تبیان، دستیار زندگی

نه اینکه شاعر باشی نه هر کاره ای که هستی دوست داری در این آستان جایی نامت را ثبت کنند. اصلاً کفشدار یا چایی ریز هم که باشی وقتی بدانی جایی هست که نامت نوشته می‌شود با تمام وجود کار می‌کنی. شاعرها هم در این بارگاه جایی دارند به خصوص وقتی که می‌شنوند سینه سوختگان هیئت‌ها با حرف‌هایی که آن‌ها به زنجیر کشیده‌اند اشک می‌ریزند.

برای من که در این سال‌ها افتخار نوکری را داشته‌ام و کارهای مختلفی را تجربه کرده‌ام شاعری در این خانه چیز دیگری است . تمام هیئت دست به دست هم می‌دهند تا نمی اشک میهمان چشم‌ها شود ...حتی فرشته‌ها هم می‌آیند تا گریه کنند ...حتی مادر هم می‌آید ...همه هستند منتظرند کسی چیزی بگوید تا آن‌ها بغضشان بترکد ...بارها این لحظه را دیده‌ایم که همه منتظر یک جمله‌اند تا گریه کنند ... و این جمله آتشین خیلی وقت‌ها مصرع اول یک شعر است:

یا قَتیلاً قَوّضَ الدّهْرُ بِهِ / عُمُدَ الدّینِ وَأعْلامَ الهُدَی
ای کشته شده‌ای که روزگار با کفر ستون و پرچم‌های هدایت را تخریب کرده است

 قتلوه بعد علم منهم / انه خامس اصحاب الکسا
او را کشتند در حالی که می‌دانستند او پنجمین نفر اصحاب کسا است

 لَوْ رَسُولُ اللَّهِ یَحْیَا به عدهُ / قعد الیوم علیه للعزا
اگر رسول خدا پس از وی زنده بود امروز به عزاداری او می‌نشست

غَسَلُوهُ بِدَمِ الطّعْنِ، وَمَا / کَفّنُوهُ غَیرَ بَوْغَاءِ الثّرَی
با خون نیزه او را غسل دادند و او را کفنی نکردند به غیر از خاک‌های نرم

جعل الله الذی نابکم / سبب الوجد طویلا والبکا
خداوند آنچه به شما وارد شد را مایه حزن همیشگی و گریه قرار داد

 لا أرَی حُزْنَکُمُ یُنسَی، وَلا / رُزْءَکم یُسلی، وَإنْ طالَ المَدَی
اندوه شما فراموش نشدنی و مصیبت شما تسلی‌پذیر نیست، اگرچه از آن زمان بسیاری گذشته باشد

انتم الشافون من دآ العمی / وَ غداً ساقُونَ مِنْ حوْضِ الرّوَا
شمایید که کور را شفا می‌دهید و فردای قیامت از حوض کوثر تشنگان را سیراب می‌کنید

نزل الدین علیکم بیتکم / وتخطی الناس طرا وطوی
دین خدا در خانه شما نازل شد و مردم همه دنباله رو شما هستند

 این عنکم للذی یبغی بکم / ظل عدن دون‌ها حر لظی
جایگاه کسی که از شما تخلف کند کجاست؟ سایه بهشتید شما و هرکس از آن خارج شد در آتشی وارد شود که زبانه می‌کشد

"حامد حجتی/ ۲۹بهمن۱۳۹۱- کربلا"