دلیل بی‌حاشیه بودن والیبال این است که تمام مطبوعات ورزشی در ایران سال‌ها فقط به فوتبال پرداختند و از توجه به سایر رشته‌های ورزشی غافل بودند.
خب این اتفاق بدی نیست. چون به دور از هیاهو و جنجال والیبال پیشرفت کرد. ولی امیدوارم از الان که والیبال به سطح مورد نظر مردم رسیده وارد حاشیه‌ها نشود.
شما از حاشیه‌هایی که فوتبال ایران دارد خبر دارید؟
بله به هر حال من هم چیزهایی می‌شنوم که با واقعیت تناقض دارد. ولی من حواسم به کار خودم است تا به کار فوتبالیست‌ها. البته مسابقات فوتبال ایران را هم دنبال می‌کنم به خصوص مسابقات مقدماتی جام جهانی و خیلی خوشحال شدم که تیم ایران توانست به جام جهانی صعود کند.
در گفت‌وگویی که با کارلوس کی‌روش داشتیم معتقد بود که کار شما سخت‌تر است.
(می‌خندد) چرا چنین اعتقادی داشت؟
می‌گفت والیبال هر توپش یک امتیاز دارد که باید از آن نهایت استفاده را کرد ولی در فوتبال شانس 90دقیقه با مربی و تیم همراه است.
ببینید جذابیت ورزش نسبت به سایر سرگرمی‌های مردم به غیرقابل‌پیش‌بینی بودن آن است. شاید کمتر کسی تصور می‌کرد که ما مقابل ایتالیا و یا آلمان که از تیم‌های قدر اروپا و حتی دنیا هستند به پیروزی برسیم و یا تیم فوتبال ایران برابر کره جنوبی و در خاک این کشور مستقیم به جام جهانی صعود کند.
شما به مسابقات جام کنفدراسیون‌ها که در برزیل برگزار شد نگاه کنید. برزیل در فینال با سه گل اسپانیا را که در چند سال اخیر به یک غول تبدیل شده است درهم کوبید. پس همین نتایج غیرقابل‌پیش‌بینی است که بازی‌های جام جهانی فوتبال، المپیک و ... را جذاب می‌کند. اجازه بدهید یک مثال والیبالی برایتان بزنم.
مسابقه فینال والیبال المپیک لندن برزیل در گیم سوم از روسیه جلو بود و احساس کرد که همه چیز به پایان رسیده اما این روس‌ها بودند که تا آخرین ثانیه هم امید داشتند و هم توانستند با تغییر تاکتیک، قهرمانی را از چنگ برزیل درآورند. آن روز من به نتیجه این مسابقه تا چند ساعت فکرمی‌کردم. برزیل برای قهرمانی فقط دو امتیاز کم داشت اما در آخر سه بر دو مغلوب شد.
این یعنی موفقیت در ورزش وابسته به تفکراتی است که در ثانیه‌ها اعمال می‌شوند. من فکر می‌کنم که کارلوس کی‌روش زیادی به من لطف داشته (می‌خندد) اما شما این را از من بپذیرید که موفقیت در هر رشته ورزشی نیازمند داشتن زیرساخت‌هایی است که یک‌شبه حاصل نشده و نتیجه سال‌ها تلاش و زحمات انسانهایی است که پشت صحنه هستند.
وقتی فیلمی اسکار می‌گیرد همه به بازی خوب هنرپیشه و در نهایت به کارگردان توجه می‌کنند اما مخاطب معمولی به صداگذاری، نورپردازی، دکور، گریم، طراح لباس و ... توجهی ندارد. بدون این عوامل یک فیلم نمی‌تواند اسکار بگیرد. پس در ورزش هم همین‌طور است. الان همه من و بازیکنان تیمم را می‌بینند ولی نتایجی که الان به دست آمده حاصل حداقل دو دهه زحمت و البته صبر بوده که باید مورد تقدیر قراربگیرد.
