به گزارش روز شنبه گروه اخبار علمی ایرنا از پایگاه خبری ˈساینسˈ، این روبات کوچک درخشان به چشم تزریق می شود و گزارش کاملی از سطح اکسیژن موجود در چشم دراختیار پزشک قرار می دهد. چنانچه میزان اکسیژن در چشم کاهش یابد، گردش خون محدود می شود که این امر مهمترین عامل نابینایی است.
طول این روبات یک میلیمتر و عرض آن حدود یک سوم میلیمتر است و به محض ورود به چشم، پزشک را از میزان اکسیژن محیط آگاه می کند.
این روبات توسط میدان مغناطیسی خارجی و از طرق مایع شفاف زجاجیه وارد چشم می شود.
سطح خارجی این روبات از نانودایره های رنگی پوشیده شده است که به عنوان حسگر اکسیژن عمل می کنند. زمانی که این پوشش نانویی در معرض طول موج خاصی از نور قرار می گیرد، رنگ آن شروع به درخشش می کند.
درخشش این روبات به دلیل وجود یک ماده فلورسنت است. چنانچه درخشندگی ماده فلورسنت به سرعت محو شود؛ این به معنای وجود اکسیژن در اطراف روبات است و درغیر این صورت چشم با کمبود اکسیژن مواجه است.
مراحل آزمایشی عملکرد این روبات در آب انجام و میزان اکسیژن آن به دقت سنجیده شده است.
برای خارج کردن این روبات از چشم، از یک سوزن نامرئی استفاده می شود. پوشش روبات از جنس آهنربای بسیار ضعیف است و درصورت مجاورت با سوزن به آن جذب می شود و به راحتی از چشم خارج می شود.
تزریق این روبات کوچک هیچ عارضه ای برای بیمار ندارد و بافت های چشم هیچ حساسیتی به آن نشان نمی دهند.
محققان براین باورند که درآینده ای نزدیک می توان از این روبات برای دارورسانی به بخش های مختلف چشم و ترمیم بافت های آسیب دیده استفاده کرد.
گزارش کاملی از عملکرد این روبات در پایگاه اطلاع رسانی دانشگاه زوریخ قرار دارد .
