پیتر آوری و جان آرتور آربری نیز دو ادیب برجسته انگلیسی هستند که در دوره معاصر به ترجمه غزل‌های حافظ مشغول شدند و از شیوه ترجمه معنایی و با وجود قافیه ترجمه خویش را انجام داده‌اند. البته جان آرتور آربری چهره شناخته شده‌تری است که ترجمه برخی غزلیات مولوی و قرآن مجید را نیز انجام داده و در ترجمه‌های حافظ نیز موفق تر بوده است.
از میان ایرانیان نیز ادیبانی همچون عباس آریان‌پور کاشانی، رضا اردوبادیان، رضا صابری، شهریار شهریاری و اسماعیل سلامی، شعرهای حافظ را به انگلیسی زبان‌ها معرفی کرده‌اند که در این میان شهریار شهریاری و رضا صابری تمام غزل‌های حافظ را ترجمه کردند. مترجمان ایرانی نیز عموما با استفاده از شیوه ترجمه معنایی یا مستقیم، به وجود ریتم و قافیه در ترجمه توجه کرده‌اند و تنها رضا اردوبادیان و رضا صابری به شیوه ترجمه هنری یا شاعرانه دست به ترجمه زده‌اند. این دو مترجم که اثر ارزشمندی را آفریده‌اند، تلاش در انتقال مفهوم شعر و پیام شاعر داشتند و در ترجمه شان از خوش آهنگی واژه‌ها به جای وجود قافیه سود برده‌اند.
در زمره مترجمان شیوه ترجمه معنایی باید از اسماعیل سلامی و شهریار شهریاری نیز سخن گفت. سلامی در سال 1386 خورشیدی کتابی شامل ترجمه تمام غزل‌های حافظ را که گلچینی از ترجمه‌های خود و دیگر مترجمان بوده را منتشر ساخته که اثری ارزشمند است. در این کتاب از ترجمه‌های شهریار شهریاری نیز استفاده کرده که او نیز همچون اسماعیل سلامی به سبک ترجمه معنایی و کاربری قافیه اعتقاد دارد. در بسیاری از ترجمه‌های شهریاری این قافیه‌اندیشی‌ها و اصرار مترجم برای همخوانی ترجمه با اسلوب شعر فارسی باعث شده که نتیجه رضایتبخشی در بر نباشد با این وجود برخی از غزل‌های وی توانسته با مخاطب ارتباط برقرار کند.
