تبیان، دستیار زندگی

تاریخچه دوچرخه

دوچرخه كه امروزه در همه جای دنیا كاربرد دارد، اولین بار، در ابتدایی ترین شكلش حدود ۲۳۰۰ سال قبل از میلاد مسیح در كشورهایی مثل چین، مصر و هند مورد استفاده قرار گرفت، اما چیزی كه امروز به عنوان دوچرخه می شناسیم برای اولین بار در سال ۱۶۹۰ میلادی، توسط سیوارك فرانسوی ساخته شد و بیشتر هم مورد توجه كودكان قرار گرفت و به عنوان وسیله ای برای بازی به كار می رفت، اما بعداً در فرانسه تكامل پیدا كرد و كم كم به صورت امروزی درآمد و از دوره قاجارها، به تهران هم رسید.

اولین دوچرخه سواران

گفته شده دوچرخه را، كاركنان سفارت انگلستان به تهران آوردند و اولین بار مردم تهران زمانی آن را دیدند و با كاربردش آشنا شدند كه دو پسر بچه انگلیسی در میدان مشق (باغ ملی بعدی) دوچرخه سواری می كردند.

بعدها دوچرخه سواری بین جوان های انگلیسی مقیم تهران هم رایج شد و از آن به عنوان وسیله نقلیه استفاده كردند. در آن زمان برای بسیاری از مردم، وسیله ای كه بر روی دو چرخ حركت می كرد، بسیار عجیب بود، اما كم كم مردم تهران، مثل هر پدیده دیگری به آن اعتنا نشان دادند.

اولین دوچرخه های كرایه ای

اعتنای تهرانی ها به دوچرخه، موجب پیدایش شغل جدیدی در تهران شد كه عبارت از كرایه دادن دوچرخه به افرادی بود كه دوست داشتند دوچرخه سواری كنند.

اولین فردی كه در تهران دست به چنین كاری زد و دوچرخه را به تهران نشین های قدیم معرفی كرد، شخصی بود به اسم حسین آقای شیخ كه تعدادی دوچرخه خریده بود و آنها را به طور ساعتی به علاقمندان دوچرخه سواری كرایه می داد. مغازه حسین آقا شیخ، در خیابان ناصر خسرو فعلی، دده دوازده دكان بالاتر از عمارت شمس العماره، یعنی در مجاورت وزارت دارایی كنونی قرار داشت.

اولین دوچرخه فروشی

عده ای از ساكنان تهران، كوتاه مدتی بعد از آن كه با دوچرخه های كرایه ای استفاده از آن را شروع كردند، به فكر خریدن دوچرخه افتادند و در آن شرایط بود كه فردی مسیحی به نام دادیك، از موقعیتی كه پیش آمده بود، حداكثر بهره را گرفت و با سعی و سرمایه او، اولین مغازه دوچرخه فروشی تهران در میدانگاهی اول سفارت انگلستان، در خیابان منوچهری، تاسیس شد و توجه مشتریان شمال شهر و ارمنی های تهران را به خودش جلب كرد.

بعد از گشایش اولین دوچرخه فروشی در تهران، انواع دوچرخه های معمولی، كورسی و سه چرخه به تهران رسید و از تهران به شهرستان ها راه پیدا كرد و در مدتی كوتاه، به عنوان یك وسیله نقلیه ساده و ارزان، حتی به بعضی از روستاها هم رسید و جالب اینكه خانواده سلطنتی جزو اولین خانواده هایی بود كه از دوچرخه استقبال كرد و تعدادی عكس موجود است كه زنان اندرون دربار ناصری را در حال دوچرخه سواری نشان می دهد.

ورزشی به نام دوچرخه سواری

با ورود دوچرخه به ایران و استقبالی كه از آن به عمل آمد، كم كم مردم متوجه این موضوع شدند كه در دنیا ورزشی به عنوان دوچرخه سواری وجود دارد و در نتیجه، دوچرخه سواری هم به ورزش هایی كه آن زمان در تهران رواج داشت، افزوده شد. اولین تشكل ورزشكاران دوچرخه سوار، فدراسیون دوچرخه سواری ایران بود كه در سال ۱۳۲۴ شمسی تشكیل و یك سال بعد به فدراسیون جهانی دوچرخه سواری ملحق شد و اولین رئیس آن هم احمد ایزدپناه بود.

فدراسیون دوچرخه سواری در سال ۱۳۳۰ شمسی در بازی های آسیایی دهلی نو شركت كرد و جاسم جاسم زاده به عنوان اولین دوچرخه سوار ایرانی در رقابتی بین المللی حضور یافت و هفت سال بعد از او، در بازی های آسیایی ۱۹۵۸، جعفر گل طلب، موفق به دریافت دو مدال نقره شد و همان امر موجبات توجه بیشتر به ورزش دوچرخه سواری را در پی داشت و بد نیست بدانید حسین اسماعیلی، خسرو حق گشا، حسین بهارلو، حسن فرد، اصغر درودی، منوچهر دانشمند، غلامحسین كوهی، بهروز راهبر و علی زنگی آبادی از جمله اولین قهرمانان دوچرخه سواری كشور بودند و بالاخره اینكه دوچرخه سواران ایران، برای اولین بار در المپیك ۱۹۷۲ مونیخ حضور در رقابتی جهانی را تجربه كردند.

درود بر شما به خاطر حضور موثرتون