خوش به حال كسى كه نفسش رام شد
در كتاب با ارزش «نهج البلاغة» نقل شده است كه:
جنازهاى را به گورستان مىبردند، حضرت امیرالمؤمنین على علیه السلام شنید مردى مىخندد، خندهاى كه ناشى از غفلت بود. فرمود: گویا مردن بر غیر ما نوشته شده و خیال مىكنى كه حق در این دنیا بر غیر ما لازم گشته و مىپندارى مردههایى كه مىبینیم مسافرانى هستند كه به زودى به سوى ما بازمىگردند، ایشان را در قبرهایشان مىگذاریم و اموالشان را مىخوریم مثل این كه ما پس از آنها جاوید خواهیم ماند. واى بر ما، مرگ مردم كه براى ما پند و عبرت است فراموش كردهایم و به هر آفت و زیانى گرفتار آمدهایم.
خوش به حال كسى كه نفسش رام شد و عمل و كردارش پاك و شایسته و قصدش پسندیده و اخلاقش نیكو گشت و زیادى مالش را در راه خدا صدقه داد و زیادهگویى زبانش را مهار نمود، از آزار مردم خوددارى كرد و سنّت پیامبر صلى الله علیه و آله بر او سخت نیامد و به بدعت نسبت داده نشد