روز یکم اردیبهشت 1312 هنگامیکه یورگن ساکسیلد مدیرعامل شرکت دانمارکی کامپساکس قرارداد احداث راه آهن شمال – جنوب ایران را امضا کرد میدانست که مسئولیت سنگینی را پذیرفته است. تا قبل از او شرکت های آمریکائی و انگلیسی ، فرانسوی و آلمانی در عبور راه آهن از میان کوه های البرز ناکام مانده بودند. ساکسیلد تعهد داده بود تا 900 کیلومتر راه آهن را در مدت 6 سال به اتمام برساند و در عوض به ازای احداث هر متر راه آهن پنج دلار طلا ( معادل 5/1 گرم طلای خالص) دریافت کند. او برای تعیین مناسب ترین مسیر عبور راه آهن از میان کوه های البرز بهترین مهندسان اروپا را به ایران فرا خواند. هنگامیکه آنها نقشه هوایی رشته کوه های البرز را تهیه کردند ساکسیلد دریافت که در منطقه ورسک مشکلی وجود دارد. راه آهن باید از روستای عباس آباد ( که بعدها به ورسک تغییر نام داد) عبور میکرد. ترن پس از عبور از روستای ورسک باید یا طی مسافت ده کیلومتر و نیز 600 متر صعود از کوهستان عبور و به سمت تونل گدوک حرکت میکرد. اما از آنجا که طی کردن چنین سربالایی برای ترن میسر نبود مهندسان کامپساکس مسیر را به صورت سه پله روی دامنه کوه طراحی کردند مسیری که امروز به سه خط طلا معروف است ، اما مشکل به همین جا ختم نمیشود. وجود دره ورسک مهندسان کامپساکس را مجبور کرد تا پلی با دهانه بزرگ را روی آن در نظر بگیرند. ساکسیلد برای این چالش یکی از بهترین مهندسان پل ساز سوئیسی را در تیم خود داشت. هانس ناتر نابغه پل سازی که در سوابغ درخشان خود احداث پل و ایستگاه راه آهن برن سوئیس را داشت ، ماموریت یافت تا پلی را با مصالح ساختمانی در ارتفاع 110 متری از کف دره ورسک و با دهانه 60 متر طراحی کند. هانس ناتر کار محاسبات پل ورسک را به پایان برد و نقشه آن را تهیه کرد در این اثنا مهندسان کامپساکس که به چشم خود طغیان رود ورسک را دیده بودند ، تصمیم گرفتند با احداث تونلی در زیر رودخانه ورسک ، ترن را از طغیان محافظت کنند و سپس با چرخش در مسیر و صعود به میزان صد متر ، ترن روی پل راه آهن ورسک قرار گیرد. پس از پایان کار هانس ناتر ، نوبت به آغاز عملیات احداث آن بود. برای ساخت پل ابتدا دو ستون مرتفع و سپس یک داربست بتونی احداث شد. ساخت پل از اواسط آبان 1313 آغاز و بالاخره در پنجم اردیبهشت 1315 به طور رسمی افتتاح شد. هزینه احداث پل ورسک 2 میلیون و 600 هزار ریال اعلام شد.
در 17 شهریور 1317 مجلس شورای ملی تصویب کرد تا هانس ناتر با حقوق ماهانه 17 هزار ریال به مدت یک سال به استخدام وزارت طرق درآید. همچنین مقرر شد نصف حقوق وی به صورت ریال و نصف دیگر آن که معادل 105 لیره کاغذ و 11 شیلینگ انگلیسی بود از قرار هر لیره 50/80 ریال ذر آخر هر ماه پرداخت شود. همچنین یکصد لیره کاغذ بابت هزینه مسافرت به سوئیس و یکصد لیره کاغذ برای برگشت به وی پرداخت شود. در سال 1318 از خدمات وی رسما تقدیر شد.
پل راه آهن ورسک از دیدگاه مهندسان کانساکس یک شاهکار مهندسی بود. ساکسیلد که کتاب خاطرات خود را در سال 1350 با نام "خاطرات یک مهندس دانمارکی" چاپ کرد ، برای طرح جلد کتابش از نمای پل ورسک استفاده کرد. همچنین نام این پل در کتاب رکورد گینس ، در بخش پل های با ارتفاع بیش از 61 متر به ثبت رسیده است. ناتر بعد از جنگ دوم جهانی سه بار به ایران مراجعت کرد ولی بر اثر بیماری و شدت ضعف مجبور به بازگشت به سوئیس شد و در یازدهم آگوست 1954 (21 مرداد) در زادگاه خود درگذشت.
