تبیان، دستیار زندگی

یکی از ماندگارترین جملاتی در حماسه عاشورای حسینی، سخنان گوهربار حضرت زینب کبری (س) است. آن هنگام که ابن زیاد مست قدرت و پیروزی پوشالی و ظاهری خود بود، فریاد حیدرگونه دخت علی، خواب آنان را پریشان کرد و نوای " ما رأیت الا جمیلاً" خط بطلانی بر القائات شیطانی ابن زیاد کشید.

«ما رأیت الا جمیلاً» یعنی من به جز زیبایی چیزی ندیدم و آنچه مشاهده كردم همگی زیبا بود.

پس از حادثه كربلا وقتی زن و فرزندان شهدا را، به همراه حضرت زینب به اسارت به نزد عبیدالله بن زیاد بردند، او كه خود را پیروز این نبرد می دید، برای اینكه زخم زبانی به اهل بیت امام حسین ـ علیه السّلام ـ بزند رو به حضرت زینب ـ سلام اللّه علیها ـ كرد و گفت: خدا را شكر می كنیم كه او شما را رسوا كرد و تكذیب نمود. حضرت هم در پاسخ، این جمله معروف خود را به زبان آوردند كه « والله ما رأیت الا جمیلاً»: آن چه برای ما اتفاق افتاد رسوایی نبود بلكه همه زیبا بود و در ادامه هم فرمودند: شهدای كربلا كسانی بودند كه خداوند، شهادت را برای آنها انتخاب كرده بود، و در روز قیامت، تو را به همراه آن ها در یك جا جمع كند تا هر كدام دلیل خود را بیاورید، و آن وقت خواهی دید كه چه كسی پیروز است.

به طور كلی انسانهایی كه به روز قیامت اعتقاد ندارند و به دنبال پول و ثروت و مقام هستند و به دستورات خداوند گوش فرا نمی دهند، گمان می كنند كه پیروزی، در زنده بودن و رسیدن به پول و مقام است، به همین دلیل هم بود كه، ابن زیاد خود را پیروز می دید چون توانسته بود امام حسین ـ علیه السّلام ـ و یارانش را به شهادت رسانده و اموالشان را غارت كند. امّا غافل از این كه، پیروزی و رسیدن به سعادت در نزد خداوند، ‌انجام دادن دستوراتی است كه او برای ما انسانها معین فرموده، و هر كس از آن دستورات سرپیچی كند، در واقع شكست خورده، اگرچه به ثروت و مقامی هم برسد. در این میان، امام حسین ـ علیه السّلام ـ و اصحاب او بودند كه به فرمان الهی گوش فرا داده و به وظیفه ای كه برعهده آنها گذاشته شده بود به خوبی عمل نمودند، پس آنها بودند كه به پیروزی و سعادت رسیدند و مشخص است كه هیچ چیزی برای آنها شیرین تر و گواراتر و زیباتر از عمل به وظایف الهی نبود، و لذا حضرت زینب ـ سلام اللّه علیها ـ همه آنچه را كه اتفاق افتاده بود را زیبا دانستند چون تك تك وظایف خود را كه خداوند برعهده آنها نهاده بود، به بهترین وجه انجام دادند.

می توان این مسئله را به صورت دیگری نیز  بررسی و تحلیل نمود به این  طریق كه: امام حسین ـ علیه السّلام ـ و اصحاب ایشان و نیز حضرت زینب، خدای متعال را در همه چیز و همه جا می دیدند یعنی در هر اتفاقی كه برای آنها رخ می داد، خدا را در آن اتفاق و حادثه با چشم دل مشاهده می كردند و فرقی هم نمی كرد كه آن اتفاق، آسان و خوشایند باشد یا سخت و مصیبت بار، ولی چون هدف خدا بود و در سختیها هم، خدا را مشاهده می كردند و خود را به او نزدیك می دیدند، این سختیها نیز برای آنها زیبا و گوارا بود و لذا حضرت فرمود همه آن مصیبت ها و حادثه های تلخ برای ما زیبا بود.   هر چه در عالم رخ می دهد تحقق آیات الهی و قوانین اوست . هر که از او تبعیت کند عزیز است ولو این که ظاهرا شکست بخورد و زیر دست و پا بیفتد و هر که نافرمانی او کند ذلیل است اگر چه صاحب مال و مقام باشد. پس به طور خلاصه باید بگوییم كه هر كس كاری را به عنوان و ظیفه انجام دهد و یا در آن كار و یا اتفاق فقط خدا را مورد نظر داشته باشد آن كار و اتفاق برای او شیرین و زیباست و این معنا و تفسیر همان جمله معروف حضرت زینب ـ سلام الله علیها ـ است.

منبع: حوزه