تبیان، دستیار زندگی

مهمانت را به چیزی وادار نکن که بر او دشوار است. [2]

خودت را بر مهمان به سختی نینداز.[3]

گرامیداشت برادر دینی به این است که شخص هدیه اش را بپذیرد و از آنچه دارد بدو هدیه دهد و خود را برای او به زحمت نیندازد.[4]

امیرالمومنان(ع) می‌‌فرماید: گواراترین زندگی دور افکندن تکلف است[5]؛

همچنین به فرزندش می فرماید: پسرم! روزی دو گونه است: آنچه تو آن را می جویی و آنچه آن تو را می جوید، پس اگر تو به سوی آن نروی آن به سوی تو می آید، پس غم سالانه ات را بر غم یک روزت تحمیل نکن؛ به فکر مشکلات همان روزی باش که در آن هستی.[6]

امام صادق (ع) می‌فرمایند: مومن، خود را برای دوستان به تکلف و مشقّت نمی‌اندازد.[7]

و نیز می‌فرماید: پرزحمت‌ترین برادرانم کسی است که خود را برای من به زحمت می‌اندازد و من از او خویشتن‌داری می‌کنم و کم زحمت‌ترین برادارنم کسی است که من با او همان‌گونه هستم که با خود هستم.[8]

همان گرامی می‌فرماید: هرگاه مهمانی (سرزده) نزد تو آمد آنچه داری برایش بیاور؛ ولی هر گاه دعوتش کردی خود را (مقدار قابل تحمل) به زحمت بینداز.[9]

و نیز می‌فرماید: سزاوار نیست که مومن خود را ذلیل کند. پرسیدند: چگونه خود را ذلیل می‌کند؟ فرمود: به کاری می‌پردازد که در توانش نیست.[10]

و همچنین از آن حضرت(ع) نقل شده که سختگیری( وسواسیگری) از اخلاق صالحان و شعار پرهیزگاران نیست. خدا به پیامبر(ص) فرمود: بگو: من از شما مزد رسالت نمی‌خواهم و من از متکلفان نیستم. پیامبر(ص) هم فرمود: ما پیامبران و اولیاء از تکلّف بیزاریم، پس تقوا پیشه کن و صبر و استقامت داشته باش تا خدا تو را از تکلّف بی‌نیاز کند و سرشت ایمانی به تو دهد و سرگرم غذایی نباش که پایانش مدفوع است و پوشاکی که پایانش پوسیدگی و خانه‌ای که پایانش ویرانی و مالی که پایانش به ارث ماندن و دوستانی که پایانش جدایی و عزتی که پایانش ذلت و متانت و هیبتی که پایانش ستم  ناسپاسی و عیشی که پایانش حسرت است.[11]

[1] - الکافی  ج 6 ص 276

[2] - مکارم الاخلاق ص 135

[3] - الجامع الصغیر ج 2 ص 688

[4] - الکافی ج 6 ص 276

[5] - غررالحکم ص 478

[6] - الفقیه ج 4 ص 386

[7] - الکافی ج 2 ص 47

[8] - مستدرک الوسائل ج 9 ص 155

[9] - المحاسن ص 410

[10] - الکافی ج5  ص 64

[11] -بحارالانوار ج 70 ص 394-395

(منبع:http://www.emamraoof.ir )