دین مبین اسلام فراوان به پیشگیری از گناه و مفاسد اخلاقی سفارش می‌کند؛ یکی از عوامل پیشگیری از گناه مربوط می‌شود به امکاناتی که در اختیار فرد قرار می‌گیرد. برای مثال نمی‌توان دست فرزند خویش را باز گذاشت و هر برنامة رایانه‌ای را در اختیار گذاشت و بعد به او گفت که خودت را حفظ کن! مقاومت کن! اراده‌ات را قوی کن!
فطرت بشر به گونه‌ای است که اگر امکانات در اختیارش باشد می خواهد سرک بکشد و سر دربیاورد. و این سرک کشیدن‌های نابجا خیلی وقتها منشا فساد می شود. و ما در جامعه شاهد بزه‌های فراوانی هستیم که فاعل آنها به این علت به خلاف کشیده شده‌اند. برای همین است که می‌گویند وقتی بچه ممیز شد، دو بچه را زیر یک پتو نخوابانید. و یا حضور دو نامحرم در یک اتاق که کسی در آنجا نیست، اشکال دارد. از این قبیل دستورات، فراوان وجود دارد که حکایت از این مطلب دارد. مانند «اخوک دینک فاحتط لدینک»[۱] یا این آموزة که محرمات دین حدود و قرق‌گاه‌های الهی هستند به آنها نزدیک نشوید.[۲] روش خود ائمه نیز همین بوده است. سیره علما بر همین روش قرار دارد.
این غلط است که زمینة گناه را فراهم و ترویج کنیم، امکانات آن را بیاوریم، بعد بگوییم آقا شما دست نزنید! یا بگوییم شما اگر به محیطی بروید که گناه زیاد است تقوای شما بیشتر می شود! افرادی که آنجا رشد کرده اند خیلی با تقوا‌تر هستند! برخی این طور ترغیب می‌کنند. این خیلی غلط است. بلکه باید گفت تا می‌شود نباید در این گونه اجتماعی حضور پیدا کنید. حضور در مجلس گناه حرام است. حتی الامکان جایی برو که دینت حفظ شود. این مربوط می‌شود به نوع تربیت دینی و عملکرد مربیان ما که می‌گویند مخاطبانتان را این گونه تربیت کنید. در همین رابطه می‌ببینم که معصومین، بزرگان، مراجع عظام تقلید و اساتید اخلاق توصیه می کنند که خودتان حضور پیدا نکنید. فرزندانتان را به هر جمعی نبرید.
وقتی برخی از دوستان قصد داشتند که برای تحصیل به خارج از کشور بروند، دغدغه فرزندانشان را داشتند که در آن فضای آلوده چه بر سر ایمان فرزندانشان خواهد آمد. رفته بودند خدمت آیت الله بهجت (رحمه الله) عرض کردند: آقا یک دعایی برای بچه‌های مان بفرمایید. آیت الله بهجت فرموده بودند: «شما از خودتان مطمئنید؟» این رفتن توی دل شیر است. معلوم نیست چه بر سر انسان می‌آید لذا باید احتیاط کند و جز به ضرورت وارد چنین اجتماعی نشود.
یک مقاله در مجله تربیت اسلامی شماره یک با نام «قرآن، تربیت، رویکرد سلامت» چاپ شده است که تربیت پیشگیرانه را در ابعاد مختلف بحث می‌کند. و در آنجا توصیه هایی نیز به برنامه ریزها و سیاستگذاران می کند. الان حکومت، اسلامی است. نظام اسلامی است. باید جهت گیری‌ها نیز در همین زمینه باشد نمی‌شود نظام فکری مان به گونه‌ای باشد، اما سیاستها و برنامه‌‌های کلان جامعه به گونه دیگر طراحی شوند. ما الان شاهد این هستیم که در برنامه ریزی و سیاست گذاری ناهماهنگی داریم. خانواده یک جور عمل می کند. نظام آموزش و تربیتی یک جور عمل می کند. صدا و سیما یک جور عمل می کند منابع تصمیم گیری افکار مختلفی دارند، جهت گیری‌ها چند گانه است.
با این مقدمات می‌توان نتیجه گرفت که ترویج ... که اخیراً شروع شده است، خلاف است و با جهت‌گیری تقوایی سازگار نیست. هُل دادن جوان و نوجوان به فضایی که امکان فساد در آن زیاد است، درست نیست. و این رایتل با ماهواره بسیار متفاوت است زیرا ماهواره ارسال امواج از بیرون کشور و توسط دشمنان این ملت است اما رایتل وسیله‌ای است که در داخل و به دست مسئولان کشور ایجاد می‌شود. وقتی در مورد ماهواره آن همه ملاحظات و بحث و بررسی‌ها وجود دارد که چگونه از آفاتش بکاهیم، به چه جرأتی می‌توان وسیله‌ای نظیر آن را به دست خودمان به وجود آوریم؟
آیا واقعا مسئولین توجه ندارند که... با این امکاناتی که دارد، اگر در جامعه رواج یابد، فساد فکری، فرهنگی تولید می‌کند؟ آیا نمی‌دانند که...مردم را از آرامش و معنویات دور خواهد کرد؟
به هر حال این کار از ابعاد مختلف منفی و ناپسند است. و هنگامی که این امر غلط از طرف برنامه‌ریزان حکومت اسلامی انجام شود غلط‌تر خواهد بود. امام صادق علیه‌السلام فرموده‌اند: «إِنَّ الْحَسَنَ مِنْ کُلِّ أَحَدٍ حَسَنٌ وَ إِنَّهُ مِنْکَ أَحْسَنُ لِمَکَانِکَ مِنَّا وَ إِنَّ الْقَبِیحَ مِنْ کُلِّ أَحَدٍ قَبِیحٌ وَ إِنَّهُ مِنْکَ أَقْبَحُ»[۳]
به راستی خوبی از هر کس خوب است، ولی از تو بهتر است؛ به خاطر نسبتی که با ما داری و زشتی از همه بد است، ولی از تو زشت تر است [زیرا تو را از ما می دانند]
والسلام علیکم و رحمه الله
موفق و مؤید باشید
——————————————————————————–
[1] . وسایل الشیعه، ج ۲۷، ص ۱۶۷٫
[۲] . بقره، ۱۸۷٫
[۳] . بحارالأنوار، ج ۴۷، ص ۳۵۰٫
...(سه نقطه های متن همین اپراتور رایتل هست)
منبع
