1 - صدقه مرگ را به تاءخیر مى اندازد
از ((آقاى سید محمد رضوى ))(9) شنیدم كه فرمودند زمانى كه مرض سختى عارض دائى بزرگوارشان مرحوم آقاى میرزا ابراهیم محلاتى شد، به طورى كه اطبا از معالجه ایشان اظهار یاءس كردند، امر فرمودند كه مرضشان را به عالم ربانى مرحوم ((حاج شیخ محمد جواد بیدآبادى )) كه مورد علاقه و ارادت جناب میرزا بودند، خبر دهیم ، ما هم به اصفهان تلگراف كردیم و مرحوم بیدآبادى را از مرض سخت میرزا با خبركردیم ، فورا جواب دادند مبلغ دویست تومان صدقه دهید تا خداوند شفا عنایت فرماید.
هرچند آن مبلغ در آن زمان زیاد بود، لكن هرطور بود فراهم آورده بین فقرا تقسیم كردیم و بلافاصله میرزا شفا یافت .
مرتبه دیگر میرزاى محلاتى به سختى مریض شدند و اطبا اظهار یاءس كردند، من ابتدا مرحوم بیدآبادى را تلگرافا با خبر كردم و با اینكه جواب تلگراف را قبول و درخواست كرده بودم ، از ایشان جوابى نرسید تا بالاخره در همان مرض ، میرزا مرحوم شدند آنگاه دانستم كه سبب جواب ندادن اجل حتمى علاج ندارد
مرحوم بیدآبادى این بود كه اجل حتمى میرزا رسیده و به صدقه جلوگیرى نمى شود.
از این داستان دو مطلب فهمیده مى شود یكى آنكه به واسطه صدقه ممكن است در شفاى مریض تعجیل شود بلكه مرگ را به تاءخیر اندازد و در باره تاءثیر صدقه در شفاى مریض وتاءخیر مرگ و طول عمر و دفع هفتاد قسم بلا، روایاتى از اهل بیت : رسیده و داستانهایى نقل گردیده كه ذكر آنها خارج از وضع این جزوه است ، طالبین به كتاب ((لئالى الاخبار)) مرحوم تویسركانى و كتاب ((كلمه طیبه )) مرحوم نورى مراجعه كنند.
مطلب دیگر آنكه : هرگاه اجل حتمى باشد و بقاى شخص مخالف حكمت ، حتمى خدا باشد دعا و صدقه از این جهت بى اثر مى شود هرچند از سایر آثار خیریه دنیوى و اخروى آن بهره مند خواهد بود و براى تاءیید این مطلب ، داستان دیگرى نقل مى گردد.
