((آذین بهمن))

اقتدار عزم امت، این مه خونین بهمن

بر کتاب صبح غیرت، صفحه زرین بهمن

ماه ایمان و شهامت، ماه شور و شادمانی

شد نماد قم فانذر، سیرت و آئین بهمن

ماه ایثار و شهادت، ماه عشق و جانفشانی

اسوه رزم و شجاعت، ماه عطر آگین بهمن

در زمستان شد بهاران، ظلمت و ماتم فنا شد

می رسد بر گوش عالم، قصه شیرین بهمن

امت بیدار ایران، از غم ذلت «رها» شد

ملت ایران مهیا، در پی آذین بهمن

بهروز رها

((بیست و دوم بهمن))

بیست و دوم بهمن ‏،روز عشــق و آزادی   

       روز مهربانیـها‏ ، روز خنــده و شــادی

بیست و دوم بهمن ‏،  منشـــاء سـعادتها     

    انتــهای  ایمــان و مظـهر  رشـادتهـا

بیست و دوم بهمن‏،افتــخار ایـران است     

    روز اوج  ایثــار و اتحــاد  ایـران است

ملـتی بپـا خواسـته، همـره امـام خود      

   داده دل به حرف آن ، رهبـر قیــام خود

از حضور آن  ملت ، گشـته هر كجـا دریا     

     مـوج رزم با دشمن ،گشـته هر طـرف برپا

در دل زمستان شد،جلـوه‎گـر بهـاری نو    

     آمـده  ز ره  اینـك ، فصــل روزگاری نو

مشت خشـم این ملت ، بر دهان خصم دین 

       سـینه‎ها پر از فـریاد،كـوچه ها همه رنگین

شـد گلـوله دشمن ، بی اثر در این میدان

        هم مسلـسل و تانكش،هم اسـارت و زنـدان

در سـراسـر ایران،هر قدم صـدایی بود     

     بوی عشق وخون درهم،هر كـران نوایی بود

بانگ اللـه اكـبر ، با خمیـنی ام رهبــر    

    شـد شـعار ایرانی ، هـر مكان و بـام و در

با امام خود هستم،تا كه در رگم خون است   

     پوشم این كفن بر تن ، حال من دگرگون است

در برابر دشمن ، صف به صف جوان و پیـر    

     مرد و زن همه با هم،دس به دس چنان زنجیر

جان فـدا  به راه حق ، یكدل و هم آوائیم     

     نی هراسـی از دشـمن ، جان به كف مهیائیم

در مسـیر روح الله ، سـینه‎ها نشـان تیـر   

      تا فنـا شـود دیگـر، مكـر و حیـله و تزویر

انقـلاب اسـلامی ،ریشـه زد به خاك دل      

    افتـخار و آزادی ،شـد از این مهم حاصـل

بیست و دوم بهـمن ‏، مظـهر ستم سـوزی   

       منشاء رهـایی شـد،جلـوه گاه  پیــروزی

بهروز رهـا

میــان بـاغ عشـق و شـادمـانی          گل وحدت ، گل ایمــان روئیـد

به مـرز عاشــقان بـا صـد ترنم          حمـاسه با صـلابت پای كوبیـد

یكی بـا تـوسـن  ایثــــار آمـد           لبـاس رزم را مـردانـه پـوشــید

شـجاعت را ز هر خانه صــدا زد          شــهادت را بسـان غنچه بوئیـد

به یمن مقدمش شوری به پا شد

و ایرانی ز بنــد غم «رها» شـد

بـه جمـع مهـــربـان آشــنایی          یكی آمـد كه دریـای صـفا بـود

به دستش جام یكرنگی و وحدت          سـراسـر خوبی و لطف وعطا بود

به دوششش پرچم سبز محمد^(ص)          یقـین دارم كـه از آل عبــا بـود

میـــان مشت او  نقـل  محبـت          طبیـبی حـاذق و دردآشــنا بـود

به یمن مقدمش شوری به پا شد

و ایرانی ز بنــد غم «رها» شـد

چـو شـد او بـاغبـان بـاغ دلهـا          قنـاری با قدومش نغمه گر شـد

فسـون و حیله و مكر و دسیسه          ز یمـن مقــدم او بی اثر شــد

خـزان تلخ نـاكامی و حســرت          زباغ عشق و شادی در به درشد

میـان شهـر زیبـایی از آن پس          تمـام رنج و ناكامی به سـر شـد

به یمن مقدمش شوری به پا شد

و ایرانی ز بنــد غم «رها» شـد

هزار و سـیصد و پنجا و هف بود          كه رهبر بود و بهمن بود و ایران

به روز بیست و دو طوفان بپا شد         ز مشــتان گره در مـرز شــیران

هـزاران اختـــر تـابنــده رفتـند          به دنبـال امـام آن شـمس تابان

ز اســـتقلال و آزادی رســیدند          بـه جمهــوری اســلامی ایـران

به یمن مقدمش شوری به پا شد