تبیان، دستیار زندگی

به نام خدای خوب و مهربان

با سلام  

انتقاد چیست؟

و

چگونه باید انتقاد کرد؟

به نام خدای مهربون
سلام بر اهل صلح دوستی انسانیت
انتقاد در واقع سخنی است برای تکمیل شدن یک هدف.
که البته چند نوع انتقاد داریم
انتقاد دوستانه و دلسوزانه، انتقاد بی‌رحمانه و مخرب
که مسلما نوع اولش ما رو به اون اهدافمون می‌رسونه
برای بیانش هم هیچ چیزی نمی‌خواد مگر درک متقابل و کمی صبر و ادب.
به همین راحتی میشه منتقد بود و انتقاد پذیر شد.
منتظر نظر سایر دوستان هم هستیم
راستی ممنون به خاطر بحث زیباتون.
مراقب خودتون باشید

انتقاد کلمه ای عربی از ریشه نقد است.

در زبان عامه نقد به معنای روشن کردن و بیان نقاط ضعف مبحث مورد بررسی است . یعنی وقتی از کسی بخواهیم که از فلان چیز انتقاد کند فقط دنبال آنست که نقاط ضعف آن را پیدا و بازگو کند و حال آنکه انتقاد در زبان فارسی و در نزد ادیبان معنای دیگری هم دارد . به چند فرهنگ لغت نگاه کنیم تا معنای واقعی انتقاد را بفهمیم :

معنی کلمه ی نقد در فرهنگ نامه ی بزرگ دهخدا : نکته گیری ، سخن سنجی ، خرده گیری

معنی کلمه ی نقد در فرهنگ شش جلدی معین : تمیز دادن خوب از بد ، آشکار کردن محاسن و معایب

معنی کلمه ی نقد در فرهنگ لغات عمید : سره کردن ، جدا کردن خوب از بد

می بینیم که معنای نقد و انتقاد " بررسی همه جانبه ی مساله ی مورد نظر " و اظهار نظر در مورد آن موضوع هاست . بطوریکه باید در یک نقد کامل هم نقاط قوت و هم نقاط ضعف مشخص و بیان شود.

به نام او که آرام قلب من است

سلام

انتقاد یعنی مومن آینه ی مومن است

آینه حقیقت ها رو نشون میده...اما نه زشت...نه بد...

باید دلسوزانه انتقادمونو مطرح کنیم...درست و اصولی و صحیح...ضمن اینکه یه کاربلد باید همیشه انتقاد کنه...

موید باشید

با سلام

خیلی ممنونم از دوستان عزیز به خاطر نکات واقعا بجایی که فرمودند

خوشحال می شیم بقیه دوستان هم نظرشون رو بگن.

امیدوارم این بحث به یک مرجع عالی برای درک "انتقاد درست" تبدیل شود.

و اما با تعدادی از سخنان امامان معصوم و افراد مشهور و هم چنین مقاله ای درباره انتقاد بحث رو ادامه می دم.

بهترین و محبوب ترین برادران من كسی است كه عیوب مرا به من اهداء كند و نقائصم را تذكر دهد.

(امام صادق علیه السلام)

در روز ساعتی برای ارتباط با برادران دینی و مورد اعتماد قرار دهید. آنان كه عیب های شما را به شما تذكر دهند واین كار را با صفای باطن و بی غرضی و در كمال خلوص انجام دهند.

(امام كاظم علیه السلام)

آنجا كه ایراد و انتقاد نیست، مدح و تحسین هم لذتی ندارد.

( بومارشه)

شنیدن خرده گیری های نامطبوع اگر بعد از تمجید مزایا و هنرهای ما باشد، چندان برما گران نمی آید. همان طور كه آرایشگر قبل از آن كه تیغ را به كار بیندازد، صورت را صابون می زند.

(دیل كارنگی)

انتقاد حقیقی آن است كه به محاسن تكیه كند، نه بر معایب.

(جوزف،ادیسون)

آیا انتقاد سبب خشم و عصبانیت شما می‌شود؟

آیا شما نیز گه ‌گاه با سخنان انتقادآمیز خود، موجب رنجش دیگران می‌شوید؟

آیا از ترس این‌كه مبادا كسی را از خود برنجانید، در بیان مطالبی كه آن را مفید می‌دانید، تردید می‌كنید؟

پاسخ این پرسش‌ها اغلب مثبت می‌باشد چرا كه مردم معمولاً‌ تمایل دارند انتقاد را به شكل منفی به كار برند و تعبیر و تفسیر كنند و یا به دلیل منفی بودنش از انتقاد كردن خودداری نمایند. اگر چند نفر را به طور اتفاقی انتخاب كنید و از آنان بپرسید « معنی انتقاد چیست؟» به احتمال زیاد خواهند گفت: «انتقاد اظهارنظری است مخرب، تحقیر‌كننده یا خصومت‌آمیز كه هدفش عیبجویی است.»

چرا انتقاد در مفهوم رایج خود دارای تاثیر تا بدین حد مخرب و منفی است؟

در انتقادهای متداول، انتقادكننده معمولاً به شكلی غیرمنصفانه فقط روی نقاط ضعف انگشت می‌گذارد.

انتقاد به صورت متداول خود جریانی منحصراً‌ یكسویه است.

انتقاد نادرست احتمال رشد و پیشرفت را از بین می‌برد.

این شیوه با تمركز بر روی اعمال گذشته فرد روزنه هر نوع جبران و پرهیز از خطا را می‌بندد.

وقت آن رسیده كه در تعریف انتقاد تجدید نظر كنیم و بدین ترتیب مفهوم قبلی آن را تغییر داده، در روند انتقاد كردن و انتقاد شنیدن تحول و اصلاحاتی ایجاد كنیم.

به تعاریف جدید توجه كنید:

انتقاد عبارت است از انتقال اطلاعات به دیگران به نحوی كه افراد مورد انتقاد بتوانند آن را در جهت مصالح خود به كار برند.

و یا انتقاد وسیله ای است برای تشویق و افزایش رشد فردی و روابط اجتماعی.

برای اینكه انتقادمان سازنده باشد و از آن احساس خشنودی كنیم، باید به یك پرسش كلیدی پاسخ دهیم: اطلاعاتی را كه می‌خواهیم به فرد مخاطب بدهیم، چگونه بیان كنیم كه از یك طرف مخاطب ما آن را بپذیرد و از آن سود ببرد و از طرف دیگر به بهبود روابط ما با او كمك كند "به عبارتی دیگر" چه بگوییم ؟ "و" چگونه بگوییم ؟"

این پرسش، مركز ثقل مساله را از عیبجویی به حل مشكل تغییر می‌دهد.

برای طرح یك انتقاد سازنده و مؤثر باید موارد ذیل را مدنظر داشته باشید:

* رفتار مورد انتقاد را مشخص كنید.

* انتقاد خود را تا حدامكان واضح و مشخص بیان كنید.

* اطمینان حاصل كنید كه اعمال و رفتاری را كه مورد انتقاد قرار می‌دهید، قابل تغییر است. در غیر این‌صورت از انتقاد صرف‌نظر كنید.

* از عبارت «نظر شخصی من این است» استفاده كنید و از تحمیل نظریات خود بپرهیزید.

* واضح و شمرده سخن بگویید، به طوری كه طرف مقابل انتقاد شما و دلیل مطرح كردن آن را بفهمد.

* موضوع را كش ندهید و انتقاد را به سخنرانی تبدیل نكنید، زیرا شنونده بی‌حوصله می‌شود و توجهی به آن نمی‌كند.

* بكوشید انگیزه‌هایی برای تغییر رفتار پیدا كنید و خود را متعهد بدانید كه انتقاد شونده را در حل مشكلش كمك كنید.

* اجازه ندهید گفته هایتان از احساسات منفی شما رنگ بگیرد. مواظب باشید صدایتان بلند و لحن كلامتان خشن و طعنه‌آمیز نباشد.

* از ژست‌های خشم‌آلود، مانند گره كردن دست، اخم كردن، گره به ابرو انداختن و نظایر آن بپرهیزید.

* حالت و رفتار شما می‌بایست گفته‌های شما را تقویت كند نه آنكه آنها را نفی كند.

* با مشكلات و احساسات طرف مقابل، همدلی نشان دهید و شتابزده انتقاد نكنید.

* بكوشید با پیش‌بینی واكنش‌های منفی شخصی كه مورد انتقاد قرار می‌‌گیرد، از بروز آن جلوگیری كنید. جملاتی مانند: «می دانم که به من این اجازه را می دهید که در مورد … حرف بزنم، چون معتقدم كه برای شما مفید خواهد بود». در كاهش واكنش‌های منفی مؤثر می‌باشد.

* * اگر نتیجه انتقاد خود را در رفتار انتقاد شونده مشاهده نمودید، وی را تحسین كنید.

منبع

سلام به همه دوستان.

یک دنیا ممنون از رو به آسمان عزیز بابت این انتخاب مناسب و به جا.

منم در تایید مطلب شما چند تا مورد رو اضافه میکنم.

این تاپیک میتونه یه بانک اطلاعاتی کامل از موضوع "انتقاد" باشه.

                                                  *************

بسیاری از ما هنگامی که واژه «انتقاد» را می شنویم، به اشتباه آن را، خرده گرفتن و اشکال تراشی از دیگران، معنا می کنیم. در این حالت اگر شخصی مورد انتقاد قرار گیرد، آن را به عنوان حمله به خود تلقی کرده و در مقابل آن ایستادگی خواهد کرد.

 اما براستی معنای صحیح «انتقاد» چیست؟

«انتقاد»، یعنی نقد کردن. «نقد کردن» نیز به معنای بررسی لایه های پنهان و نامرئی است که از چشمان بسیاری پنهان است. بنابراین انتقاد از یک فرد باعث آشکار شدن یک لایه تاریک و مبهم از رفتار شخص مورد نظر خواهد شد و او را با نقاط ضعف و کاستی های خود روبرو خواهد کرد.

1) انتقاد در زمان مناسب: انتقاد سازنده زمانی موثر واقع خواهد شد که در زمان مناسب آن صورت گیرد; یعنی تا زمانی که شرایط حاکم بر محیط در زمان وقوع مشکل یا نارسایی از بین نرفته است، باید انتقاد کرد چرا که در صورت اتلاف وقت، انتقاد بی معنی خواهد بود و در نظر شخص مورد نظر، کم اهمیت جلوه گر خواهد شد.

2) انتقاد در مکان مناسب: اگر می خواهید از شخصی که نتیجه رفتار و اعمالش منفی است، انتقاد کنید، این کار را در محیط کار خود انجام دهید و بهتر آن است که انتقاد در محل خلوت و به دور از چشم همکاران دیگر صورت پذیرد. این نکته را هم به خاطر بسپارید اگر در خارج از محیط کار از شخصی انتقاد کنید، ممکن است این انتقاد در نظر او کم اهمیت و گاها تهدیدآمیز تلقی شود.

3) انتقاد به طور خصوصی: از اصول اولیه و مهم انتقاد سازنده، انتقاد به طور خصوصی است. برای آنکه انتقاد شما سازنده باشد به طور خصوصی از شخص انتقاد کنید و در کنار انتقاد، نقاط قوت شخص را هم مورد تقدیر قرار دهید تا اطمینان یابد که شما خدماتش را نیز در نظر دارید. با این کار زمینه را برای پذیرش انتقاد در مخاطب فراهم خواهیم کرد.

بعد از انتقاد هم حرفها و درد دل مخاطب را نیز بشنوید تا مطمئن شوید که در قضاوت خود به راه خطا نرفته اید. به این نکته هم توجه داشته باشید که اگر از فردی که نتیجه رفتار و اعمالش منفی است، در حضور همکاران دیگر انتقاد کنید، نتیجه این عمل شما آن خواهد بود که او را در موضع دفاعی شدیدی قرار خواهید داد.

4) انتقاد ملایم: این نکته را همواره به یاد داشته باشید که انتقاد شدید، هر چند با حسن نیت و خیرخواهانه انجام گیرد، باعث رنجش فرد و صدمه به «خود» او می شود و رفتار دفاعی را در وی تحریک می کند. بنابراین بهتر است ابتدا انتقاد را به شیوه ای ملایم آغاز کنیم و اگر ضروری تشخیص دادیم، بعدا آن را شدیدتر کنیم. همچنین توجه داشته باشید که انتقاد شدید مشکل آفرین است، چون عدول از موضع خود و پس گرفتن یا تکذیب کردن، مشکل است.

5) انتقاد از روش کار نه از خود شخص: تنها از روش کار انتقاد کنید نه از خود شخص. چرا که با این کار خواهید توانست شخص مورد نظر را به تغییر رفتار و روش انجام کار وادارید.

ادامه دارد...