تبیان، دستیار زندگی

به نام خدا و سلام
من سال اول دبیرستان بودم یعنی 15-16 سالم بود
یادمه امتحان دانش اجتماعی داشتیم ساعت 8 و نیم صبح. ساعت 7/5-8 صبح رفته بودیم در دبیرستان تا مدیر و مسئولین بیان برا برگزاری امتحان. ولی از کسی خبری نبود در ضمن اینکه کنار دبیرستانمون آتش نشانی بود.نزدیکیای ساعت 8 متوجه پخش نوار قرآن از داخل آتش نشانی شدیم
بعد از پرس و جو متوجه شدیم که چه خبره. همه مات و مبهوت بودن باور نمی کنید جوونایی که تا دقیقه پیش داشتند از سروکول هم بالا می رفتند بعد از شنیدن خبر همه مات و مبهوت نشسته بودن. تا اینکه صدای گوینده رادیو آقای حیاتی را شنیدیم که خبر رحلت امام را اعلام کردند و اون لحظه هیچوقت از ذهنم پاک نمیشه

سلام

روز 14خرداد 67 در روستای نیاکان بودیم تنها یک رادیو باطری داشتیم که از اخبار مطلع می شدیم. روز اول امتحانات خرداد بود.
.همین که از مدرسه خارج شدیم تا دانش آموزان داخل حیاط را مرتب کنیم برای امتحانات یکی از آنان گفت امام رحلت کرد . بنده با ناراحتی گفتم آرام باش اطمینان داری گفت بله رادیو گفت . سراسیمه به دفتر  مدرسه بر گشتیم رادیو را باز کردیم که داشت می گفت روح بلند امام به ملکوت علاء پیوست . بی درنگ اشکهایمان جاری شد. دبیر منصور مقدم

درآن روزپدربزرگم فوت کرد

سلام  من 8 ساله بودم صبح بود می داشتیم صبحونه نان و پنیر و انگور می خوردیم یکدفعه اقای حیاتی ان خبر غمناک رو داد و همه سر سفره اول بهت زده و بعد گریان شدیم و مدرسه هم تعطیل شد.