به گزارش مشرق به نقل از جهان نیوز، تلاش روشنفكران و غربگراها برای مصادره آوینی با شهادت وی آغاز شد و مدتی بعد وقتی نتیجه نداد، این استراتژی به تقبیح و توهین و تخفیف آن شهید بزرگوار تغییر پیدا كرد. و صد البته همانطور كه مواضع شفاف آوینی مانع از آن مصادره می‌شد، برای موفقیت استراتژی جدید هم چاره‌ای جز تمسك به دروغ و تحریف تاریخ نبود.
یكی از افرادی كه سعی وافری در تحریف زندگینامه و نظرات آوینی دارد، گفته‌های مسعود بهنود است كه به تواتر هم مورد استناد جریان روشنفكر قرار می‌گیرد. در ادامه به یكی از دروغ‌های او اشاره می‌شود تا خودبخود تكلیف وجاهت بقیه ادعاهایش هم روشن شود.
وقتی بهنود دست بهنود را رو می‌كند مسعود بهنود در زمان حیات آوینی مقاله‌ای بنام «حكومت آسان» می‌نویسد كه با رویکردی استحاله گرایانه نسبت به مبانی انقلاب اسلامی به رشته تحریر درآمده بود. سیدمرتضی آوینی در شماره ششم مجله سوره(شهریور 1370) در مقاله‌ای با عنوان «تحلیل آسان» پاسخ بهنود را می‌دهد. ابتدا به برخی از عباراتی كه آوینی در آن مقاله درباره بهنود و دوستانش بكار برده است توجه كنید تا برسیم به دو موضع متفاوت بهنود.
آوینی در «تحلیل آسان» می‌نویسد:
«آقایان میراث‌خوران خوش‌نشین دیار غرب و وابستگان داخلی استکبار و خود باختگان مرعوب مدینه فاوستی، رجّالگان و زُنّاربستگان دِیر «مایکل جکسون» و شیفتگان جزایر ناتورالیست‌ها و مدّاحان پروسترویکای مفلوک شوروی مفلوک‌تر و نوچه‌های کمربسته «بوش» قداره‌بند و بُزمجه‌های از ترس رعد و برق به سوراخ خزیده... این پهلوان پنبه‌های جُبّان فضای خالی میان سطور نشریاتِ نشخوارگر جویده‌های فرنگیان...»
آوینی با این جملات پاسخ ادعاهای بهنود را می‌دهد تا این سطور هم دلیلی باشد بر نوع منش آوینی در مواجهه با روشنفكران و همچنین دروغگویی بهنود؛ چراكه بهنود چندی بعد، و هنگامی كه آوینی دیگر در قید حیات نبود تا با جملاتی چنین آتشین پاسخ او را بدهد، در فیلم مستند «مرتضی و ما» از پاسخ آرام و متین آوینی صحبت می‌كند. این قسمت از فیلم اگرچه بعدا از آن مستند حذف می‌شود اما خانم امینی، همسر شهید آوینی در اردیبشهت 1389 در جمع دانشجویان دانشگاه تهران به آن قسمت از فیلم اشاره می‌كند و می‌گوید: «صحبت بهنود در فیلم مرتضی و ما بی خود بود. بهنود در آن فیلم گفته بود: آوینی مودب بود و با اینکه موضعش با من مخالف بود ولی مقاله اش هم مودبانه بود. این حرف او بی خود بود چون آن مقاله خیلی تند بود و اصلا مودبانه نبود.»
بهنود كه در آن فیلم سعی داشت در جهت مصادره آوینی توسط روشنفكران قدم بردارد و خودش را به او بچسباند چندی قریب یك دهه بعد موضعی متفاوت درباره نوع پاسخ آوینی به خود می‌گیرد و در گفتگو با یك سایت اینترنتی می‌گوید:
«...مرتضی برداشت ۱۳-۱۴ صفحه مقاله نوشت که «ما می‌گوییم ولایی، این‌ها می‌گویند دموکراسی. ما چطور به این‌ها بفهمانیم که ما ولایی هستیم؟» بعد گفته‌ی آقای خامنه‌ای را آورد که این‌ها حالا سفته آوردند و آن موقع دنبال سوراخ موش می‌گشتند و بعد هم ستاره زد بالای این جمله و بعد در پانوشت صفحه آدرس داد که مقاله مسعود بهنود در شماره‌ی فلان مجله‌ی آدینه. خیلی هم قضیه را تند کرده بود. من فکر کردم ممکن است یک عده هم احیانا احساس تکلیف کنند و بلایی سر من بیاورند. خیلی عصبانی شدم. با خودم گفتم من یک خدمتی از او می‌رسم. مرتضی خیلی پررو شده بود...»
این جملات بهنود را مقایسه كنید با ادعاهای او در فیلم مرتضی و ما درباره برخورد آوینی با وی. اما جالب است كه همین آدم با این مواضع متفاوت و متناقض می‌شود منبع آوینی شناسی روشنفكران.
