متخصصان روان شناسی، قصه گفتن را برای تكامل مغز نوزادان و كودكان لازم می دانند. یا قصه گویی علاوه بر شناساندن صدای والدین، صحبت كردن برای كودك راحت می شود و كلمات را صحیح و كامل ادا می كند .
بیشتر والدین بر این باورند كه نوزاد هیچ چیز را متوجه نمی شود و لازم نیست با او حرف بزنند، این در حالی است كه مغز نوزاد آماده پذیرش و یادگیری است و دوست دارد صدای والدین خود را بشنود و با محیط آشنا شود.والدین حتما باید نام اشیا، غذا، اسباب بازی و یا هر چیز دیگری را كه به نوزاد می دهند برای او بگویند و زمانی كه كودك سعی می كند به هر لفظی كلمه را ادا كند صحبت كردن او را قطع نكند و اجازه دهند هر طوری كه راحت است آن را تلفظ كند.نوزادان به صدای افراد مونث بهترین پاسخ را می دهند، مطالعات نشان داده شده است كه صحبت با زبان كودك، باعث تاخیر در زبان كودك نمی شود. والدین باید سعی كنند در صحبت با كودك تركیبی از لغات بزرگسالان را با صدای بچه گانه مورد استفاده قرار دهند.
داستان و قصه نقش بسیار مهمی در تكوین شخصیت كودك دارد. از طریق قصه ها و داستان های خوب كودك به بسیاری از ارزش های اخلاقی پی می برد. پایداری، شجاعت، نوع دوستی، امیدواری، آزادگی، جوانمردی، طرفداری از حق و حقیقت و استقامت در مقابل زور و ستم ارزش هایی هستند كه هسته مركزی بسیاری از قصه ها و داستان ها را تشكیل می دهند پرورش حس زیباشناسی در كودك متوجه ساختن كودك به دنیایی كه اطرافش را فرا گرفته، پرورش عادات مفید در كودك، تشویق حس استقلال طلبی و خلاقیت كودك هدف های اصلی طرح قصه های خوب برای كودكان است.كودكان علاقمند به دیدن عكسها با رنگهای شاد و پیچیده می باشند بنابراین باید برای آنها كتابهای داستانی تهیه شود كه رنگی با تصاویر بزرگ باشد. این عمل باعث افزایش آشنایی و عكس العمل كودك می شود.
حس شنوایی كودك نسبت به تكلم او حساس تر است، كودك دوست دارد صداهای مختلف را بشنود و در مقابل آنها بسته به علاقه عكس العمل نشان می دهد یه طوری كه آنها را تقلید می كند و منتظر تشویق والدین می ماند.
