در این گزارش خطبه 167 مورد بررسی قرار می گیرد.
به گزارش
خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران، سپاس از آن خداوندی است که آسمان ها و زمین را آفرید و در آن گیاهان و جانوران و دریاها و جنگل ها را قرار داد.
در کنار همه زیبایی هایش فصل ها را یکی پس از دیگری گماشت تا ریزش و رویش گیاهان موجب آسایش و رفاه زندگی دنیا شود و فرصت تفکری ایجاد کند.
و اینکه زندگی همیشه جاریست و عشق خداوندی در آن جریان دارد.
اما ناسپاسی و بی رحمی بشر همواره نعمت های الهی را نادیده می گیرد. امانت هایی که به دست انسان سپرده می شود تا از آن برای رفاه حال بهره ببرد. آستین ها را بالا زده و به نابودی آنها همت گماشته است.
گاهی حرص ها و هوس های عده ای لباس زیبای طبیعت را از زمین کنده و به زشتی و کثیفی آراسته.
از دل یک کوه به جای درختی پربار، خانه ای سر بر آورده که مصالحش چوب و آهن است و آزار حیوانات شده بخشی از تفریحات کسانی که هیچ احساس بودنی ندارند.
حضرت علی(ع) در خطبه 167 نهج البلاغه می فرمایند که تقوای الهی پیشه کنید هم در مورد بندگان خدا و هم شهرها و آبادی ها، چرا که شما(در برابر همه اینها) حتی سرزمین ها و چهارپایان مسئولید... .
چه مسئولیت بزرگ و سنگینی بر دوش انسان نهاده شده است که هیچ گاه نتوانسته اجرایش کند.
شاید این روزها که طبیعت با نوای جانبخش بهاری اش به استقبال ما آمده است، بد نباشد کمی مهربانتر باشیم./ز
