کسی که ماه رمضان را از دست داد باید عذرخواه و پشیمان باشد
بنابراین کسی که ماه رمضان را از دست داده است باید از زبانش عذرخواهی صادقانه بیرون بیاید و در دلش پشیمانی باشد.آن وقت متوجه میشویم که کسانی که این نعمت های ماه رمضان را گرفته اند، از روی فضل بوده است نه عدل؛ وقتی خداوند نعمت را از روی فضل بدهد، آن هایی هم که نعمت را از دست داده اند می توانند پر توقع باشند و از خدابخواهند که آن نعمت را به آنها هم بدهند.
خداوند مزد مصیبت از دست دادن ماه رمضان را میدهد
امام سجاد علیه السلام در دعای وداع خطاب به خدا میگوید ما مصیبت زده تفریط در این میهمانی تو هستیم، بنابراین مزد غصه و مصیبت را به ما بده؛ مثل بچه ای که قوری گران قیمتی را شکسته است و مینشیند بر سر شکستههای آن گریه میکند؛ در چنین شرایطی بزرگتر ها دست محبت بر سرش میکشند و میگویند فدای سرت اما اگر بچه ای بی خیال باشد، کتکش هم میزنند.
اگر کسی در ماه مبارک رمضان خطاب به خدا گفت که اشتباه کرده است، هرچند دیرآمده باشد اما درهای فضل خداوند بازمیشود. کسانی که از غافله عقب مانده اند تنها راهشان امیدواری به فضل خداوند است. این کلیدی است که امام سجاد علیه السلام داده است که انسان از گناهش هم توقع فضل داشته باشد.
راه میانبر برای جبران از دست دادن ماه رمضان
راه میانبری برای جبران از دست دادن ماه رمضان وجود دارد؛ آن هم زیارت علی بن موسی الرضا علیه السلام میباشد. از امام کاظم علیه السلام روایت است که ثواب زیارت امام رضا علیه السلام به اندازه 70 هزار سال حج مقبول است؛ اگر کسی شب را در محضر امام رضا بخوابد و بیتوته کند، انگار در عرش خداست. در حرم امام رضا علیه السلام خبری است که در هیچ جای عالم نیست. این راه میان بر است و غیر آن راه دیگری برای جبران از دست دادن ماه رمضان نیست.
انتهای حج و عبادت به امام میرسد و برای همین است که زیارت خود امام این گونه شان دارد؛ یک سلام درست و حسابی به امام رضا علیه السلام، تمام ماه رمضان را جبران میکند. هر شان امام یک باب به سمت خداست و هر شانی را که در زیارت امام نام می بریم ، جوابش از همان شان است.
انتهای اعتکاف باید لقاء امام باشد، البته این لقاء مراتبی دارد که گاهی خود انسان هم نمیفهمد. راه امام است، ماه رمضان یکی از سبل هدایت به امام (ع) است، اصل خود امام است. از بین روزه، اعتکاف و زیارت امام رضا(ع)، زیارت جامع همه ی آنهاست.
منبع: دانشجو