانی‌!
عالم‌ همه‌ جسم‌ است‌ و تو آن‌ را جانی
‌ درد دل دردمند را می‌دانی‌
*
ای‌ دوست‌ اگر تو را نبینم‌ چه‌ کنم‌؟
از باغف رفخت‌ گفلی‌ نچینم‌ چه‌ کنم‌؟
بنما نظری‌ که‌ تشنة‌ دیدارم‌
از دست‌ برفته‌ دل‌ و دینم‌ چه‌ کنم‌؟
*
جانم‌ به‌ فدای‌ دوستدارانت‌ باد
دل‌، مست شرابه‌های‌ چشمانت‌ باد
دیوانه‌ و مست‌ و محو رخسار توام
‌ دیوانة‌ مست‌ از سوارانت‌ باد
*
ای‌ چهرة‌ تو آینة‌ روی‌ خدا!
ای‌ قبله‌ نما ابروی‌ تو سوی‌ خدا!
عطر همه‌ گفته‌های‌ تو بوی‌ خدا!
خوی‌ تو بود نشانة‌ خوی‌ خدا!

من دیده به راه تو همی دوخته ام

عمری به رهت چو شمع افروخته ام

آیا نرسد زمان وصلت گل من؟

تا باز زند جوانه آن سوخته ام

شادی بكند دلم كه یاری برسد

از دل برود غم و نگاری برسد

یك شب نرود خواب به چشمم زیرا

گوید به دلم كسی سواری برسد

یك سرو قدی در دو جهان ما را بس

یك گل ز زمین و آسمان ما را بس

گر آرزویی هست به دنیا اینست

دیدار همان یار نهان ما را بس

کاش می شد اشک را تهدید کرد مدت لبخند را تمدید کرد

کاش می شد در میان لحظه ها لحظه ی دیدار را نزدیک کرد

این عشق آتشین زدلم پاک نمی شود / مجنون به غیر خانه ی لیلا نمی شود

بالای تخت یوسف کنعان نوشته اند / هر یوسفی که یوسف زهرا نمی شود

آن که بی باده کند جان مرا مست کجاست ؟

آن که بیرون کنداز جان و دلم دست کجاست؟

آن که سوگند خورم جز به سر او نخورم

آن که سوگند من و توبه ام اشکست کجاست

هنوزم انتظارو انتظار است

هنوزم دل به سینه بی قرار است

هنوزم خواب میبینم به شبها

همان مردی که بر اسبی سوار است

همان مردی که جمعه آید روزی

و این پایان خوب انتظار است

بر چهره پر ز نور مهدی صلوات بر جان و دل صبور مهدی صلوات

تا امر فرج شود مهیا بفرست بهر فرج و ظهور مهدی صلوات

سوالی ساده دارم از حضورت .... من آیا زنده ام وقت ظهورت ..... اگر که آمدی من رفته بودم .... اسیر سال و ماه و هفته بودم ..... دعایم کن دوباره جان بگیرم ..... بیایم در رکاب تو بمیرم