با سلام و احترام،
در میان اسامی اعلام شده در بین شهرهای میزبان جام ملتهای آسیا در سال ۲۰۱۹ که پیشنهاد آن از سوی ایران داده شده است نام شهر شیراز دیده نمی‌شود که ظلمی بزرگ در حق مردم این شهر تاریخی است. ما شهروندان شیرازی از این طریق اعتراض خود را نسبت به این وضعیت اعلام و خواهان تجدیدنظر در این تصمیم گیری هستیم.
در این رابطه لازم است به مسائل و موارد زیر اشاره شود:
۱ – یکی از مهم‌ترین عوامل در دادن میزبانی به شهرهای کشور دارای بودن زیرساختهای گردشگری و داشتن هتلهای مناسب است. شهر شیراز دارای مرتفع‌ترین هتلهای کشور و پس از مشهد بیشترین هتلهای ۵ ستاره را دارا می‌باشد. هتلهای ۳۵، ۳۰ و بیست طبقه و تعداد دیگری هتلهای درجه یک بخوبی نیازهای این زمینه را پاسخ خواهد داد و شیراز با دارا بودن ۷ هتل ۵ ستاره که بدون شک تا سال ۲۰۱۹ بر تعداد آن‌ها افزوده خواهد شد جزء دو شهر برتر کشور در این زمینه می باشد.
۲ – مترو شیراز نیز تا سال ۲۰۱۹ در دوخط کامل به بهره برداری خواهد رسید و در زمینه توسعه حمل و نقل عمومی نیز مشکلی در این زمینه وجود نخواهد داشت و خط دوم نیز مستقیما مرکز شهر و همچنین خط یک را به ورزشگاه بزرگ پنجاه هزار نفری شیراز متصل خواهد شد.
۳ – شهر شیراز و استان فارس با میزبانی بیش از ۳۰ درصد از آثار تاریخی و گردشگری کشور بهترین گزینه در زمینهٔ انتخاب بعنوان یکی از شهرهای میزبان جام ملت‌ها می‌باشد که سود گردشگری مناسبی را نصیب کشور خواهد کرد چرا که نام ایران با تخت جمشید، پاسارگاد، حافظ، سعدی و باغهای تاریخی شهر شیراز گره خورده است و در واقع ایران را با شیراز می‌شناسند.
۴ – اگر بهانهٔ ندادن میزبانی به شیراز آماده نبودن ورزشگاه شیراز است، پس چرا این میزبانی به شهر اصفهان که ورزشگاه نقش جهان این شهر نیز دارای وضعیت مشابهی است داده شده است؟ هرچند زمان زیادی تا سال ۲۰۱۹ باقی مانده و حتی می‌توان ورزشگاهی نو از ابتدا ساخت. بنابراین ورزشگاه نمی‌تواند بهانهٔ مناسبی برای این ظلم بزرگ باشد.
۵ – اگر بهانهٔ ندادن میزبانی به شیراز نداشتن تیم و تماشاگر در لیگ برتر است باید پرسید چرا این میزبانی به مشهد و اصفهان داده شده است؟ مگر تیمهای این دو شهر در بازیهای خود چقدر طرفدار و هوادار دارند؟ هرچند مشهد سالهاست در لیگ برتر تیمی را نمایندگی نمی‌کند. بنابراین این بهانه نیز بهانهٔ خوبی نیست.
