تبیان، دستیار زندگی

عالم قبر آخرین منزل دنیا و اولین منزل آخرت است که هرگز از آن به سمت دنیا بازگشتی نیست. با آغاز مرگ و ورود به قبر، کار دین داری و تکالیف الهی به پایان می رسد. شک و تردید برطرف می شود و ایمان به حقایق آخرت کامل می شود. اما این ایمان دیگر هیچ سودی نخواهد داشت. ایمان زمانی ارزشمند است که ایمان به غیب باشد وقتی همه چیز آشکار شد و انسان بدون اختیار، تسلیم قدرت الهی شد، ایمان دیگر ارزشی ندارد.

چنانچه پیامبر می فرمایند: النَّاسُ نِیَامٌ فَإِذَا مَاتُوا انْتَبَهُوا (مردم در خوابند هنگامی که مردند بیدار می شوند)

دیگر فرصت از دست رفته مگراینکه آن شخص باقیات صالحاتی بجا گذاشته باشد یا اینکه بازماندگان چیزی برایش  بفرستند.  گناهی نیز از گناهانش کم نمی شود، مگر آنکه اثر اعمال صالح خودش در دنیا هنوز باقی باشد و بتواند کفاره گناهی را تحمل کند یا آنکه کسی برایش استغفار و طلب بخشش نماید. بنابراین عالم قبر همواره با عذاب حسرت عجین است. حسرت باور نکردن و ایمان نیاوردن. حسرت فرصت های از دست رفته، حسرت اعمال به ریا آلوده شده.

پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) می فرمایند: اَلْقَبْرُ یُنادِی کُلُّ یَوْمٍ بِخَمْسَ کَلَماتٌ (۱) قبر در هر روز پنج کلمه را فریاد میزند :

۱. اَنا بَیْتُ الْوَحْدَه فَاحْمِلوا اِلیَّ اَنیساً

من خانه تنهاییم پس با خود انیس و مونسی به سوی من آورید(تلاوت قرآن)

۲. اَنا بَیْتُ الْظُّلْمَه فَاحْمِلوا اِلیَّ سِراجاً

من خانه تاریکی هستم پس با خودتان چراغی به سوی من آورید(نافله شب)

۳. اَنا بَیْتُ التُرابْ فَاحْمِلوا اِلیَّ فِراشاً

من خانه خاکیی هستم پس با خودتان فرشی به سوی من بیاورید(عمل صالح)

۴. اَنا بَیْتُ الْعِقابْ فَاحْمِلوا اِلیَّ تَرْیاقاً

من خانه گزندگان هستم پس با خودتان پادزهری به سوی من بیاورید (لااله الا الله و محمد رسول الله و علی ولی الله)

۵. اَنا بَیْتُ الْفَقْرْ فَاحْمِلوا اِلیَّ کَنْزاً

من خانه فقر هستم پس با خودتان گنجی به سوی من بیاورید(صدقه)

پیامبران با ترسیم ویژگی هایی سعی در ذهنیت سازی فضای کلی دنیای پس از مرگ برای بشر را داشته اند.

توصیفات به این خاطراست كه انسان به راحتی بتواند یك فضای كلی بعد از مرگ را درك كند والا مگر همه كسانی که  می میرند داخل قبر گذاشته می شوند تا این فضای پرسش یا پاسخ به این ترتیب صورت پذیرد؟ بسیاری از انسان ها توسط حیوانات خورده می شوند، بسیاری در دریا غرق می شوند ، بسیاری در جنگها قطعه قطعه میشوند، بسیاری از انسانها دربیابان می میرند وبسیاری از انسانها دركوهها سرگردان میشوند و می میرند و طعمه پرندگان و حیوانات میشوند ، پس بازخواست كردن از این همه انسان كه قبری ندارند چگونه است ؟ اینان كه قبری ندارند كه بگوییم داخل قبر این همه اتفاق می افتد.

فشار قبر تنها تمثیلی از واقعیت است و انسان زمانی كه جان می دهد بلافاصله روحش مورد بازپرسی قرار میگیرد و به برزخ انتقال می یابد .

بعضی مواقع برای درك درست یك مطلب به ناچار باید مثالهایی زده شود كه با فضای درك انسان سازگار باشد. بنابراین امامان یا پیامبر هم  به این مطلب كاملا واقف بودند كه چنین درمورد وقایع صحبت كرده اند. حتی خداوند در توصیف بهشت و جهنم از ویژگیهای دنیایی آن خبر می دهد.

این یادداشت را با این حدیث زیبا از امیرمؤمنان علی علیه السلام پایان می دهیم: چنان زندگی کن که گویی تا قیامت زنده ای و در همان حال چنان زندگی کن که گویی همین لحظه خواهی مرد.

فرهنگ نیوز