بخشى از حرامهاى مالى، تخریب كننده عبادات هستند. ممكن است عبادتى را زحمت بكشد و انجام بدهد، ولى حرام مالى آن عبادت را باطل كند. چه اندازه از حرام مالى، عبادت را باطل مىكند؟
من نمىدانم مردم نسبت به حرامهاى مالى تا چه اندازه دغدغه دارند، اما براى این كه بدانید حرام مالى از نظر باطن چیست، به این روایت عنایت كنید:
لحظه رحلت پیغمبر صلىاللهعلیهوآله سر ایشان روى دامن امام على علیهالسلام بود، چشم مبارك را باز كرده، جملهاى فرمود و از دنیا رفت.
عجیب بودن مسأله این است كه پیغمبر صلىاللهعلیهوآله نفس آخر را خرج گفتن ذكر نكردند، چون نیازى نداشتند كه رحلت ایشان به گفتن ذكر میزان شود.
در قیامت عدهاى وارد بهشت مىشوند، اما عدهاى، وجودشان بهشت شده است. همه هویت پیغمبر صلىاللهعلیهوآله توحید، «لا اله الا الله» و شهادت به وحدانیت خدا بود؛ رگ، پوست، مو، گوشت، عصب، استخوان، اعضا و جوارح، قلب، جان، نفس، زبان. لذا «لا اله الا الله» نگفتند، بلكه جملهاى فرمودند و از دنیا رفتند.
امیرالمؤمنین علیهالسلام مىفرماید: حضرت چشم مباركش را باز كرده، فرمود: على جان! به امت من بگو: مال مردم را به مردم پس بدهند، گرچه نخ باقى مانده ته سوزن باشد كه هیچ مصرفى ندارد.
چون نخ باقى مانده ته سوزن كه از خود سوزن كوچكتر است، دیگر قابل دوخت و دوز نیست كه آن نخ را مصرف كند. این نخ كوچك را درمىآورند و دور مىاندازند، ولى پیغمبر صلىاللهعلیهوآلهفرمود: اگر مال مردم نزد شماست، حتى اگر به اندازه نخ ته سوزن باشد، پس بدهید.
اگر صاحب نخ راضى نباشد و این نخ حرام روى لباس نمازگزار باشد و او توجه داشته باشد، نمازش باطل است. شما ممكن است بفرمایید: یك ذره نخ به این پیكر عظیم نماز چگونه مىتواند لطمه بزند؟ شیر، آفریده شده خدا در سینه حیوانات حلال گوشت، اگر در صد لیتر شیر پاك، فضله موش بیافتد، خوردن، خرید و فروش آن شیر حرام است، چون نجس شده است.
آلودگى براى تخریب لازم نیست كه به اندازه آسمان باشد. میكروب وبا اول یكى است و با چشم دیده نمىشود، ولى این یك میكروب به سرعت تكثیر مىشود و در نهایت بدن را از كار مىاندازد. این نگاه اسلام به مال حرام است. پیكر نماز را مىتواند خراب كند، حتى نخ ته سوزن، دكمه حرام، به معنویت نماز لطمه مىزند.
