آیا به غیر حق چیزى انتخاب كنم
در تفسیر قسمتى از آیات سوره «یس» آمده است:
چون حبیب نجّار خبر رنج و مشقّت رسولان خدا را از دست مردم «انطاكیه» شنید به شتاب، از منزل خود كه در نقطهاى دور دست از شهر قرار داشت، به سوى مردم آمد، این انسان فداكار از مؤمنان واقعى بود. وى از درآمد كسب و كار خود قسمتى را براى اهل و عیال و قسمتى را نیز براى دادرسى تهیدستان خرج مىكرد.
هنگامى كه با مردم روبرو شد فریاد زد: اى مردم! از رسولان الهى و انسانهاى پاكى كه در برابر این همه زحمت و رنج، كمترین پاداشى از شما طلب نمىكنند پیروى كنید.
چگونه مرا به خدایان دروغین دعوت مىكنید؟ چرا باید من خداى آفریننده خود را نپرستم؛ در صورتى كه بازگشت شما به سوى اوست؟ آیا من به جاى خداى آفریننده، خدایى را برگزینم كه اگر خداى واقعى بخواهد به من ضربهاى بزند، (مرا در قیامت، عذاب دهد یا در دنیا دچار گرفتارى كند) شفاعت آن خدایان ضررى را از من دفع نكرده و نمىتوانند نجاتم دهند؟ در این صورت آیا من از زیانكاران نخواهم بود؟ اى رسولان الهى! گواه باشید؛ به خداى فرستنده شما ایمان آوردم.
امّا با این كه مىدانست پیروى از رسولان و دفاع از آنان مشقت زیادى به دنبال دارد، در عین حال خدا و اهداف الهى را مقدم داشت و در میدان مبارزه قدم گذاشت و محبوب خود را بر زن و فرزند و مال و جان و همه هستى خود مقدّم داشت. سرانجام بر اثر حمله مردم كه با سنگ و آلات قتاله به او هجوم بردند كشته شد، سپس جنازه او را به دیوار شهر براى تماشاى مردم آویختند، خداى بزرگ در سوره مباركه «یس» از او تجلیل كرده و آن چهره پاك را یكى از ستارگان درخشان بهشت معرفى كرده است. آرى، اینگونه مردمان كه در راه حق از همه چیز گذشتند در ادّعاى محبّت راستگوترین مردم بودند و چنان بودند كه محبوب را بر همه ماسوا ترجیح دادند. و به فرموده امام صادق علیه السلام: وَدَلیلُ الحُبّ إیثارُ
الْمَحْبُوبِ عَلى ما سِواهُ .
