خواب بیدم صلاته ظهر سفره کنار خواب دیدم هنگام ظهر کنار سفره
مره اُشکفته یکو شلّه پلا ناگهان پلوی شفته در گلویم پرید
بیلاوارس می نفس لعنتی نفس من
هه ایبار بیجیراشو بوجور نامو یکباره پایین رفت و بالانیامد
ولهسته حصیره مرزه می چنگ دستم به لبه حصیرها چسبید
رو به قبله بمانست می دوتا لنگ دوتا پاهایم رو به قبله ماند
اسا می ماره بیدین حالا مادرم را ببین
چی کونندره هچین دارد چه می کند، انگار . . .
صحرایه دشته کربلا حیاط ما دشت کربلاست
می ضعیفه ایژگرم فریادهای زنم نیز
هفتا خانه اوطرف هفت خانه آن طرف تر
همسادیا واخوفا کود همسایه را خبردار کرد
عالما خو سر فوکود دنیا را روی سر خودش ریخت
نشا سوزن تاوادن هرّه بیجیر پایین بالکن نمی توان سوزن انداخت
اینفر سربرنه، اینفر بی کتله یک نفر سر لخت، یک نفر بدون کفش
جه پیله آدمو زاکو جغله از آدم بزرگ و بچه و نوزاد
اَمی خانه را نیه خانه ما راه نیست
زای میشین دوساله ی بی دیلو وم کودک من دو سال دارد بدون هیچ نگرانی
کره ایوان خو دماغه وینی زیکا والیسه 
در ایوان مخاط بینی خودش را لیس می زند
کوچیتام قنداغه یه، خشکه چوچوی ماکوی زنه (بچه ی )کوچک (تر) هم نوزاد است، پستانک خشک را می مکد
من ولی می دسته پا لمّه هچین من ولی دست و پایم بی حس است
مردمه چوپچوپه یا کره گوش دارندرم پچ پچ مردم را گوش می دهم
اینفر گه گر به گر خشکه داره زنده بو بوجور شویی یکی می گوید:«گور به گور شده زنده که بود درخت خشک را بالا می رفت»
دویومی رو کونه گه اولیا دومی رو می کند به اولی می گوید
خواخوری تی زبانه بیمیرم «خواهر جان، قربان زبانت . . .
عزبی می دومام بیگیفته کله سگ بوخورد دوران مجردی دم مرا هم گرفت لعنتی!»
سومی واگرده گه مسته لا مست آمویی بخانه شب سومی برمیگردد می گوید:«شب مست به خانه می آمد»
چارمی مگویه لب نوجونبانه چهارمی خویش تن دار است و حرفی نمی زند
پنجمی درازه ده همیشه قومار کودی نزول دیهی پنجمی ادامه می دهد:«همیشه قمار می کرد، نزول می داد»
هتو شیشمین نفر، هفتمی هشتمی، نهمی، دهمی، بیستمی، سیمی همین طور ششمین نفر، هفتمی، هشتمی، . . .
تا که نوبت فارسه آخریا تا این که نوبت به آخرین نفر رسید
بلانسبت مثله سگ بلا بایه بلانسبت مانند سگ بلا بیاید
خوب نیه بمرده پوشته سر بیگید «خوب نیست پشت سر مرده حرف زدن
اَسا هرچی بو بوشو حالا هرچی بود رفت
بیچاره دست جه اَ دونیا کوتاهه بیچاره دستش هم از دنیا کوتاه است»
من اَسا دونگم من حالا گیج هستم
خدایا گم بیده ای آخرِ آدم بوستنا به خدا می گویم :«سرانجام آدم شدن را دیدی؟»
کره می خون خونا خوردندربو خون خونم را می خورد
مره واسی ایتا پایه بیگیرم دکفم اَ سبزی پاکونانه جان باید یک چوب دستی بردارم و به جان این سبزی پاک کن ها بیفتم
آخه ماتم اَ بیکاره آدمان آخر حیرانم که این آدم های بیکار
اَشانی کی تا هوایه پس دینید این هایی که تا هوا را پس می بینند
دوتا پا دارید دوتام قرضا کونید گورختنید دوتا پا دارند، دوتا هم قرض می کنند و فرار می کنند
اَشانی کی دوکونی تی مرا گید دونکونم تی مرا گید این هایی که (اگر لباس خوب) بپوشی پشت سرت حرف می زنند و نپوشی باز هم پشت سرت حرف میزنند
اَشانی که یک شی ره سر واوینید این هایی که بخاطر یک شاهی سر می برند
اَگه آسمان بیشی جی ویشتایی اگر از گرسنگی آسمان بروی
کوره ده شی یم تره بدس نیدید ده شاهی را که به (گدای) کور می دهند هم به تو نمی دهند
اَ بی کاره آدمان هشان هشان آین آدم های بیکار، همین ها، همین ها
اوروزان کی سر بی شام نیهیمی زمین سر آن روز ها که سر بدون شام روی زمین می گذاشتم
تا گولی چالک دوبوم قرضه مین تا چاله ی گلو در قرض بودم
قول معروف می دیما سیلی مرا سورخا کودیم به قول معروف صورتم را با سیلی سرخ می کردم
او روزان، او روزان او روزانه چی کودید آن روزها، آن روزها چه می کردند
حتو فکروذکر دوبوم کی ایدفه همین طور در فکر بودم که ناگهان
شلغی کنار بوخورد جمعیت کنار خورد
راواکون راواکون راه باز کن راه باز کن
ایزرائیل با مو بینیشته می اوتاقه سرجاکش عزراییل آمد و انتهای اتاق (جای خوب اتاق و معمولا برای مهمان ها و بزرگان) نشست
ایتا گول می دستا دهه گه بو بکش یک گل به دستم می دهد و می گید بو بکش
می چومان داغلاره مات ببردیه چشم های من حیران مانده است
بیشتاوستبوم آخه ایزرائیل لبچ آخر شنیده ام لب های عزراییل
ایتا به زیمین نهه ایتا به آسمان یک زمین است و آن یکی به آسمان
انه چیشمانه میژیک رادووو زیمینه خاکه واسوخه هنگام راه رفتن مژه چشم هایش روی زمین کشیده می شود
ایذرم اتو نوبو کی مرا بوگوفته بید یک ذره هم آن طور که به من گفته بودند نبود
گرد مرغانه مانه خنده رو با وقار مانند تخم مرغِ گرد است (کنایه از جذاب بودن) خنده رو، باوقار
جه اشان کی مره دورا کوده اید آدم تره از این هایی که دور من جمع شده اند آدم تر است
خیلی خیلی بختره خیلی خیلی بهتر است
ایزرائیله گوله تا هتو برم می دماغه لچکی گل عزراییل را تا به نوک دماغم می رسانم
ایدنه اسکی زنم ویریزم بازم می جا سر نیشینم عطسه ای می زنم و بیدار می شوم و دوباره سر جایم می نشینم
قلنهاره قلنهار هنگام قلنهار است (میان وعده ای که بین صبحانه و نهار صرف می شود)
کره جارو دره ایوانه می مار مادرم در حال جارو کردن ایوان است
می زنانم کله آتش دوکوده زنم نیز اجاق را روشن کرده است
پردپوش کناره خورده نهه آفتاب دتابه پرده کنار زده است و آفتاب (به داخل) می تابد
رو به قبله چیه، ایزرائیل کیه رو به قبله چیه؟ عزراییل کیه؟
آخر برجه می دیل به سر بامو آخر ماه است، اضطراب دارم
صابخانه کرایه خانم دِرابو کرایه صاحب خانه هم دیر شد
