تبیان، دستیار زندگی

شب که میشه تو پنج دری ٬یه دختری مثل پری

موهاشو دسته می کنه ٬زیر حریر روسری

می ره کنار باغچه و ٬روی موهاش گل می زنه

می یاد کنار طاقچه و به عکس قاب زل می زنه

یه قاب عکس کهنه با٬عکس سیاسفید توش

یه عکس و کلی خاطره٬که گرد و خاک نشسته روش

با آستینش پاک می کنه ٬گردو غبارو از شیشه

قاب و بغل می کنه و می بوسه مثل همیشه

سلام بابا حالت خوبه؟الهی قربونت برم

فدای اون دسات بشم٬که می کشیدی رو سرم

راستی بابای بی وفا٬کی بر می گردی از سفر؟

این روزا تا داد می زنن ٬من می دوم جلوی در

همیشه با خودم می گم:شاید که این بار تو باشی

شاید که برگشتی پیش ٬من و مامان و داداشی

اما تو هیچوقت نمی یای٬دختر همسایه می گه

به خاطر همین باهاش ٬بازی نمی کنم دیگه

شبا همش خواب می بینم٬منو گرفتی تو بغل

دوباره نازم می کنی٬بهم میگی قند عسل

بعدش یهو بیدار می شم٬یه دفعه رویا می میره

باز می بینم که نیستیو ٬دوباره گریم می گیره

مامان می گه گریه نکن ٬تموم می شه غصه و درد

اما یه بار خودم دیدم ٬یواشکی گریه می کرد!

بعضی روزا فکر می کنم ٬پیش خدایی بابایی

داری به چی فکر می کنی؟الان کجایی بابایی؟

می گن کسی نمی دونه ٬زنده ای یا شهید شدی

بابایی مفقود یعنی چی؟چه جوری ناپدید شدی؟

قاب و بغل می کنه و هی مهربونی می کنه

تا صبح برای قاب عکس٬شیرین زبونی می کنه

شب که می شه تو پنج دری٬یه دختری مثل پری

وقتی که گریه می کنه٬خون می چکه رو روسری!