تبیان، دستیار زندگی

مربی خوب کسی است که قبل از هر گونه عمل آموزشی و پرورشی ، تلاش کند تا به قدر ممکن ، توانایی ها ، استعدادها ، ذوق ، علایق و رغبتهای متربی _ کودک _ را بشناسد ، و شخصیت آنان را به خوبی در یابد ، تا بتواند از فعالیت و عمل آموزشی و پرورشی خود نتیجه مطلوب بگیرد.

بازی یکی از راههایی است که مربی از این طریق می تواند نسبت به متربی شناخت پیدا کند .

همانطور که گفتیم ، بازی مهمترین جلوه زندگی کودک است .

زیرا ، رشد کامل و بروز شخصیت واقعی انسان بوسیله بازی امکان پذیر است .

از راه بازی است که انسان استعداد و شخصیت  خود را ظاهر می کند.

ریشه اساسی زندگس هر فرد را باید در دوران کودکی او جستجو کرد .

در همین دوره است که پایه سعادت و آرامش خاطر و تعادل فکری ، یا دغدغه خاطر و پریشانی احوال ، مفید به حال خود و جامعه بودن و ... کذاشته می شود.

چون در حین بازی ، کودک از اعمال و حرکاتی کع انجام می دهد ، لذت می برد ، روح و فکرش کاملا آزاد است ، شخصیت واقعی و امیال درونی خود زرا تا حدود زیادی ظاهر می کند ، در نتیجه ، مربی و معلم به خلق و خوی ، رفتار ، استعدادهای مختلف کودک ، برقراری رابطه میان او و سایر کودکا ن ، پی می برند.

به همین دلیل است که دکتر تقی پور می گوید : « بازی یک از مهمترین وسایل شناختن کودک به شمار می رود .»