تبیان، دستیار زندگی

سلام

نیک از شوق حکایت به زبان می آید

سعدیا که همه فریاد تو بی درد نیست

آتشی هست که دود از سر آن می آید 

.:.:.:.:. .:.:.:.:. .:.:.:.:. .:.:.:.:. .:.:.:.:. .:.:.:.:.

اینبار میخواهیم در این مبحث روایات و احادیث مرتبط با عشق و عاشقی و دوست داشتن را جمع کنیم...

دوستان عاشق قرآنی هر کس هر چیزی بلده یا پیدا کرد حتما اینجا ثبت کنه.

امیدوارم مطالب اینجا بتونه سوال مطرح شده در تاپیک عشق و عاشقی را پاسخ بده ودر نهایت رابطه عشق و عقل...عشق و احساس ... عشق و دوست داشتن و هر چیزی که در مقوله عشق جای میگیره رو بفهمیم.

.:.:.:.:. .:.:.:.:. .:.:.:.:. .:.:.:.:. .:.:.:.:. .:.:.:.:.

یا علی

سلام

رابطه عشق و عقل چیست؟

/////////////////////////

درباره رابطه عقل و عشق نیز باید گفت که وادی عقل با فضای عشق متفاوت است؛ در این باره سه نکته قابل ذکر است:
1. عقل فقط راهنما است؛

مولا علی(ع) میفرمایند: «عقل هدایت بخش و نجات دهنده است...»،

(میزان الحکمه، ج 6، ص 397، ر 13022، مکتب الاعلام الاسلامی، چ اوّل، سال 1362).

و نیزمیفرمایند: العقل یصلح الرویة ؛ عقل رویه و منش را اصلاح میکند

(همان، ص 396، ر 13019).

2. عقل عشق آفرین است؛

امام علی(ع) میفرمایند: العقل رقی الی اعلی علیین ؛ عقل باعث ترقی انسان به اعلی علیین میباشد

(همان، ر13016).

وقتی انسان عقل خود را به کار گیرد، راه را از چاه میشناسد؛ سلوک سعادت را از سقوط شقاوت باز مییابد؛ خانه جانان را از کاشانه شیطان جدا میسازد و حتی عشق حقیقی را از عشق مجازی متمایز میکند. انسان در پرتو عقل، راه اعلی علیین را میجوید و لذّت تشخیص و ترسیم چنین راهی، کام تشنه را برای وصول به گوارایی آب تحریک میکند و با تکرار تصور ضرورت پیمودن راه عشق، دل را با خود همراه میسازد.

از این رو میگوییم: عقل عشق آفرین است.

3. مرکب وصول و معرفت قلبی عشق است نه عقل؛

عقل چون پلیس، فقط راهنمای خوبی است و گرنه هرگز پای پیمودن راه وصال را ندارد. وقتی با جرقه‏های راه بخش عقل، عشق در دل زبانه کشید؛ دل عاشق گام‏های نخستین راه معرفت را بر میدارد و کم کم به حالاتی بلند میرسد که از عقل نشانی نمیماند.
جناب عشق را در گه بسی بالاتر از عقل است کسی آن آستان بوسد که جان در آستین دارد ( حافظ)

در آن حالات بلند، عقل محو میشود؛ گرچه آن حالات بعد از سال‏ها ریاضت، لحظاتی بیش نیست. پس عقل در دو مرحله اوّل، نه تنها زایل کننده عشق نیست؛ بلکه میتواند راه عشق حقیقی را بنمایاند و در مرحله سوم هم در بعضی از حالات بلند عرفانی و عشق حقیقی،اصلاً جایی برای عقل و توجّه به آن نمیماند. به لحاظ این مرتبه بالا، میتوان گفت: عقل خود حجاب عشق است.

به عبارت دیگر عقل و عشق را اگر به خوبی بشناسیم با هم تقابل ندارند . عقل انسان را تا مرحله ای راهنمایی می کند و برای سیربالاتر باید از نردبان عشق بهره گرفت . در عین حال عقل می تواند مراقبت کند که انسان در مسیر عشق به بیراهه نیفتد.

پس می تواند در کمال انسان با هم مشارکت داشته باشند ، بی آنکه یکی را بگیریم و دیگری را طرد کنیم.

یا علی