تبیان، دستیار زندگی

با سلام و تحیات
1. سعی کنید خود را قانع کنید که گفتن تکبیر با گفتن کلمات دیگر هیچ فرقی ندارد و شما کاملا قادر هستید آن را تلفظ کنید. اگر قبل از نماز بتوانید با این کار، ترس و اضطراب خود را برطرف کنید در گفتن تکبیر مشکلی نخواهید داشت. لازمه این کار این است که پس از کمی فکر کردن برای قانع کردن خود، بسیار عادی باشید و اصلا ترسی نداشته باشید. زیرا هر چه به این فکر باشید که آیا می توانید تکبیر نماز را درست بگویید یا نه، بیشتر مضطرب می شوید و کمتر می توانید جلوی لکنت زبان خود را بگیرید. در واقع هر چه بیشتر سعی کنید لکنت خودتان را متوقف کنید به طور ناخواسته آن را بدتر می کنید.
2. باید سعی کنید نسبت به این مشکل هیچ گونه حساسیتی نشان ندهید و از این که کسی متوجه این مشکل در شما شد بسیار معمولی باشید. زیرا ترس و خجالت باعث تشدید این مشکل می شود. پس هر چه آرامش بیشتری هنگام نماز داشته باشید و لکنت پیدا کردن خود را مشکل مهمی ندانید، آسانتر می توانید آن را از بین ببرید. اما اگر بخواهید لکنت خود را مخفی نگه دارید، آن را همیشگی کرده اید. حتی به اطرافیان بگویید که گاهی در نماز دچار لکنت می شوید تا ترستان بریزد.
3. وقتی دچار لکنت می شوید، راحت و آرام باشید وهیچگونه فشاری به خود نیاورید. اگر بخواهید به زور لکنت به وجود آمده هنگام تکبیر را از بین ببرید، وضعیت بدتر می شود. پس بهتر است آرام باشید و به راحتی تنفس کنید.
4. هنگامی که دچار لکنت می شوید باید مواظب باشید حرکات اضافی و عادات نامطلوبی از خود نشان ندهید. حرکات اضافی مثل کج کردن صورت و دهان، گذاشتن دست جلوی دهان، تکان دادن یا خاران سر، گشاد کردن سوراخ بینی، کشیدن گوش، حرکات دست و... ممکن است این حرکات زاید به طور موقت و برای مدت کوتاهی سبب کاهش لکنت شود ولی در طولانی مدت آن را تشدید هم می کند زیرا سبب انگشت نما شدن و در نتیجه خجالت بیشتری می شود و بدین ترتیب لکنت را افزایش می دهد.
5. آخرین نکته و خلاصه مطلب این که بهترین راه درمان این مشکل این است که قبل از تکبیره الاحرام نماز کاملا آرام و عادی باشید و اصلا نگران درست گفتن یا نگفتن تکبیر نباشید و یقین صد در صد داشته باشید که هیچ مشکلی در گفتن تکبیر ندارید. چنانچه کلمه الله اکبر را در غیر نماز و یا نمازهای مستحبی و مانند آن بدون هیچ نگرانی می گویید چنین حالتی را در نماز واجب و جماعت هم داشته باشید. لازمه این کار این است که اولا بدانید دستگاه صوتی شما هیچ مشکلی برای ادای این کلمه ندارد و ثانیا تمام علت به وجود آمدن این مشکل آن است که خیال می کنید تکبیر را نمی توانید درست بگویید و همین خیال سبب ترس و اضطراب می شود و خود را به شکل لکنت نشان می دهد. پس راه حل اصلی رفع این مشکل ساده آن است که هنگام نماز اصلا به آن فکر نکنید و حتی اگر این فکر ناخودآگاه به ذهن شما آمد به وسیله توجه به خدا و عظمت او و این که می خواهیدبا مالک تمام عالم صحبت کنید هم حضور قلب خود را بیشتر کنید و هم فکرتان را از اشتغال به این مشکل منحرف سازید.
منبع:پرس و جو

دوران ابتدایی یه دوستی داشتم وقتی معاونمون رو می دید دست و پاشو گم می کرد یادش می رفت سلام کنه یه بار بهش گفتم آخه این بنده خدا که ترس نداره حالا درسته یکی دو بار هم به خاطر اشتباهت توبیخت کرده ولی باور کن خیلی خوش قلبه اولش حرفای من تاثیر نداشت اما کم کم در اثر مراوده بیشتر با ایشون انس گرفت و مسئله اش حل شد

من فکر می کنم لکنت زبان اگر مقطعی باشه یا فقط در شرایط خاصی اتفاق بیفته ممکنه یه ریشه روانشناسی داشته باشه گاهی وقتا آدم توی باطن خودش اعتقاد به وجود خدایی داره که همه چیز از خوب و بد رو زیر ذره بین می ذاره و حساب و کتاب می کشه ممکنه از عظمت چنین خدایی در نخستین لحظه ای که می خواد باهاش حرف بزنه دچار اضطراب بشه مثل این دوست من که در آغاز ارتباطش با این معاونمون مضطرب می شد و سلام یعنی اولین کلمه ارتباطی یادش می رفت مشابه شما که در گفتن تکبیره الاحرام که شروع نمازه لکنت می گیرید

اما یادتون باشه اول اینکه مومن خوف و رجا رو با هم داره یعنی هم بیم هم امید دوم اینکه خدا خیلی دوست داشتنی تر از اینه که موقع حرف زدن باهاش هول بشیم یا بترسیم یا مضطرب بشیم شاید لازم باشه در مورد خدا بیشتر فکر کنید و بیشتر باهاش انس بگیرید تا موقع حرف زدن با این وجود دوست  داشتنی راحت تر شروع به صحبت کنید