تبیان، دستیار زندگی

رسول اكرم صلى الله علیه و آله :

مَن كانَ یُؤمِنُ بِاللّه  وَالیَومِ الآخِرِ فَلیُكرِم ضَیفَهُ؛
هر كس به خدا و روزقیامت ایمان دارد،باید میهمانش راگرامى دارد.

كافى، ج6، ص285، ح1

رسول اكرم صلى الله علیه و آله :

اَلضَّیفُ یَنزِلُ بِرِزقِهِ وَیَرتَحِلُ بِذُنوبِ أَهلِ البَیتِ؛
میهمان، روزى خود را مى آورد و گناهان اهل خانه را مى برد.

بحارالأنوار، ج75، ص461، ح14

رسول اكرم صلى الله علیه و آله :

كُلُّ بَیتٍ لایَدخُلُ فیهِ الضَّیفُ لاتَدخُلُهُ المَلائِكَةِ؛
هر خانه اى كه میهمان بر آن وارد نشود، فرشتگان واردش نمى شوند.

جامع الأخبار، ص 378

رسول اكرم صلى الله علیه و آله :

لایَتَكَلَّفَنَّ أَحَدٌ لِضَیفِهِ مالا یَقدِرُ؛
هیچ كس نباید بیش از توانش خود را براى میهمان به زحمت اندازد.

كنزالعمال، ج9، ص248، ح25876

امام رضا علیه السلام :

دَعا رَجُلٌ أمیرَ المُؤمِنینَ علیه السلام فَقالَ لَهُ: قَد أجَبتُكَ عَلى أن تَضمَنَ لى ثَلاثَ خِصالٍ . قالَ: وما هىَ یا أمیرَالمُؤمِنینَ ؟ قالَ: لاتُدخِل عَلَىَّ شَیئا مِن خارِجٍ ، ولا تَدَّخِر عَنّى شَیئا فِى البَیتِ، ولاتُجحِف بِالعِیالِ . قالَ : ذاكَ لَكَ یا أمیرَ المُؤمِنینَ ، فَأجابَهُ عَلىُّ بنُ أبى طالِبٍ علیه السلام ؛
مردى امیر المؤمنین علیه السلام را به میهمانى دعوت كرد . حضرت فرمودند : مى پذیرم به شرط این كه سه قول به من بدهى . عرض كرد : چه قولى اى امیر المؤمنین؟

فرمودند : از بیرون چیزى براى من تهیه نكنى ، حاضرى خانه ات را از من دریغ ننمایى و به زن و فرزندانت اجحاف نكنى. عرض كرد : قبول مى كنم اى امیر المؤمنین . پس على بن ابى طالب علیه السلام دعوت او را پذیرفتند.

عیون اخبارالرضا، ج1، ص45، ح138

امام صادق علیه السلام :

اِبنُ أبى یَعفورَ: رَأیتُ عِندَ أبى عَبدِاللّه  علیه السلام ضَیفا، فَقامَ یَوما فى بَعضِ الحَوائِج، فَنَهاهُ عَن ذلِكَ ، وقامَ بِنَفسِهِ إلى تِلكَ الحاجَةِ، وقالَ علیه السلام : نَهى رَسولُ اللّه  صلى الله علیه و آله عَن أن یُستَخدَمَ الضَّیفُ؛
ابن ابى یعفور : در خانه امام صادق علیه السلام میهمانى دیدم . روزى او براى انجام كارى برخاست . حضرت به او اجازه ندادند و شخصاً آن كار را انجام دادند و فرمودند : رسول خدا صلى الله علیه و آله از به كار گرفتن میهمان ، نهى فرموده است.

كافى، ج6، ص283، ح1

رسول اكرم صلى الله علیه و آله :

كَفى بِالمَرءِ إثما أن یَستَقِلَّ ما یُقَرِّبُ إلى إخوانِهِ وكَفى بِالقَومِ إثما أن یَستَقِلُّوا ما یَقرُبُ بِهِ إلَیهِم أخُوهُم؛
انسان را همین گناه بس، كه آنچه را كه تقدیم برادران میهمان خود مى كند كم شمارد و میهمان را همین گناه بس، كه آنچه را كه میزبانشان براى آنها فراهم مى كند كم شمارند.

محاسن، ج2، ص414، ح165

امام باقر علیه السلام :

إذا دَخَلَ أحَدُكُم عَلى أَخیهِ فى رَحلِهِ فَلیَقعُد حَیثُ یَأمُرُ صاحِبُ الرَّحلِ فَإنَّ صاحِبَ الرَّحلِ أَعرَفُ بِعَورَةِ بَیتِهِ مِنَ الدّاخِلِ عَلَیهِ؛
هرگاه یكى از شما به خانه برادرش وارد شد، هر جا صاحب خانه گفت همان جا بنشیند، زیرا صاحب خانه به وضع اتاق خود از میهمان آشناتر است.

بحارالأنوار، ج72، ص451، ح2

رسول اكرم صلى الله علیه و آله :

اَلضَّیفُ یُلطَفُ لَیلَتَینِ، فَإذا كانَت لَیلَةَ الثالِثَةُ فَهُوَ مِن أَهلِ البَیتِ یَكُلُ ما أَدرَكَ؛
میهمان تا دو شب پذیرایى مى شود، از شب سوم جزو اهل خانه به شمار مى آید و هر چه رسید بخورد.

كافى، ج6، ص283، ح1