بسم الله الرحمن الرحیم
سلااااااااااااااااااااااام
قرآن وروانشناسی
قرآن نور آشکار و ریسمان محکم و شفابخش بیماری ها و بزرگترین وسیله نیل به فضیلت و سعادت است، قرآن روشنی و راهنما است و اجتماع بشری را از مرگ به زندگی و از نومیدی به امیدواری، و از کسالت به نشاط و از سکون به حرکت و از خواری به عزت بیرون میآورد.
لذا پیامبر اکرم«صلی الله علیه و آله و سلم» فرموده است:«اذا التبست علیکم الا مور کقطع الیل المظلم فعلیکم بالقرآن...»(هنگامی که امور (فتنه ها) بر شما، هم چون پاره های شب تاریک مشتبه شود (روی آورده مایه گمراهی و اشتباهکاری شود) بر شما باد به قرآن (که به سوی قرآن روید).
..قرآن مدرسه زندگی متحرکی است که افراد انسان را به یکدیگر می پیوندد و از آنان توده ای یکپارچه و بنایی استوار می سازد، به طوری که اگر به آموزش های آن عمل کنند رسیدن به زندگی پاکیزه، آزاد و پیشرو را تضمین می کند.
این ویژگی ها هنگامی محقق می شود که قرآن مستولی بر اجتماع و ساری و جاری در زندگی همگان باشد و مردمان به آن عمل کنند نه در قرآنی که آن را دور و مهجور و جدا مانده از میدان های زندگی فردی و اجتماعی نگاه داشته باشند، نه در قرآنی که آن را وسیله ای برای بهره کشی وفریب دادن مردم ساخته و در اظهار دینداری به آن استناد کنند و صرفا به چاپ و انتشار آن به صورتی زیبا پردازند، چنان که سیاستمداران و جباران خیانتکار گاه چنین می کنند.
قرآن نه فقط برای اینست که در ختم ها به قرائت خوانده شود و به عنوان پیشکش فرستادن به مردگان به کارآید، بلکه کتابی است پر از دستورات وقوانین زندگی اجتماعی و ادامه حیات برای خوب زیستن که راه صحیح زندگی کردن را به بشر نشان داده واگر ما نتوانسته ایم و یا نمی توانیم با در نظر گرفتن قوانین و دستورات آن به آرامش جسم و روان خود کمک کنیم، گناه از بی اطلا عی و بی علا قگی ماست.پس شایسته است که ما مسلمانان به قرآن مراجعه کنیم، و در اصول آن به تحقیق بپردازیم، و تعلیمات آن را چنان که باید به صورت دقیق بشناسیم و بر دانسته های خود بیفزاییم ودر دستورات آن تعمق کنیم، و برنامه های آن را عملی سازیم، و بکوشیم اوامرا ودستورهای آن را با زندگی ظاهری و باطنی و فردی و اجتماعی خویش انطباق دهیم، تا حیات خویش را به صورتی پاکیزه و آزاد و عزیز و عالی در آوریم.
درهر حال قرآن، کتابی است که آنچه را که امروزه برای رسیدن به سلا مت روانی لا زم است به خوبی روشن می سازد، تا آدمی چگونه با آن برخورد کند و ظرفیت روانی جامعه چه باشد. بیهوده نیست که حافظ شیرین سخن گوید:صبح خیزی و سلا مت طلبی چون حافظ هر چه کردم همه از دولت قرآن کردم
قرآن کتاب حکمت و نور و برهان وهدایت و تبیان و شفا» و... است، و کسی که بادیده شفا جوینده به دیدار چهره شفابخش این کلا م معجز بیان برود وبا این اعتقاد راسخ و ایمان کامل قرآن را تلا وت کند و به مضامین آن تفکر و تدبر نماید و به روح قرآن پی ببرد قطعا فشارهای روانی وی کاهش پیدا می کند
داروهای متداول برای درمان دردهای جسمانی غالبا اثر نامطلوبی روی ارگان های بدن می گذارند تا آنجا که در حدیث معروفی آمده:«ما من دوا» الا و یهیج دا»»هیچ دارویی نیست مگر این که سرچشمه بیماری دیگر است.
اما قرآن، این داروی شفابخش، نه تنها هیچ گونه اثر نامطلوب روی جان و فکر و روح آدمی ندارد، بلکه به عکس، تمام آن خیر و برکت است. چنان که پیامبر «صلی الله علیه و آله و سلم» فرمودند:«ان هذا القرآن... و من استشفی به شفاه الله...»هر آینه این قرآن... هر که از آن شفا جوید، خدا او را شفا می دهد...و نیز رسول خدا «صلی علیه و آله و سلم» فرمودند:القرآن هو الدوا»»
قرآن دارو ودرمان است.ودر یکی از عبارات نهج البلا غه می خوانیم:«... و دوا» دانکم...»... و درمان بیماری های شما است....
اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم
