سلام
گریه بر اهل بیت ثواب بسیار زیادی داره . بطوریکه احادیث بسیار زیادی دراین رابطهمنقول هست . برای مثال :
امام رضا(ع)
پسر
شبیب، اگر برای حسین چنان گریه کنی که اشکهایت بر گونه هایت جاری شود
خداوند همه ی گناهان کوچک و بزرگ ترا می آمرزد؛ اندک باشد یا بسیار.
اما راز این اشک ریختن ها در چیست؟ آیا صرف اشک ریختن هدف است یا این مراسم ها و عزاداری ها سر دیگری در خود نهان داشته است.
برداشت من اینست که این مراسمات به عنوان ابزاری است که درنهایت موجب بالا رفتن معرفت انسان و پایدار ماندن ریشه ی اسلام می شود. در قیام امام حسین (ع) درس های فراوانی است که فراگیری و یا تذکر آنها درین ایام شاید مهمتر از گریه کردن بر حسین(ع) باشد. در واقع آن هنگام که هدف قیام امام (ع) تبیین نگردد آن نتیجه و حاصل که می بایست ، بدست نخواهد آمد.
در تاریخ حیات اهل بیت حتی ازین عزاداری ها استفاده سیاسی هم می شده است. مثلا امام باقر(ع) فرمودند پس از شهادت من به مدت 10 سال برای من عزاداری و نوحه و ناله سر دهید. سر این عمل آن بود که "دیگرانی که ازین مح می گذشتند با خود می گفتند که چه ستمی براینها روا داشته شده که اینگونه نوحه و ناله سر می دهند".
بهر حال نه اینکه فکر کنیم عزاداری و اشک ریختن ها ارزشی ندارد اما بدون تردید اگر از کنار این عزاداری ها "فرهنگ عاشورا" و "هدف از قیام اباعبدالله" را درک نکنیم شاید نتوان گفت که بی بهره بوده ایم.