تبیان، دستیار زندگی

مقایسه كارایی پردازنده‌های دوهسته‌ای

برای مقایسه عملكرد و كارایی پردازنده های دو هسته ای كه در ابتدای مقاله معرفی شدند، 14 پردازنده در 28 برنامه متفاوت محك زده شده اند،هر یك از این آزمایش ها ما را در یافتن كارایی دقیق پردازنده ها و مقایسه عملكرد آنها با سایرین یاری خواهد كرد، گوناگونی آزمایش‌های صورت گرفته به این دلیل است

كه كاربرد مشخصی برای كامپیوترهای شخصی تعریف نشده و برنامه هایی كه كاربران بر روی آن اجرا می كنند طیف بسیار گسترده ای دارد، آزمایش های ما در 6 گروه زیر صورت گرفته است:

1. آزمایش های تركیبی
2. آزمایش‌ بازی های كامپیوتری
3. آزمایش كدگذاری صوتی و تصویری
4. آزمایش ویرایش تصویری و ویدیویی
5. آزمایش فشرده سازی
6. آزمایش های رندرینگ حرفه‌ای

با توجه به گستردگی آزمایش های صورت گرفته و محدودیت فضایی كه در اختیار مقاله داده شده است، نتیجه هر یك از آزمایش ها و توضیح و تفسیر مربوط به عملكرد پردازنده ها در آن آزمایش به صورت مجزا در بخش دوم مقاله قرار داده شده، در صورتی كه مایل هستید عملكرد 14 پردازنده ی دو هسته را در گروه خاصی از آزمایش‌ها یا برنامه ویژه‌ای كه كاربری اصلی شما از كامپیوتر می‌باشد، مشاهده كنید می‌توانید به صفحات پایانی مراجعه كنید.
 

میانگین نتایجی كه هر پردازنده در 28 آزمایش صورت گرفته اخذ كرده است، در تصویر شماره (1) نشان داده شده، سه خانواده پردازنده های دوهسته ای كه در ابتدا معرفی شدند، در این تصویر از یكدیگر تفكیك شده اند، به طور میانگین در 28 آزمایش صورت گرفته پردازنده های خانواده Core 2 Duo برتری خود را به اثبات رسانده اند، قدرتمندترین پردازنده AMD، كه تا چندی پیش بالغ بر یك میلیون تومان قیمت داشت، به طور میانگین كارایی برابر با پردازنده 316 دلاری Core 2 Duo E6600 دارد، همچنین ارزان ترین عضو‌ خانواده پردازنده های جدید Core 2 Duo، میانگین كارایی مشابه با قدرتمند ترین پردازنده دو هسته ای نسل قبل Intel یعنی Pentium D 965 از خود نشان داده است.

تصویر شماره (2) كارایی بر فركانس كاری پردازنده های دوهسته‌ای
 

در این تصویر پردازنده‌های هر خانواده تقریبا نسبت یكسانی دارند این موضوع ما را قادر می‌سازد تا به سادگی كارایی خانواده پردازنده‌های

دوهسته‌ای را با یكدیگر مقایسه كنیم. برای دستیابی به سطح عملكرد پردازنده های Core 2 Duo فركانس كاری پردازنده های دو هسته ای Athlon 64 X2 حدود 20 درصد باید افزایش یابد، و پردازنده‌های «پنتیوم D» نیز می بایست حدود 90 درصد فركانس كاری خود را افزایش دهند

قابلیت‌ پردازش 64 بیتی Core 2 Duo

پس از عرضه پردازنده های جدید بحث های متعددی حول قابلیت های 64 بیتی آن از جمله شایعاتی مبنی بر اینكه پردازنده های جدید به خوبی حالت 32 بیتی، قادر نیستند در حالت 64 بیتی ایفای نقش كنند مطرح شد. (برای مطالعه بیشتر دراین مورد به سایر مقالات سایت میکرو رایانه مراجعه نمایید) با توجه به آینده قریب الوقوع همه گیر شدن برنامه ها و سیستم عامل های 64 بیتی آیا این شایعات صحت دارند؟

همانطور كه مشاهده كردید در حالت 32 بیتی پس از بررسی 28 آزمایش، پردازنده های Core 2 Duo برتری بی‌چون و چرای خود را به اثبات رسانده و به درستی اینتل را به عنوان تولیدكننده سریع‌ترین پردازنده‌های كامپیوتر‌های خانگی معرفی كردند. اما در حوزه برنامه های 64 این موضوع تا چه حد تفاوت خواهد كرد؟

در بررسی معماری Core در مقاله «معماری اینتل در مقابل AMD» به قابلیت های ویژه معماری Core در حالت 32 بیتی اشاره كردیم، اما به محدودیتی كه در حالت 64 بیتی برای این معماری وجود دارد اشاره‌ای نكردیم. اولین محدودیت این است كه تكنولوژی منحصر به فرد «همجوشی Macro-op» از دستورالعمل های طولانی 64 بیت پشتیبانی نمی كند و دومین محدودیت، كاهش سرعت واحدهای كدگشایی پردازنده در حالت 64 بیتی به جهت فعال شدن ثبات های اضافی حالت 64 بیت است.

«همجوشی Macro-op» تكنولوژی است كه امكان كدگشایی 5 دستورالعمل در هر سیكل ساعت را برای 4 واحد كدگشایی پردازنده میسر می‌سازد، این تكنولوژی به تفصیل در مقاله قبلی بررسی شد، اساس كار این تكنولوژی تركیب دستوالعمل‌های انشعابی متداولی است كه در انتهای تصویر شماره (3) لیست آنها نشان داده شده.

تصویر شماره (3) برگی از مستندات معماری Core

در این تصویر كه برگی از مستندات معماری Core منتشر شده توسط اینتل است، محدودیت معماری Core را در بكاری گیری دستورالعمل های 64 بیتی در حالت EM64T زرد رنگ كرده ایم، در ایده آل ترین حالت موجود با فراهم نمودن تمامی شرایط لازم برای تركیب دو دستورالعمل در پایان هر پنج دستورالعمل x86 ، «همجوشی Macro-op» حدود 25 در صد افزایش كارایی را به ارمغان خواهد آورد، با این حال در واقعیت شرایط لازم برای تركیب همواره فراهم نیست، در نتیجه مهندسین اینتل میزان بهبود عملكرد ممكن برای این تكنولوژی را در حالت كلی بین 3 تا 5 درصد تخمین زده‌اند، به همین خاطر هیچ دلیلی برای نگرانی فقدان تكنولوژی «همجوشی Macro-op» در حالت 64 بیتی وجود ندارد.

كاهش سرعت كدگشایی در حالت 64 بیتی كه دومین محدودیت معماری Core در اجرای برنامه های 64 بیتی به شمار می رود نیز تنها مختص معماری Core نیست و این مشكل در معماری K8 پردازنده های Athlon 64 نیز وجود دارد، به همین دلیل بحث های متعددی كه در مورد ضعف پردازنده های Core 2 Duo در حالت پردازش 64 بیتی مطرح شده چندان حقیقت ندارند.

 

نتایج بررسی ها نشان داده است كه رشد عملكرد برنامه ها هنگام انتقال از حالت 32 بیتی به 64 بیتی در پردازنده های Athlon 64 X2 بیشتر است، میانگین افزایش كارایی در نتیجه گذر به حالت 64 بیتی در پردازنده های Athlon 64 X2 حدود 16 درصد می باشد، در حالی كه پردازنده های Core 2 Duo در حالت 64 بیتی تنها 10 درصد رشد عملكرد نسبت به حالت 32 بیتی از خود نشان داده اند، این 6 درصد اختلاف با درنظر گرفتن این موضوع كه به طور میانگین پردازنده های Core 2 Duo حدود 20 درصد سریع تر از Athlon 64 X2 ها هستند، باز هم در نتیجه‌گیری های ما تغییری ایجاد نخواهد كرد

دسترسی به حافظه‌ در Core 2 Duo

یكی از نقاط قوت معماری K8 پردازنده های Athlon 64 X2 نسبت به معماری Core، كنترلر حافظه مجتمع با هسته پردازنده است، در حالی كه كنترلر حافظه پردازنده های Core 2 Duo همانند پردازنده‌های «پنتیوم» در تراشه «پل‌شمالی» مادربرد گنجانده شده و این تراشه واسطه دستیابی پردازنده به حافظه است

پردازنده Core 2 Duo به همراه تراشه‌های «پل شمالی» و «پل جنوبی»

در مقاله «معماری اینتل در مقابل AMD» به برخی از تكنولوژی های معماری Core برای دسترسی سریع‌تر به حافظه و كم كردن تاخیر آن اشاره كردیم، این تكنولوژی‌ها تا چه حد موثر بوده اند؟

برای مقایسه دسترسی حافظه پردازنده های Core 2 Duo و Athon 64 X2 آزمایشی ترتیب دادیم تا تاخیر و پهنای باند دسترسی به حافظه برای هر پردازنده مشخص گردد، در این آزمایش از ماژول های حافظه DDR2 یكسان برای هر دو پردازنده استفاده شده است، در تصویر شماره (4) نتیجه آزمایش تاخیر دسترسی به حافظه را مشاهده می‌كنید:

تصویر شماره (4) نتیجه آزمایش تاخیر دسترسی به حافظه

پردازنده ‌ Core 2 X6800 به كمك تكنولوژی های متعدد بهینه سازی دسترسی به حافظه توانسته است با كنترلر حافظه سنتی خود دسترسی با تاخیر بسیار كمتری از پردازنده Athlon 64 FX-62 با كنترلر حافظه مجتمع و بی واسطه، ثبت كند. این موضوع نشان می دهد تكنولوژی های بهینه سازی دسترسی به حافظه كه در مقاله گذشته به تفصیل تك تك آنها را بررسی كردیم در معماری Core موثر واقع شده و توانسته است تاخیر دسترسی به حافظه را كاهش دهد.

برخلاف تاخیر، پهنای باند دسترسی به حافظه در پردازنده های Athlon 64 بیشتر است (دراین موارد مقالات متعددی در سایت میکرو رایانه وجود دارد، به فهرست مقالات رجوع کنید) در واقع مهمترین مزیت معماری پردازنده‌های مجتمع با كنترلر حافظه، پهنای باند حافظه دست نیافتنی آنها است. از طرف دیگر كنترلر حافظه DDR2 پردازنده های Athlon 64 با قرار دادن حافظه های سریع تر مانند DDR2-667 و DDR2-800 كارایی بهتری از خود نشان می دهد، در حالی كه این موضوع برای پردازنده های Core 2 Duo صادق نیست و اختلاف كارایی میان حافظه های DDR2-533 با DDR2-667 بسیار اندك است. با توجه به همزمان بودن «گذرگاه حافظه» DDR2-533 و گذرگاه FSB كامپیوترهای مبتنی بر پردازنده های Core 2 Duo، مقرون به صرفه ترین نوع حافظه برای این پردازنده ها، حافظه های DDR2-533 می‌باشند

اینتل با پردازنده های Core 2 Duo گام بزرگی برداشته است و حقیقتا با معماری Core توانسته است برتری خود را به اثبات برساند، این معماری نه تنها در حوزه پردازنده های كامپیوتر های شخصی بلكه در حوزه سرور با پردازنده های Xeon سری 5100 و در حوزه كامپیوتر های همراه با پردازنده های Core 2 Duo سری T نیز بسیار خوش درخشیده‌ است.

پردازنده‌های «پنتیوم D» با توان مصرفی و حرارت بالای خود ، كارایی بسیار اندكی در مقایسه با دو خانواده‌ی دوهسته‌ای دیگر ارائه می‌كنند و حضور آنها تنها در بازار پردازنده‌های ارزان‌قیمت پیش‌بینی می‌شود.

معرفی Core 2 Duo كاملا به معنی شكست AMD نیست، چرا كه این شركت تنها بازار پردازنده های گران قیمت خود را از دست داده و پردازنده های فعلی AMD می‌توانند تا حدودی بازار پردازنده‌های میان قیمت را بدست آورند. هرچند كه كاهش قیمت پردازنده های این شركت هنوز برای رقابت كافی به نظر نمی رسد، اما با اضافه شدن ویژگی هایی برای بكارگیری موثر از توان مصرفی پردازنده به سری جدید پردازنده های Athlon 64 X2 بازهم مورد توجه كاربران قرار خواهندگرفت. به همین دلیل هنوز زود است كه بخواهیم ادعا كنیم اینتل كاملا از AMD پیشی گرفته است. پردازنده‌های این دو شركت همچنان به هم زیستی خود در بازار ادامه خواهند داد.

پردازنده های Core 2 Duo نسبت به CoreDuo از برتری هایی چون فرکانس بالاتر، L2 Cache بیشتر ( 4 مگابایت) و قابلیتهای 64 بیتی برخوردارند. از دیگر تغییرات مدلهای جدید قرار گرفتن یک Firewire 800 حتی در مدلهای  15 اینچ، پشتیبانی از هارد دیسکهای با ظرفیت بالاتر، میزان RAMهای 667 مگاهرتزی DDR2 نصب شده ی بیشتر (1 گیگابایت درمدل اول و 2 گیگابایت در مدلهای دوم و سوم) قابل ارتقا تا حداکثر 3 گیگابایت را می‌توان نام برد.

مدلهای جدید در سه پیکربندی ارائه شده اند، 2 مدل 51 اینچ با قیمت های 1999 و 2499 دلار که در حال حاضر به فروش رسیده و مدل 17 اینچ با قیمت 2799 دلار که از هفته ‌ی آینده به فروش خواهد رسید
 

پردازنده های Intel

Intel دو نوع پردازنده بر اساس دو نوع معماری متفاوت NetBurst و Core 2 روانه بازار کرده است. پردازنده های مبتنی بر این دو معماری تفاوت های اساسی با هم داشته و جالب این جاست که هر دو با سوکت LGA775 طراحی شده‌اند. بر اساس معماری قدیمی تر NetBurst چهار خانواده پردازشی Pentium4، PentiumD، PentiumEE و CeleronD طراحی و تولید شده‌اند. در این بین دور CeleronD را خط بکشید و آن را به حساب نیاورید، چراکه پردازنده Sempron شرکت AMD با قیمتی کمتر کیفیتی به مراتب بالاتر را در اختیار شما قرار خواهد داد. PentiumEE که مخفف شده Extreme Edition است قیمت بسیار بالایی دارد. برای خرید این خانواده باید بین 600 تا 900 هزار تومان پول در جیب مبارک داشته باشید. PentiumD را می توان تنها پردازنده قابل ارزش Intel در دسته اول دانست. PentiumD در دو زیر خانواده سری 800 و سری 900 تولید می‌شود. البته پردازنده های PentiumD D EE نیز در این دسته قرار می‌گیرند که به‌دلیل قیمت بالا به‌گروه خون قاطبه مصرف‌ کنندگان نمی‌خوردند. سری PentiumD 8XX که با 805 آغاز و به 840 ختم می شوند، با تکنولوژی 90 نانومتری تولید و از دو هسته پردازشی استفاده کرده و قیمت متعادلی دارند. کیفیت خانواده Pentium D 9XX به شکل قابل ملاحظه ای از خانواده 800 بالاتر بوده و در حال حاضر با قیمت‌های معقولانه عرضه شده‌اند.

توجه داشته باشید که مدل هایی که رقم کد انتهایی مدل های آن ها به عدد پنج ختم می شود، به دلیل نداشتن تکنولوژی Virtualization ارزان‌تر خواهند بود. برای مثال PentiumD 945 با 4/3 گیگاهرتز سرعت و مشخصات برابر با PentiumD 950 به دلیل ذکر شده با قیمت 161 هزار تومان عرضه شده است. PentiumD 805 با 90 هزار تومان ارزان ترین و خوش قیمت ترین پردازنده دو هسته ای Intel در بازار است که برای خرید توصیه شده است. اما Core 2 Duo نام جدیدترین پردازنده شرکت Intel است که یک ماه پیش وارد بازار ایران شد. کیفیت این پردازنده‌ ها مثال‌زدنی است. مدل Core 2 Duo E6300 به قیمت 200 و E6400 به‌ قیمت 250 هزار تومان با سه سال گارانتی در بازار قابل تهیه است. بعد از نمایشگاه Gitex قیمت این خانواده شکسته خواهد شد. کیفیت پردازنده های دوهسته ای Core 2 Duo برتر از پردازنده های دو هسته ای‌AMD است. به نوعی تهیه Core 2 Duo قابلیت های سیستم را به شکل قابل ملاحظه‌ای توسعه خواهد داد. مدل E6300 قیمت قابل قبول تری نسبت به دیگر مدل های این خانواده دارد

شرکت اینتل می گوید با عرضه پردازنده های تازه دو هسته ای Core 2 Duo ، پرونده ساخت تراشه های پنتیوم را برای همیشه بسته است پردازنده های جدید اینتل از قدرت پردازش فوق العاده برخوردار بوده و انرژی کمتری مصرف می کنند. این تراشه ها با طیف گسترده ای از محصولات شامل رایانه های سرور، لپ تاپ و وسایل الکترونیک سیار سازگاری دارند. پیش از این شرکت AMD در ماه آگوست نمونه های مشابهی را روانه بازار کرده بود. یکی از مدیران اینتل پیش بینی کرده که Core 2 Duo موتور محرک جدیدی برای نیم میلیآرد نفر کاربران اینترنت خواهد بود. در حالیکه عملکرد این تراشه 40 درصد بهتر از عملکرد بهترین تراشه پنتیوم است، میزان مصرف انرژی آن هم 40 درصد کمتر است.

سرانجام مدلهای جدید MacBook Pro با استفاده از پردازنده های جدید Core 2 Duo شرکت اینتل معرفی شدند. پردازنده های Core 2 Duo نسبت به CoreDuo از برتریهایی چون فرکانس بالاتر، L2 Cache بیشتر(4 مگابایت) و قابلیتهای 64 بیتی برخوردارند. از دیگر تغییرات مدلهای جدید قرار گرفتن یک Firewire 800 حتی در مدلهای 15 اینچ، پشتیبانی از هارد دیسکهای با ظرفیت بالاتر، میزان RAMهای 667 مگاهرتزی DDR2 نصب شده ی بیشتر(1 گیگابایت درمدل اول و 2 گیگابایت در مدلهای دوم و سوم) قابل ارتقا تا حداکثر 3 گیگابایت را می‌توان نام برد.

مدلهای جدید در سه پیکربندی ارائه شده اند، 2 مدل 15 اینچ با قیمتهای 1999 و 2499 دلار که در حال حاضر به فروش رسیده و مدل 17 اینچ با قیمت 2799 دلار که از هفته‌ی آینده به فروش خواهد رسید
شرکت اینتل یکی از بزرگترین تولید کننده های پردازنده در جهان احتمالا عرضه ی پردازنده ها با اسم رمز Conroe برای کامپیوتر های خانگی را به تاریخ 27 جولای 2006 موکول خواهد کرد. دلایل این تصمیم گیری از سوی اینتل هنوز به طور کامل مشخص نشده است اما به نظر می رسد این شرکت قصد دارد تعداد زیادی از این چیپست را روانه بازار کند و همچنین پلتفرم های مخصوص و لازم برای این خانواده ی جدید از پردازنده ها را ایجاد نماید.

در ابتدا قرار بود دو خانواده از پردازنده ها دو هسته ای اینتل به نامهای Intel Core 2 و Intel Core 2 Extreme طبق برنامه در تاریخ 23 جولای سال جاری به بازار عرضه شوند اما طبق جدیدترین تغییرات در برنامه ریزی اینتل این سری جدید در 27 جولای به بازار عرضه می شوند. به علاوه این شرکت قصد دارد دو چیپست جدید با نامهای Intel G965 و Intel Q963 نیز در همان روز معرفی کند.

با اینکه هنوز دلیل این تصمیم مشخص نیست اما تاریخ های اعلام شده به هم نزدیک هستند به همین دلیل می توان نتیجه گرفت این تصمیم به خاطر فناوری ساخت و تولید آنها اخذ نشده و احتمالا با همان مشخصات قبلی به بازار وارد می شوند و این تصمیم بیشتر به خاطر تمایل اینتل به اشباع بازار و تولید به تعداد مورد نیاز این سری از چیپست ها است.

پردازنده های دو هسته ای اینتل (Core 2) که قبلا با نام رمز Conroe شناخته می شدند از تکنولوژی ساخت کوچکتری بهره می برند که باعث کاهش طول خط لوله ها و افزایش کارایی پردازنده می شوند. این سری جدید از پردازنده ها از خط لوله های 14 مرحله ای (در برابر خط لوله 31 مرحله ای یا بیشتر که در خانواده Xeon یافت می شد) و تکنولوژی Intel Wide Dynamic Execution بهره می برند. همچنین واحد FPU در این پردازنده ها نیز تقویت شده است. از دیگر ویژگی های این پردازنده حافظه نهان یکپارچه سطح 2 است که با استفاده از آن یکی از هسته ها در حالی که هسته دیگر در حالت بیکاری به سر می برد به تنهایی می تواند از تمام فضای این حافظه استفاده کند.

از مهمترین مزایای پردازنده ها Conroe افزایش بازدهی با وجود مصرف کمتر است و این بدان معناست که این هسته ها بسیار خنک تر خواهند بود و با استفاده از آنها می توان کامپیوتر های کوچکتر با صدا و حرارت کمتری تولید کرد. درطی سه سال گذشته این اولین سری پردازنده است که شرکت اینتل برای مقابله با محصولات شرکت AMD در زمینه بازی و برنامه های حرفه ای تولید می کند که شهرت آنها را در میان این دسته از کاربران افزایش می دهد.

مزایای پردازنده‌های جدید
شاید تعجب كرده باشید كه چرا باید از قرار گرفتن دو تراشه روی یك پردازنده این همه ذوق‌زده بشویم. البته این شوق و ذوق دلایل فنی محكمی هم دارد كه خواهیم گفت.


كامپیوترهای نیم واتی اینتل

به اعتقاد اینتل، در حد فاصل كامپیوترهای جیبی (PDA) و كامپیوترهای كیفی (notebook)، می توان محصول جدیدی را خلق كرد كه می تواند تمام قابلیت های یك كامپیوتر كامل ویندوزی را داشته باشد و درعین حال مصرف انرژی آن، یك دهم كم مصرف ترین نوت بوك های امروزی باشد اگر برای كار شما، نوت بوك بیش از حد بزرگ و PDA بیش از حد ضعیف است، احتمالا پیشنهاد اینتل برایتان جذاب خواهد بود اینتل در نظر دارد بخش تازه‌ای را در بازار رو به رشد موبایل باز كند كه زیر مجموعه نوت بوك های كوچك قرار می‌گیرد. این بخش جدید كه اینتل مایل است آن را كامپیوتر رودستی (handtop pc) بنامد، شامل دستگاه های دست گرفتنی در حد و اندازه PDAهای امروزی، اما با توان پردازش و ذخیره سازی بسیار بالاتر خواهد بود تاجایی كه بتواند یك نسخه كامل ویندوز را اجرا كند.

البته این ایده اینتل كاملا‌ جدید نیست. به عنوان مثال، همین الان هم شركت OQO با كامپیوترهای فوق قابل حمل خود، در این رده از دستگاه ها قرار می‌گیرد كه اندازه‌ای كوچك‌تر از سطح یك سی دی دارد و می تواند ویندوز اكس پی را اجرا كند.

گذشته از اندازه، آن چه بسیار مورد توجه اینتل قرار گرفته، پایین آوردن مصرف است. مطابق گفته اینتل، در حال حاضر، تراشه های PentiumM سری ULV (یا Ultra Law Voltage) حدود پنج وات مصرف دارند. اما اینتل معتقد است می‌تواند در طول این دهه، این توان مصرفی را تا یك دهم كاهش دهد؛ یعنی به نیم وات برساند. قرار است كامپیوترهای رو دستی نیم واتی اینتل تا سال 2006 آماده شوند. درباره معماری پردازنده این دستگاه، اینتل هنوز خبری منتشر نكرده ‌است. اما قول داده در اجلاس بهار 2006 این شركت (موسوم به 2006 IDF Spring) اطلاعات بیشتری را در اختیار علاقمندان بگذارد.

برخی منابع آگاه معتقدند بعید است اینتل برای كامپیوترهای رودستی مورد نظر خود، از پردازنده های Yonah یاMerom استفاده كند و احتمالاً از نسل جدید XScale موسوم به Monahans بهره خواهد گرفت، كه در اجلاس اخیر اینتل با سرعت كلاك 25/1 گیگاهرتز به نمایش گذاشته شد. هنوز خیلی زود است این دستگاه را از لحاظ سرعت با دستگاهی مثل OQO مقایسه كنیم

انتظار نمی‌رود كامپیوتر رودستی ازجمله محصولا‌تی باشد كه بازار را اشباع كند. چون بیشتر بازار عمودی را مورد هدف قرار خواهد داد (چیزی شبیه شگردهای بازاریابی OQO). مصرف‌كنندگان احتمالی این نوع دستگاه‌ها مهندسان عمران، دلالان معاملات ملكی، كارگران ساختمانی و افرادی هستند كه در زمینه بهداشت فعالیت دارند. تفاوت اصلی كامپیوتر رودستی با OQO نیز در زمینه قیمت‌ خواهد بود. به نظر اینتل، قیمت دو هزار دلاری OQO برای كامپیوتر رودستی خیلی بالاست. اینتل هم هنوز قیمت مشخصی را اعلام نكرده ‌است. اما تحلیلگران براین باورند كه این قیمت كمتر از یك‌هزار دلار خواهد بود
 

مقاله «معماری اینتل در مقابل AMD»