بهره ای از درس اخلاق آقا مجتبی تهرانی
روی عن موسی بن جعفر (علیهماالسلام) قال:
«مَنْ اَرَادَ الْغِنَى بِلَا مَالٍ وَ رَاحَةَ الْقَلْبِ مِنَ الْحَسَدِ وَ السَّلَامَةَ فِی الدِّینِ فَلْیَتَضَرَّعْ إِلَى اللَّهِ فِی مَسْاَلَتِهِ بِاَنْ یُكْمِلَ عَقْلَهُ.»
روایتی از موسی بن جعفر (صلوات‌‌الله‌‌علیه) منقول است که حضرت فرمودند:
هرکس بخواهد غنی شود امّا بدون مال. در باب غنا این‌‌طور است که دو نوع غنا داریم: یک: غنای بالمال، دو: غنای عن المال.که در مورد دومی اینجا جایش نیست و آنچه مردم دنبالش هستند، غنای بالمال است. یعنی چه؟ یعنی می‌‌خواهند با پول، برای خودشان آرامش روانی درست کنند. خیال می‌‌کنند پول هرچه افزوده شود، آرامش روانی برایشان پیدا می‌‌شود و حال اینکه اشتباه می کنند. اتّفاقاً یک غنای عن المال داریم، یعنی روح، احساس بی نیازی می‌‌کند. چون غنا، بی نیازی است. مردم دنبال این هستند که با پول خودشان را بی‌‌نیاز کنند و حال اینکه اشتباه می‌‌کنند. بی نیازی امر روانی است.
در غنای عن المال انسان از نظر روانی احساس می‌‌کند که پول احتیاج ندارد. امّا در غنای بالمال انسان خیال می‌‌کند هرچه پولش زیادتر شود، این احساس درونش پیدا می‌‌شود که دیگر احتیاج به پول ندارم، خیال می‌‌کند که هر چه بیشتر پول روی‌‌هم بگذارد، بیشتر احساس بی‌‌نیازی می‌‌کند.
