تبیان، دستیار زندگی

هوالعزیز
سلام

خانمی که داشت مجلس را ترک میکرد در جواب کسی که گفت حیف نیست می روی ... گفت:
حیف دل امام زمان(عج) هست که ازین اوضاع می شکند

هوالعزیز
سلام

خدا همه رو هدایت کنه
خدا همه رو عاقبت بخیر کنه

خدا نیاره برا کسی روز هایی که از خود بی خود بشه
نیاره دشمن خدا بشه
همون نطفه کوچولو که امروز شده دشمن خدا
و دشمنیش ینی با کلاس شده

هوالعزیز
سلام

خدا هیچ وقت نصیب کسی نکنه این مجالس رو
اصن بهتر که آدم رو دعوت نکنن
اینطوری احترامون بیشتر حفظ میشه

بنام خدا
سلام جالب بود ...وقابل تامل ...واقعا تو خوشیها مون اگه  امام زمان عج رو دعوت می کردم وبه یادش بودم خیلی ازمجالس عروسیها  وجشنهامون جای گناه کردن نبود....
امام زمان ما لحظه به لحظه به یادمونه اما ما حتی به خودمون اجازه نمیدیم تو روز ده دقیقه به یادش باشیم وباهاش صحبت کنم....
به امید روزی که مجالسمون طوری برگزار کنیم که مورد رضایت حضرتش باشه ...یا حداقل با کارمون دل نازنینش به درد نیاریم....

یا صاحب الزمان
این متن خیلی زیبا توانست نگاه  رأفت آمیز امام به امتش را به تصویر بكشد

سلام

چه کلید قشنگی
متاسفانه "عالم محضر خداست" رو فراموش کردیم...

در خاطرات شهید ردانی پور هست که ایشون برای دعوت مهمونهای عروسیشون خیلی حساس بودند.
کارت دعوت هارو هم خودشان میبردند.
چهار تا کارت دعوت مخصوص هم داشتند

 1.برای حضرت معصومه(خودش انداخت در ضریح مطهر)
2. برای حضرت زهرا
3. برای امام رضا (مشهد)
و4. برای امام زمان(مسجد جمکران)
و شب خواب دیدند که همه به عروسی شان امده اند
جمله ای از شهید:
هرگز امام زمان (عج) را فراموش نکنید، که او واسطه بین خالق و مخلوق است.

برای خواندن ادامه مطلب ، کلیک بر روی تصویر شهید

مطلب خیلی قشنگی بود
یادم به مراسم خواهرم افتاد فامیلهای داماد و یه سری از فامیلهای خودمون اهل بزن وبکوب بودند واسه همین همه ی دوستان مادرم بهشون گفته بودند اگه میخوای معصیت نشه مراسم رو خونتون بنداز اینطوری راحت تر میتونی کنترل کنی شما که خونتون جادارو بزرگه ولی مامانم اصرار داشتن تالار باشه یه تالاری که قسمت خانمهاش دوطبقه بود وکنترل مجلس خیلی سخت

ولی مادرم نذر کرده بودن بدون معصیت طی بشه تا بتونن به همه ثابت کنن که میشه ...........
تا اینکه علی رغم تلاشها یکی از فامیلهای داماد شروع کرد به زدن ودونفر هم پاشدن به رقصیدن که مادرم سر رسید بادوتا بشقاب پر از میوه وشیرینی وخیلی محترمانه تنبک رو از طرف گرفتند و.....دستاش رو بوسیدند وگفتن عزیزم من امام زمان رو دعوت کردم .............
همه از کار مادرم تعجب کردند وخیلی هم عذر خواهی به خاطر دست بوسیدن مادرم خیلی خجالت کشیدن وتا آخر مجلس شرمنده نشستند

مادرم میگفتن موقع خداحافظی همون افراد اومدند دوباره کلی عذر خواهی کردن وگفتند به خدا حاج خانم ما سیدیم وامام زمان ورو دوست داریم یه لحظه شیطون اومد سراغمون

دلم سوخت دلم سوخت به حال آقا............

یعنی اولادشونم احترام برای پدرشون قائل نیستن