به گزارش خبرگزاری مهر، در سطح خشک و ترک خورده یک دریاچه خشک شده در دره مرگ کالیفرنیا سنگها به خودی خود مسیری را شبیه به سرخوردن طی می کنند.
برخی از این سنگها با وزن 300 کیلویی حرکتهای غیرقابل توضیحی داشته و ردی 180 متری روی سطح خاکی و خشک این صحرا باقی می گذارند.
این نیروی جادویی که در پس قایقرانی سنگها روی خاک وجود دارد نزدیک به یک دهه برای دانشمندان به مثابه یک راز باقی مانده بود.
اکنون یک زمین شناس از ناسا اعتقاددارد که پاسخ این راز را یافته است.
100 سال است که دانشمندان علت سرخوردن سنگها روی سطح خشک دره مرگ در کالیفرنیا را کشف نکرده اند
هیچ کس نتوانسته حرکت فیزیکی سنگها را تاکنون ثبت کند اما ردی که آنها از خود روی خاک باقی می گذارند اثباتی برای مسیری است که طی کرده اند
لحظه فوق العاده و عجیب حرکت سنگها در پهنای لم یزرع دره مرگ موجب شده برخی تصور کنند که این سنگها جادویی بوده و توسط بیگانگان فضایی کنترل می شوند.
رالف لورنز دانشمند علوم سیارات اعتقاد دارد که این سنگها در فصل زمستان با یخ پوشیده می شوند، پس وقتی که یخ ها باز می شود گل آلود می شود. یخ موجب می شود که سنگ روی گل شناور شده و به واسطه بادهای صحرا به سادگی به این سو و آن سو برود.
وی در مصاحبه ای با مجله اسمیتسونیان پاسخ خود را به این راز این گونه بیان کرده است: اساسا باریکه های یخ و تغییرات طرح مایع که اطراف یک سنگ شکل می گیرد موجب می شود که یخ روی گل شناور شود.
تا امروز هیچ دانشمندی نتوانسته است حرکت فیزیکی این سنگها را ثبت کند و باور عمومی بر این است که هیچ کس حرکت این سنگها را ندیده است.
لورنز این نظریه را پس از یک آزمایش ساده روی پیشخوان آشپزخانه نظریه خود را آزمایش کرده است.
نظریه پیشین دانشمندان این بود که ورقه های بزرگ یخ چندین یخ بزرگ را با هم محبوس کرده که این امر موجب حرکت آنها روی صحرا شده است.
اما مدلهای ریاضی جدید نشان می دهد که باد باید با سرعت صدها کیلومتر در ساعت حرکت کند تا قدرت حرکت این سنگها را داشته باشد، از سوی دیگر به نظر می رسد که این سنگها در مسیر دریانوردی خود روی شن و خاک مسیر خود را تغییر می دهند.
چون بسیاری از پدیده های زمین شناسی، راز سنگهای دریانورد به آب و باد نسبت داده شد.
