از طرف دیگر بلا تشبیه مرور اتفاقات و عملکرد قوه مجریه در دوران بعد از انقلاب، ما را با حقایقی روبه رو می کند که جای تامل دارد.
از آنجایی كه حضرت امام (ره) تاكید داشتند ، مبادا انقلاب به دست نا اهلان بیفتد، در این نوشتار سعی داریم نگاهی گذرا به عملكرد و رویكردهای روسای جمهور پیشین و نخست وزیران دولت موقت و جنگ بیاندازیم تا ببینیم آنها چقدر اهل انقلاب بودند.
از روزهای اول انقلاب و نخست وزیری مهندس بازرگان شروع می کنیم. آن روز وقتی امام بنا به ملاحظاتی که بعد ها برای مردم روشن شد، این عنصر ملی مذهبی را به نخست وزیری موقت انتخاب کرد، می دانست که او صلاحیت و لیاقت مسئولیت نخست وزیری بزرگترین انقلاب تاریخ بشر، بعد از نهضت های پیامبران و ائمه(ع) را ندارد، بازرگان هم خیلی زود شخصیت واقعی اش را رو کرد و به مخالفت با انقلاب مردم ایران پرداخت.با این رویکرد ،فرجام اولین نخست وزیر انقلاب خیلی بد به پایان رسید، بر اساس اسناد به دست آمده از لانه ی جاسوسی آمریکا ، مهندس بازرگان با کد جاسوسی مشخص از عوامل سازمان سیا در ایران بود.
بعد از آن با انتخاب مردم، دکتر ابوالحسن بنی صدر به ریاست جمهوری ایران رسید، این بار او شان و جایگاه این امانت بزرگ را قدر ندانست و به جای خدمت گذاری به مردم ایران، پادویی گروهکی خائن و بی ریشه را عهده دار شد که دستش به خون هزاران نفر از مردم شریف ایران آلوده است.
همیشه خیانت و ظلم به مردم ایران پایان خیلی بدی برای ظالمان به همراه داشته، بنی صدر هم از این امر مستثنی نشد، او با فرار مفتضحانه با لباس زنانه به پایان رسید.
از آنجایی که این پست مهم می بایست در اختیار بندگان صالح خدا باشد تا هم در راه ایجاد حکومت اسلامی تلاش کنند، هم معیار و شاخصی برای انتخابات آینده مردم باشند؛بعد از بنی صدر دو نفر از بندگان خوب خدا عهده دار این مسئولیت خطیر شدند.
شهید محمدعلی رجایی دومین و رهبر فرزانه انقلاب سومین رئیس جمهوری بودند که به این جایگاه شان و ارزش دادند. دولت شهید رجایی كه فرصتی برای خدمتگذاری به مردم نیافت، با شهادت او و نخست وزیرش، شهید باهنر به دست دشمنان مردم ایران ،این توفیق نصیب رهبر فرزانه انقلاب شد تا در دو دور متوالی اقدامان شایانی به مردم و نظام جمهوری اسلامی ارائه دهد.با اینكه رهبر عزیز انقلاب موافق نخست وزیری میر حسین موسوی نبود اما با بزرگواری و به جهت رعایت مصالح كشور از این حق خود چشم پوشی كرد تا كشور را از بحران نجات دهد.
امید بود بعد از شهید رجایی و رهبر فرزانه انقلاب، افرادی در این سطح یا نزدیک به آن بر مسند ریاست جمهوری تکیه زنند تا آمال و آرزوهای مردم از انقلاب اسلامی برآورده شود اما صد حیف که این اتفاق نیفتاد.
جنگ تمام شده بود و کشور نیاز به سازندگی و پیشرفت داشت، مردم ایران باور داشتند که با اتکا به دستاوردهای بی بدیل دفاع مقدس، می شود بی هیچ نیازی به بیگانگان کشور را ساخت اما دولت تکنوگراتی که رئیس جمهور بعد از جنگ به میدان آورد این اعتقاد را نداشت. آنها تحصیل کرده دانشگاه های غرب بودند و نگاهشان به اقتصاد و سیاست بر اساس آموخته های شان در این دانشگاه ها بود. حاصل این دولت چیزی نبود جز خرد شدن مردم مستضعف در زیر چرخ های توسعه به سبک غرب و تورم ۵۰درصدی. بخشی از دولتیان این دوره که مزه حکومت داری و پرورش طبقه تازه به دوران رسیده ایی با عنوان" آقازادگان فاسد" را در کارنامه خود داشتند؛در روزهای پایانی عمر بی برکت دولت بازندگی به فکر مادام العمر کردن ریاست جمهوری رفسنجانی افتادند تا از این رهگذر دریافتی های بی حساب و کتاب خود و اعضای خانواده شان از کیسه بیت المال را استمرار بخشند.
این به ظاهر طرفداران دوآتشه ی جناح راست وقتی توفیقی در این کار به دست نیاوردند، ریزه خوار رئیس جمهوری شدند که از جناح چپ آمده بود و در ظاهر مخالف جناح راست بود.
محمد خاتمی را باید ضعیف ترین رئیس دولت بعد از انقلاب اسلامی دانست، او به ظاهر رئیس جمهور بود امام اجازه عزل حتی رئیس دفتر خودش را هم نداشت. دستاورد این دولت هم چیزی جز درگیری های بی حاصل سیاسی و عذر بد تر از گناه که ؛"نمی گذارند کار کنیم !"؛نبود!
با روی کار آمدن دولت عدالت ودر چهار سال اول ،مردم قدری مزه ی دولت اسلامی را چشیدند. جدیت دولت در رسیدگی به مناطق محروم و کارهای خوب دیگر از عملکرد قابل قبول دوره ی اول دولت احمدی نژاد بود. با اینکه روی کار آمدن دولت دوم او هزینه ی زیادی برای کشور داشت اما در مقایسه با دولت ایده آل اسلامی و دولت اولش، کمترین توفیق را در انجام رسالت انقلابی خود نداشت.
از فردای انتخابات بود که اظهار نظرهای نسنجیده و غیر عقلایی، سعی در انتصاب افراد سطح پایین در مناسب بالا، اجرایی کردن تصمیمات خلق الساعه و بدون کارشناسی که در هم ریختگی اوضاع اقتصادی کشور را در پی داشت،بدتر و خجالت آورتر از این ها قهر وخانه نشینی ۱۱روزه،انجام حرکات بچه گانه از سوی رئیس دولت،ادعای مدیریت جهان در عین ناتوانی در مدیریت نهاده های دامی و...،نظریه پردازی های سخیف و خارج از وظایف ذاتی دولت که منحصر به حوزه ی اجرایی است، عدم مدیریت و نظارت کاربردی در حوزه بانکی که بزرگترین فساد مالی تاریخ ایران را رقم زد، لیست مفسدان اقتصادی مورد ادعای رئیس دولت که توهمی بیش نبود، تکرار ادعاهای دولت اصلاحات مبنی بر اینکه "نمی گذارند کار کنیم!" ، پادویی و انجام کارهای خارج از شان رئیس جمهور ایران از سوی احمدی نژاد در جهت زمینه سازی برای انتخاب اسفندیار دولت به عنوان رئیس جمهور بعدی!!و...از دولت به اصطلاح عدالت ، دولتی ناکار آمد و ضعیف به نمایش گذاشت.
حال با این كارنامه ناموفقی كه روسای جمهور و نخست وزیران گذشته ،غیر از حضرت آقا ، شهید رجایی و شهید باهنر از خود به یادگار گذاشته اند، وظیفه انتخاب اصلح بیش از گذشته اهمیت و نمود پیدا می كند.تك تك ما مسئولیم با دقت و كنجكاوی كسی را انتخاب كنیم كه لیاقت و صلاحیت نشستن بر صندلی ریاست جمهوری اسلامی ایران را داشته باشد.
كاش می شد از نامزدهای تایید شده تعهد یا چیزی شبیه آن گرفت كه راه اشتباه روسای جمهور قبل را نروند، چون همانگونه كه گفته شد، اولین نخست وزیر جاسوس آمریكا از كار درآمد، اولین رئیس جمهور جاسوس منافقین بود، نخست وزیر هشت سال جنگ فتنه گر شد، رئیس جمهور سازندگی ساكت فتنه شد ،رئیس جمهور اصلاحات هم حامی فتنه؛ رئیس دولت عدالت از جاده انصاف منحرف شد و منافع چند نفر معلوم الحال را به منافع ملت ترجیح داد و...
با این اوضاع اول بهتر است خاضعانه از درگاه خدای متعال بخواهیم ،سایه رهبر بزرگ انقلاب اسلامی را مستدام بدارد كه رئیس اصلی این انقلاب است. بعد تحقیق كنیم كدام یك از نامزد های تایید شده اهل هستند، اهل انقلاب و صلاحیت سكانداری این كشتی مقدس را دارند.
منبع: وبلاگ یاد ایام
