باید جنگید....جنگ فرهنگی! دنیا میراثی از ابتدای هستی است و دست به دست،دستخوش تغییر،ارث رسیده به ما كه از نسل آدم و حوا هستیم.
و می جنگیم ....سر هر چیزی می جنگیم... و حتی می كشیم... كه كشتن هم میراثی از قابیل است!
توی دنیایی كه برادر می كشند و نسل غارت می كنند همه چیز ارزش جنگیدن را دارد فرهنگ كه دیگر هیچ!!!
آرامش حكم می كند كه ساكت باشی و حرفی از جنگ نزنی،چون جنگ منظر خوشی را تصویر نمی كند،ولی معنی اش این نیست كه سلاحمان را زمین بگذاریم...نه!معنی اش این است كه باید جور دیگر ایستاد.
سن من و تو كه قد نمی دهد كلاش دست گرفته باشیم و نارنجك هوا كرده باشیم و مین پیجچانده باشیم...اما به سن پدرانمان چرا!
كلاش دست گرفته اندو نارنجك هوا كرده اند و مین پیچانده اند و حالا سنگر را سپرده اند به ما...نباید سنگر شان را خالی گذاشت!در شرایطی كه فرزندان قابیل بر فرزندان هابیل چیره اند،نباید سلاح را زمین گذاشت،ما نه خون می خواهیم نه خون میریزیم،
سلاحمان قلم با چاشنی فكر و غیرت،و فرهنگ اصیل و ناب ایرانی است!
قلم من جای كلاش بابا را می گیرد ،اندیشه من مثل نارنجك صدا می كند، فرهنگم مین های دسیسه را خنثی می كند و غیرتم نمی گذارد خوابم ببرد،توی سنگر فرهنگ باید جنگید و گفت:(فرهنگ من سلاح من) 