الهی! دانی به چه شادم ؛
به آنکه نه بخویشتن ، بتو افتادم.
سلام
آدم تو کار گروهی می تونه هم گروهاشو بیبشتر بشناسه.
تو همین شناخت ها ، دوستی ها بوجود میاد.
تنها آسیبی که فعلا به ذهنم می رسه :
تو این نوع کار استرس زیادی به افراد وارد می شه.
مخصوصا استرس ناشی از ترس شکست خوردن.
یا اینکه نتونم وظیفمو خوب انجام بدم.
در مورد اینکه نشریه یک کار فراانجمنیه ،
فکر میکنم چون کار تنظیم مطالب و کار پایانی یه نشریه ؛
به دست یه هسته کوچیک تر گروه انجام می شه
شاید بشه گفت فرا انجمنیه یا بهتر بگم فرای کارگروهی ه مجازیه.
اما اگه کار گروهی ، مساوی با کار مشارکتی باشه ؛
همه درکارنهایی سهیم اند ولی با درصد های متفاوت. نه!؟
این جملتون درسته :
«بنظر من کار گروهی انجمنی چیزی مثل شرکت کردن در یک بحث و سعی در تکمیل مطلب به کمک هم هست.»
ولی این کار گروهی قشنگ تر می شد اگه
بجز مدیرا و جانشینان ؛ بقیه دوستان هم توو بحثا شرکت می کردند.
نه؟
و ..
به جز آب و آیینه چه نشریه دیگه ای
درست شده؟
نشریه انجمن دانشجویی هم که فعلا یه سنگ بزرگه.
