تبیان، دستیار زندگی

ز یمن مقـدم زهرا، چون که مکه نور باران شد

خزان از مقدمش طی شد،دگر فصل بهاران شد

شــکوفا شـد ز لطف حق ، گل باغ نبـی اینک

سـراسر خانه احمد، از این مولد گل افشـان شد

نهـاده فاطـمه اینک ، قـدم بـر عـرصـه گیـتی

ازاین میلاد فرخنده،جهان سرمست وخندان شد

به دنیــا آمـده زهـرا ، همان صـدیقه کبــری

همــان ام ابیــهایی، که او بـانوی دوران شـد

رسـد ســرچشـمه عفت ، همـان گلواژه خلقت

عطا شد کـوثر سـرمد ، اوان شـکر یزدان شـد

ز عـرش کبــریـایی هم ، نـوای مـرحبــا آید

شده جنت پر از شادی،که لطف حق نمایان شد

مبـارک بـاشـد این میـلاد،به امت تهنیت بادا

«رها»شدغرقه در شادی،سرای دل فروزان شد

بهروز رها

به نام خدا و سلام

دریا غریق مرحمت بی كران تو

هفت آسمان تجلی رنگین كمان تو

خورشید ناز می كشد از ذرهای خاك

آنجا كه صبح می گذرد كاروان تو

صدها فرشته بال نهادند بر زمین

تا دامن خدیجه شود میزبان تو