حفظ امانت حق به این است كه به تربیت دینى و اخلاقى او توجه شود، و به هنگام ازدواج براى او همسر پاك و پاكیزه‏اى انتخاب شود.

دخترى كه به خانه شوهر مى‏رود تحت تأثیر خانه و خانواده شوهر و خود شوهر قرار مى‏گیرد، و در هر صورت در آن محیط برنامه‏هائى به وسیله شوهر از او خواسته مى‏شود، باید به آن خانه‏اى كه مى‏رود خانه‏اى الهى و خانواده‏اى مؤمن باشد، و همسرش از حسنات باطنى و ظاهرى در حدّ استعداد و طاقتش برخوردار باشد، به این خاطر آئین الهى از شوهر دادن دختر به افرادى كه واجد شرایط الهى و اسلامى نیستند منشع اكید فرموده در روایتى از قول رسول حق آمده:

انَّمَا النِّكاحُ رِقٌّ فَاذا انْكَحَ احَدَكُمْ وَلیدَهً فَقَدْ ارَقَّها فَلْیَنْظُرْ احَدُكُمْ لِمَنْ یُرِقُّ كَریمَتَهُ.

نكاح یك نوع بندگى و اطاعت است، فردى از شما وقتى دخترش را شوهر مى‏دهد، او را در مدار طاعت و بندگى شوهر درمى‏آورد، لازم است هر یك از شما دقت كند، كه دخترش را در اختیار چه كسى قرار مى‏دهد.

شوهر دادن دختر به كسى كه پاى‏بند به دین و فرائض الهى و عقاید حقّه نیست و به تعبیر كتاب خدا فاسق است جایز نیست.

شوهر دادن دختر به مرد بداخلاق كه آلوده به كبر، فخر، حسادت، حرص، طمع، بخل و بدزبانى است، ممنوع است.

شوهردادن دختر به مرد نادان و سفیه و كم‏عقل كه قدرت اداره زندگى را ندارد، و چیزى براى زن جز مشكلات بوجود نمى‏آورد كارى خلاف شرع ودور ازانسانیت است.

شوهر دادن دختر به مرد شرابخوار و آن پلید و پستى كه از حرام الهى خوددارى نمى‏كند اكیداً ممنوع است. اكنون به روایت بسیار مهم این قسمت توجه كنید.

قالَ النَّبِىُّ (صلى الله علیه وآله وسلم): مَنْ زَوَّجَ كَریمَتَهُ مِنْ فاسِق نَزَلَ عَلَیْهِ كُلَّ یَوْم أَلْفُ لَعْنَه.

كسى كه دختر عزیز و باكرامتش را به فرد بى‏دین شوهر دهد، روزى هزار بار لعنت بر او نازل مى‏شود.

كَتَبَ حُسَیْنُ بْنُ بَشّار الَى الْكاظِمِ (علیه السلام): انَّ لى قَرابَهً قَدْ خَطَبَ الَىَّ وَ فى خُلُقِهِ سُوءٌ قالَ: لا تُزَوِّجْهُ انْ كانَ سَیِّئَ الْخُلُقِ.

حسین بن بشار به موسى بن جعفر (علیه السلام) نوشت: یكى از اقوام من از دخترم خواستگارى كرده، ولى اخلاق بدى دارد، حضرت جواب نوشتند: اگر دچار سیّئات اخلاقى است به او نده.

امام صادق (علیه السلام) با استناد به آیه 5 سوره نساء از دختر دادن به سفیه و نادان كه لیاقت ندارد مال به او بدهند، و نمى‏توان به او در امور اجتماعى و فردى و مسئله امانات اعتماد كرد، منع اكید فرمودند.

قالَ النَّبِىُّ (صلى الله علیه وآله وسلم): مَنْ شَرِبَ الْخَمْرَ بَعْدَ ما حَرَّمَهَا اللّهُ عَلى لِسانى فَلَیْسَ بِأَهْل انْ یُزَوَّجَ اذا خَطَبَ.

هر كس شراب را بعد از اینكه من مأمور اعلام حرام بودنش از جانب خدا شدم بنوشد، هرگاه به خواستگارى دختر یك خانواده آمد، بدانید كه شایستگى پاسخ شنیدن ندارد.

امام هشتم حضرت رضا (علیه السلام) فرمود:

وَایّاكَ انْ تُزَوِّجَ شارِبَ الْخَمْرِ، فَانْ زَوَّجْتَهُ فَكَأَنَّما قَدَّمَتْ الَى الزِّنا.

بترس از این كه دختر به شرابخوار بدهى، كه اگر او را به چنین تبهكارى شوهر دهى گویا آن عفیفه كریمه را به زنا داده‏اى!!

آرى آنكه پاى‏بند به واجبات الهى نیست، و از فسق و فجور پرهیز ندارد، و آنكه از حسنات اخلاقى برخوردار نیست، و آلوده به بداخلاقى است، و آنكس كه از عقل و فكر لازم بهره ندارد، و آن سست‏اراده‏اى كه از مشروبات حرام پرهیز ندارد، اهلیت ندارد كه دخترى پاك و مؤمنه كه امانت حق است به او سپرده شود، كه نه تنها دختر ضایع مى‏گردد، بلكه فرزندانى كه آن دختر براى آن تبهكار مى‏آورد متأثر از آثار سوء وجودى آن شوهر خواهند شد، كه قبل از اینكه دانش بشر به این حقیقت برسد امام ششم (علیه السلام) این حقیقت را اعلام فرموده است:

الْحَرامُ یَبینُ فِى الذُّرِّیَّهِ.

همانطور كه اسلام اجازه شوهر دادن دختر را به چند طایفه از جمله فاسقان، سفیهان، بداخلاقان، مشروبخواران، نمى‏دهد، و حرمت و ارزش زن را با ممنوعیت ازدواج با این چند طایفه حفظ مى‏كند، به همین نسبت به جوانان مؤمن و باكرامت اجازه ازدواج با زنانى كه واجد شرایط الهى و اسلامى نیستند نمى‏دهد.

روایات بسیار مهمى در این زمینه از مصادر وحى در معتبرترین كتب نقل شده، كه به پاره‏اى از آنها اشاره مى‏شود، رسول خدا فرمود:

ایّاكُمْ وَ تَزَوَّجَ الْحَمْقاءِ فَإِنَّ صُحَبَتَها ضَیاعٌ وَوَلَدَها ضِباعٌ.

از ازدواج با زن كودن و دچار حماقت بپرهیزید كه همنشینى با آنان تباهى عمر و فرزندش متجاوز و ستمكار است.

و نیز آن حضرت فرمود:

ایّاكُمْ وَ خَضْراءَ الدِّمَنِ قیلَ یا رَسُولَ اللّهِ وَما خَضْراءُ الدِّمَنِ. قالَ: الْمَرْأَهُ الْحَسْناءِ فى مَنْبَتِ السُّوءِ.

از سبزه مزبله پرهیز كنید، پرسیدند سبزه مزبله كدام است؟ فرمود: زن زیباروى كه در خانواده‏اى پست و بد و فرومایه بار آمده!

رسول خدا (صلى الله علیه وآله وسلم) فرمود:

كانَ (صلى الله علیه وآله وسلم) یَقُولُ فى دُعائِهِ: اللّهُمَّ انّى اعُوذُ بِكَ مِنْ وَلَد یَكُونُ عَلَىَّ رَبّاً، وَ مِنْ مال یَكُونَ عَلَىَّ ضَیاعاً، وَ مِنْ زَوْجَه تُشیبُنى قَبْلَ أَوانِ مَشیبى وَ مِنْ خَلیل ماكِر.

رسول حق در دعایش به پیشگاه حضرت حق عرضه مى‏داشت: خداوندا به تو پناه مى‏برم از فرزندى كه به جاى فرمانبرى از من فرمانگذار من باشد، و مالى كه بدون سود تباه گردد، و زنى كه مرا پیش از وقت «بر اثر كودنى و حماقت و بدخلقى» پیر كند، و دوستى كه اهل مكر و حیله باشد.

رسول خدا (صلى الله علیه وآله وسلم) فرمود:

شِرارُ نِسائِكُمْ العُقَرَهُ، الدَّنِسَهُ، اللَّجُوجَهُ، الْعاصِیَهُ، الذَّلیلَهُ فى قَوْمِها، الْعَزیزَهُ فى نَفْسِها، الحَصانُ عَلى زَوْجِها، الهَلُوكُ عَلى غَیْرِهِ.

بى‏خیرترین زنان شما: زنان عقیم و زنانى كه پاكیزگى را رعایت نمى‏كنند و لجباز و نافرمان و در دید فامیل پست، و در نظر خود عزیز، و نسبت به شوهر سركش، و با دیگران رام و تسلیم هستند.

و آن جناب فرمود:

الشُّؤْمُ فى ثَلاثَهِ أَشْیاءَ فى الدّابَّهِ وَالْمَرْأَهِ وَالدّارِ فَأَمَّا الْمَرْأَهُ فَشُومُها غَلاءُ مَهْرِها وَعُسْرُ وِلادَتِها وَأَمَّا الدّابَّهُ فَشُومُها كَثْرَهُ عِلَلِها وَسُوءُ خُلْقِها وَأَمَّا الدّارُ فَشُومُها ضیقُها وَخُبْثُ جیرانِها.

نامباركى در سه چیز است: در مَركب، زن، و خانه. اما نامباركى زن بالا بودن كابین و نازایى اوست، و نامباركى مركب زیادى بیماریها بدخوبودن (چموشى) آن است و نامباركى خانه كوچكى و بدى همسایگان آن مى‏باشد.

وَ قالَ (صلى الله علیه وآله وسلم) شَرُّ الْاشْیاءِ الْمَرْأَهُ السُّوءُ.

بدترین چیزها زن بد است.

امیرالمؤمنین (علیه السلام) فرمود:

شَرُّ الزَّوْجاتِ مَنْ لاتُؤاتى.

بدترین همسر آن زنى است كه ناموافق باشد.

رسول خدا (صلى الله علیه وآله وسلم) فرمود:

الا اخْبِرُكُمْ بِشِرارِ نِسائِكُمْ؟ الذَّلیلَهُ فى اهْلِها، الْعَزیزَهُ مَعَ بَعْلِها، الْعَقیمُ الْحَقُودُ، الَّتى لاتَتَوَرَّعُ عَنْ قَبیح، الْمُتَبَرَّجَهُ اذا غابَ عَنْها بَعْلُها، الْحَصانُ مَعَهُ اذا حَضَرَ، لاتَسْمَعُ قَوْلَهُ، وَ لاتُطیعُ امْرَهُ، وَ اذا خَلى بِها تَمَنَّعَتْ كَما تَمَنَّعَ الصَّعَبَهُ عِنْدَ رُكُوبِها، وَ لاتَقْبَلُ مِنْهُ عُذْراً، وَ لاتَغْفِرُ لَهُ ذَنْباً.