http://www.emtedadforums.com/showthread.php?tid=20
با شهدا بعد از عملیات
بعد از عملیات و عادی شدن نسبی اوضاع، نوبت عقب آوردن شهدا بود که گاه به قیمت شهادت همرزم دیگری تمام می شد.وقت زیادی صرف می شد تا به بهانه خشنودی خانواده شهید و پاس داشتن حق دوستی پیکر شهید را از معرکه نبرد خارج کنند ولی بعضی وقتها زمانی که در جست وجوی اسم و آدرس، جیب هایشان را زیر و رو می کردند این عبارت را می دیدند:« دوست داشتم چون مادرم فاطمه (س) گمنام بمیرم و گمنام باشم.پس ای کسی که مرا می یابی در همین محل به خاکم بسپار» برخی مواقع نیز امکان عقب آوردن و انتقال پیکر شهدا نبود وقتی همرزمان بر بالین او حاضر می شدند با باز کردن دکمه های پیراهن و برداشتن فانوسقه یا نارنجک او را از احتمال انفجارات بعدی مصون می ساختند ولی در همین حین چشمشان به یادداشت تبریکی به این مضمون به همراه شکلات می خورد :«سلام علیکم، خواستم شیرینی شهادتم را خودم به همه داده باشم و شما نیز در این حلاوت با من شریک باشید».