این من هستم؟! چرا این طور در عکس بد افتادهام؟
بسیاری از ماها از عکسهای خودمان راضی نیستیم یا دستکم تصور میکنیم عکسهایی که از ما گرفته شدهاند، زاویه مناسبی ندارند، اگر سعی کرده باشید از خودتان عکس بگیرید هم قضیه به همین ترتیب است، باید بارها و بارها عکس بگیرید تا سرانجام از کارتان راضی شوید.
به طور مشابهی وقتی صدای ضبط شده خودتان را گوش میکنید، باز هم همین مسئله اتفاق میافتد، صدای ضبط شده ما با صدایی که ما خودمان هنگام صحبت میشنویم، تفاوتهایی دارد.
اما چرا این طور است؟
در مورد صدا، قضیه به سادگی توجیه میشود: از آنجا که صدایی که ما از خودمان میشنویم، حاصل ترکیب صدای هدایت شده توسط هوا و صدای هدایت شده به گوشمان از طریق استخوانهای و سینوسهای سرمان است، پس صدای دریافتیمان تا حد زیادی با صدایی که دیگران تنها از طریق هدایت هوایی میشوند، تفاوت دارد.
اما در مورد عکس، پاسخ را میتوان در تنها در یک کلمه خلاصه کرد: آینه!
علت اینکه عکسهایمان به نظرمان اینقدر عجیب میآیند و تصور میکنیم با خودمان شباهت کمی دارند، این است که ما پیوسته برای دیدن خودمان از آینه استفاده میکنیم.
منظرهای که ما در آینه میبینیم، منظره بسیار خاصی است، تنها خودمان هستیم که پیوسته خودمان را از این زاویه میبینیم و بسیار بعید است که کسی که از شما عکس میگیرد، دقیقا با همان زاویه و از همان ارتفاع عکسبرداری کند.