دانستن چند نکته به صورت خلاصه و مطرح کردن برخی مسائل ساده و به نظر پیش پا افتاده می تواند کارگشا و موثر باشد:
1. مطمئن شوید اطراف آتش به شعاع 1 تا 5/1 متر عاری از موجود زنده است.
2. اگر نتوانستید چنین مكانی را پیدا كنید از گودال كوچك بر روی زمین استفاده و یا با سنگ چین نمودن ، موقعیت بر افروختن آتش را مهار کنید.
3. آتش روشن نکردن پیرامون منابع سوختی موجود در طبیعت (شاخه و برگ درختان خشک، مراتع خشک شده و...)
4. موقع خواب یا موقع حركت و ترک محل ، مطمئن شوید كه آتش به طور كامل خاموش شده است. از آب و یا خاک مرطوب برای خاموش نمودن آتش استفاده كنید.
5. به عنوان یک طبیعت گرد متعهد ، مسئول آتش برافروخته شده را بپذیریم. این را هم بدانیم که افروختن آتش کار ساده ای است اما استفاده از آتش و مهار آن نه.
اما در صورتی که در اثر سهل انگاری خود و دیگران با یک آتش سوزی روبه رو شدیم چه اقداماتی را باید انجام دهیم:
اول : با حفظ خونسردی سمت باد را تشخیص داده و جهت آتش را تخمین بزنیم.
دوم: تنها در صورت محدود بودن آتش سوزی با استفاده از قطع رابطه آتش با برگ های خشک روی زمین و خار و خاشاک و شاخه های خشک درختان و مواد اشتعال زا محدوده آتش را به حداقل ممکن برسانیم.
سوم : در صورت سرکش بودن آتش و عدم امکان کنترل و مهار آن تنها سعی کنیم خود و سایرین را به نقطه ای امن خارج از محدوده آتش هدایت نموده ،سریعا" واحدهای امداد و نجات، محیط بانان، جنگل بانان و سایر مراجع ذیربط را مطلع نمائیم. (تلفن رایگان امداد جنگل و مرتع 09696)
چهارم: با مشاهده هرگونه آتش رها شده توسط دیگران به عنوان یک عامل اساسی در پیشگیری از آتش سوزی از کنار آتش رها شده بی تفاوت و غیر مسئولانه عبور ننموده و خود اقدام به خاموش نمودن آتش کنیم. شاید این آتش رها شده خود سر منشاء آتش سوزی بزرگی شود.
«جنگل که رفت
هیزم شکن سرایدار شد
و بر دیوار مدرسه
با زغال نوشت:
حفظ محیط زیست
حفظ زندگی است!»
نکته آخر این که:بعد از ترک طبیعت چیزی به جز رد پا در آن باقی نگذاریم و چیزی هم به جز عکس از آن با خود به یادگار نبریم.