تبیان، دستیار زندگی

ـ نشستن در بهشت را از همین جا تمرین کنید.

ـ اگر یک ذره از محبت علی (ع) به قلبتان بیفتد، ذاتتان به جنبش در می‌آید.

ـ هرچه شیرین کاری داری در راه خدا بزن.

ـ محبت آنقدر دقیق است که صدای پای «امام» را هم می‌شناسد. چون تمام موسیقی‌های عالم را از کار می‌اندازد.

ـ هیچ کس نمی‌تواند محبت خود به محبوبش را بیان کند.

ـ در داخلتان «عید» را پیدا کنید.

ـ مملوکِ دارایی‌های خود نباشید تا بتوانید آنها را در هر راهی خرج کنید.

ـ رفع احتیاجتان که شد، خدا اگر خواست بیشتر می‌دهد.

ـ هر چیزی که به شما نرسید، بدان که از اولش مال تو نبوده است.

ـ خشک شدن اشک چشم، از کمالات راه است.

ـ باصره و سامعه و ذائقه و لامسه و شامه و شهوت (خواست) و غضب و عقل، هشت در بهشتند و آنها بدون عقل، هفت در جهنم است.

ـ سالک، اول راه پکر است؛ و چون چیزهایی می‌خواهد که خدا برایش صلاح نمی‌داند.

ـ گریه و عزاداری، برای تشفی قلب و محزون شدن برای خون ائمه است، و نباید تمام زندگی انسان را بگیرد.

ـ بعضی از افراد حاضر نیستند کشته شوند. بعضی هم حاضرند بعد از کشته شدن، شهید شوند.

ـ وقتی غیبتی نزد اصحاب جنت می‌شود، آنها با برودت خود آتش آن را خاموش می‌کنند. ولی انقدر قدرت اهل جنت زیاد است که اصلاً آتش نزدیک آنها نمی‌شود.

ـ از نشانه‌های پیشرفت در سلوک، می‌توان زیاد شدن حب به خدا و در مقابل بی‌علاقگی به دنیا و غیر خدا، خوش رفتاری با دیگران و به طور کلی تمام علاماتی که در عشق‌های مجازی از جمله «ولایخافون لومه لائم» را نام برد.

ـ مواظب باش که مجلس ذکر تنبل خانه تو نشود! و زن و بچه را به حال خود رها ننمایی!
ـ خداوند اول گفت تو عطا کن تا من هم عطا کنم (کما تدین تدان)؛ در عمل «کما تدان تدین» شد.

ـ لباس معصیت، برای مؤمنین عاریتی است.

ـ «بسم الله» را به هر چیزی بزنی طاهر می‌شود.

ـ جهلِ بعد از علم خیلی خوب است.

ـ دنیا میته است؛ ولی استفاده از آن به قدر ضرورت اشکالی ندارد.

ـ گویا خشوع، عناصری از تواضع، خوف و وقار را داراست.

ـ صحبت کردن‌ها بهانه، و چشیدن و خوردن، اصل است.

ـ در خیاطی برای خدا، یا اندازه بدوز یا بلند!

ـ شما مؤمنین، آب قلیل هستید. هر وقت خود را گل آلود کنید، خداوند گودالی سر راه شما قرار می‌دهد، تا دوباره صاف شوید.

ـ عارف چون در مرکز دایره است، می‌بینید که همه، روی شعاع‌ها به سوی مرکز در حرکتند. ولی بقیه افراد با هم نزاع می‌کنند.

ـ غصه برای چیزی بخورید که عمرش کم نباشد. «آنها» که هستند که غصه‌ای ندارد، دنیا هم که زود گذر است. ولی اگر عادتتان غصه خوردن است، برای اولی بخورید!

ـ نیستی ما از هستی ما، و هستی ما از نیستی ماست.

ـ ماه محرم، یکی از ماه‌های تکامل است.

ـ وسائل عزاداری از بیرون آمده است، امیدوارم گوشت و پوست و رگتان هم «حسین حسین» بگوید.

ـ در بهشت، «موت» را سر می‌برند، و «عدم» را نیست، و «فنا» را نابود می‌کنند.

ـ در حال هر عملی طوری باش که زود بتوانی حاشا بزنی.

ـ از خوبی‌های «هیچی» این است که اولاً حفظ کردن نمی‌خواهد؛ و ثانیاً ادبِ در مقابل مولا است.

ـ هنگام عزاداری، انسان در دلش را باز می‌کند و امام حسین (ع) داخل می‌شوند.

ـ سعی انسان، عین توکل و واگذاردن امور به اوست.

ـ اگر پرده‌ها کنار بروند معلوم می‌شود که آنها عاشق و ما معشوقیم.

ـ خداوند، شیطان را هم برای تکامل انسان قرار داده است.