اهمیت استعاذه :
« أعُوذُ بِاللهِ مِنَ الشّیطانِ الرَّجیم ، به خداوند متعال پناه مى برم ، از شرّ شیطان رانده شده »
یكى از چیزهائى كه در قرآن مجید و اخبار اهلبیت عصمت و طهارت صلوات اللّه علیهم عنایت زیادى به آن شده موضوع « استعاذه » است یعنى پناهنده شدن به خدا از شر شیطان .
البتّه باید حال استعاذه یعنى پناه بردن به حق پیدا شود تا استعاذه حقیقى باشد یعنى از صدق دل زیر چتر خدا برود و لقلقه زبان نباشد. براى اثبات اهمیّتش در قرآن مجید مى فرماید: « فَاِذا قَرَاءْتَ القرآن فاستعذ باللّه من الشیطان الرجیم» ، هنگامیكه مى خواهى قرآن بخوانى اول به خدا پناه ببر از شیطان رانده شده.
در نماز هم پس از تكبیره الاحرام امر شده كه استعاذه كنند لكن در نماز باید آهسته خواند. چون بعضى از مفسرین راز آهسته خواندنش را چنین گفته اند : مثل كسى كه از دشمن سر سختى دارد فرار مى كند خودش را چطور در حال فرار پنهان مى كند ، اشاره به این است كه تو در حال فرار از دشمن سرسخت خودت هستى كه در كمین و مراقب توست .
در تمام عبادتها هم اول استعاذه كن ، مثلاً مى خواهى وضو بگیرى اول به خدا پناه ببر ، بعد وضو بگیر، مكرر دیده اید كه همین وضو گرفتن ملعبه شیطان یا وسوسه هاى او قرار گرفته شده است . حتى در امور مباح مثل خوردن و لباس پوشیدن و دستشویى رفتن و در همه جا « اعوذ باللّه من الشیطان الرجیم » بگو و به خدا پناه ببر . وقتى كه از خانه هم بیرون مى آیى بگو « اعوذ باللّه من الشیطان الرجیم » ، در امور مستحب نیز باید به خدا پناه برد حتى موقع رفتن به مسجد .
یكى از اهل ایمان و تقوى نقل مى كرد: در حال مكاشفه دیدم شیطانى درب مسجد ایستاده . گفتم : اى ملعون اینجا چه مى كنى ؟ گفت : رفقا فرار كرده اند و منتظرشان هستم . فهمیدم مردان رشیدى بوده اند كه استعاذه حقیقى و قلبى كرده اند و شیطان نتوانسته با آنها به مسجد برود. البتّه اینها هم نوبرند كه لااقل درب مسجد براستى استعاذه حقیقى كرده اند .
