1- خانواده از نظر امام حسین (ع)
امام حسین (ع) به پیروی از سیره و سنت قرآنی رسول الله (صلی الله علیه و آله) به تشکیل و تشکل و سامان بخشی و رشد خانواده و اهل آن اهمیت ویژه ای می دادند و خانواده سالم را به مثابه مصالح ساختمانی سالم برای یک بنای ماندگار می دانستند. در دیدگاه حسینی خانواده سالم خانواده ای است که از معنویت و فرهنگ دینی، سلامت جسمی و روحی، تعالی و استواری دینی و اخلاق و روحیات عالی برخوردار است تا بتوانند فرزندانی کارآمد، مستعد، عاقل، عالم، بصیر و غیرتمند، خوش رو و خوش اخلاق تربیت نماید. امام حسین (ع) خانواده را بستری برای تقوا و پرهیز از گناهان و دست یابی به محبت و مودت و آرامش قلمداد نموده و برآیند آن را تربیت فرزندانی سالم و صالح دانسته، سیره قرآنی حضرت ابا عبدالله الحسین (ع) در همسر گزینی و تشکیل خانوده و تربیت فرزند و رشد اهل خانه و خانواده به سوی تعالی و کمالات عالیه الهی حکایت گر این دیدگاه و تفکر ماندگار است. دو روایت ذیل بخشی از دیدگاه امام حسین علیه السلام می باشد(1)
قال اباعبدالله الحسین(ع): هر کس زبانش راستگو باشد و کردارش پاکیزه باشد و هر کس نیت خیر داشته باشد روزیش فراوان و هر کس با زن و بچه اش خوش رفتار باشد عمرش پربرکت می گردد. (ارشاد القلوب، ج1، ص 323)
قال ابا عبدالله الحسین(ع): از خوبیها و حسنات دنیا و آخرت این است که پیوند خویشاوندی و خانوادگی برقرار و مستحکم کنی و با کسی که از تو قطع رابطه کرده پیوند برقرار نموده و صله رحم کنی و به کسی که ترا ناامید نموده ببخشی و به کسی که به تو ستم کرده درگذری (ارشاد القلوب، ص327)
