آنچه در آغاز کار نیاز دارید
در اینجا چند سوال به صورت نمونه قرار داده شده است. در صورتی که مایل بودید با کودکانتان صحبت کرده و بدانید که در اینترنت چه کاری انجام می دهند می توانید با این سوالات شروع نمایید:
1) دوستانتان در اینترنت چه کار می کنند؟
این سوال توجه را از کودک منحرف کرده و به فعالیت های اینترنتی عمومی در اطراف وی هدایت می کند. این روش خوبی برای آغاز کار و ساده و عادی نگاه داشتن موضوع است. شما باید کودکانتان را مطمئن سازید که به خاطر پاسخ هایشان آنها را تنبیه نخواهید کرد. با این روش می توانید اطلاعاتی درباره بازی، چت، شبکه های اجتماعی و حتی تکالیف و فعالیت های تحقیقاتی آنها کسب کنید.
2) جدیدترین و پرطرفدارترین وب سایتها کدامند؟
از کودکان خود بپرسید این سایت ها چرا محبوبیت دارند. همچنین می توانید درباره سایت هایی که محبوبیت ندارند نیز بپرسید.
3) سایت های مورد علاقه خود را به من نشان بده
بله، بهتر است اندکی از زمان خود را صرف این کنید که سایت های مورد علاقه کودکان را تماشا کنید. از آنها بپرسید تنظیمات امنیتی خود را چگونه انجام می دهند (به بالا و پایین صفحات آن سایت ها دقت کنید). در صورتی که تصمیم می گیرید خودتان این تنظیمات را برقرار کنید اجازه دهید کودکان نیز در جریان کار قرار گیرند.
4) آیا تاکنون زمانی که آنلاین بودید با مورد عجیبی برخورد کرده اید یا احساس ناراحتی نموده اید؟
در اینجا می توانید در مورد جستجوهای تصادفی کودکانتان در وب سوال کنید. ایده این روش این است که مطمئن شوید کودکانتان بدانند می توانند صحبت کنند و اگر اتفاق بدی در دنیای آنلاین بیافتد تنبیه نخواهند شد. به هر حال تجربه های ناخوشایند، در صورتی که کودکتان عضو فعالی در وب باشد، اجتناب ناپذیر است. بگذارید فرزندتان بداند که اگر اتفاق بدی افتاد می تواند جهت کمک به شما مراجعه کند و تنبیه نخواهد شد.
با وجود اینکه بازی یکی از محبوب ترین سرگرمی های کودکان است، بازی آنلاین همیشه یک تفریح نیست. به طور متوسط 62 در صد کودکان در سراسر دنیا، تجربه ای ناخوشایند آنلاینی در این زمینه داشته اند. تنها 45 درصد والدین می اندیشند که کودکان آنها ممکن است از تجربیات منفی در دنیای آنلاین رنج ببرند. خبر خوب این است که اگر اتفاق بدی در اینترنت برای کودکان بیافتد برای مشورت و کمک خواستن نزد والدینشان می روند. آمار نشان می دهد که:
• 87 در صد کودکان اگر تهدید به آسیب فیزیکی شوند به والدینشان اطلاع می دهند
• 84 درصد آنها در صورتی که blackmail دریافت کنند به والدین خود خواهند گفت
• 71 درصد آنها مسائل مشکوک و نامناسب را گزارش می دهند