دُرنای سیبری (نام علمی: Grus leucogeranus) پرندهای از خانواده درنایان است. این پرنده ظاهر خاصی دارد که آن را از دیگر پرندگان متمایز میکند. درنای سیبری پرندهای بزرگ با قدی نزدیک به یک و نیم متر و فاصله دو بال بیش از ۲ متر و بدنی یکدست سفید است که پاهای بلند سرخ رنگ دارد و منقار بلند سیاهی روی صورت قرمز رنگ آن نشستهاست.
حتمال انقراض درنای سیبری به شدت بالاست، چراکه جمعیت آن در چند نسل اخیر کاهش شدیدی داشتهاست. تقریبا تمام درناهای سیبری باقی مانده در حیات وحش زمستان را در دریاچه پویانگ چین گذرانده و تابستان نیز به شرق سیبری میروند و جمعیت آنها در این دریاچه در سال ۲۰۰۸ حدود ۳۷۵۰ و در سال ۲۰۱۲ حدود ۳۴۰۰ بال برآورد شده است.[۲]
طول این پرنده ۱۳۵ سانتیمتر و صدای آن آرام، آهنگین و رسا شبیه کروک کروک است. درنای سیبری در مناطق تالابی، شالیزارها، نیزارها و دریاچهها به سر میبرد.
طول: ۱۴۰ سانتیمتر . بدن پرنده بالغ تماماً سفید بجز ماسک قرمز تیره ای که از نوک منقار تا پشت چشم کشیده شده است. عنبیه چشم زرد رنگ و پاها به رنگ قرمز است. جنس نر و ماده مشابه هم هستند اما پرنده نر از ماده کمی بزرگتر است. در پرنده نابالغ ماسک با پر پوشیده شده و شاهپرها به رنگ نخودی است. تنها در این گونه از درناها منقار دندانه دار است که به پرنده امکان تغذیه از ریشه های زیر زمین و شکارهای لیز و لغزنده می دهد.
صدا: فلوت مانند و آهنگین
گرایش جمعیتی: در حال کاهش
جمعیت تقریبی: ۳,۲۰۰ قطعه
محدوده زادآوری و زیستگاهی: ۱۰۷٫۰۰۰ کیلومتر مربع
از بین رفتن تالابها و یا پایین آمدن سطح آب آنها از طریق توسعه کشاورزی و افزایش بهره برداری انسانی از آنها و افزایش استخراج نفت در سایتهایی که این پرنده در آن زمستان گذرانی می کند. از دیگر عوامل محیطی تهدید جدی این گونه، در دریاچه پویانگ در چین در زمستان ۲۰۰۳-۲۰۰۴ می توان نام برد.