پس از واقعه كربلا كاروان اسرا ادامه دهنده كهكشان ستارگانى بود كه مسیرش تا ابدیت ادامه پیداكرد، شاید بتوان گفت كربلا انفجارى بود كه نورش باعث دیده شدن حقیقت و بینا شدن نابینایان بود. در این میان کسانی هستند که عاشقانه و مخلصانه در راه به وجود آمودن این بصیرت و بینایی تلاش می کنند.
آقای "پناه بر خدا" شخصى است كه هرساله در اربعین حسینى در منطقه اسلامشهر به بازسازى كاروان اسرا مى پردازد، او از چند ماه قبل به همراه همسرش خانم "صدیقه علیى" در منزل خود (بیت الزهرا) که آن را وقف خدمت به اهل بیت کرده اند، شروع به تداركات و جمع آورى وسایل و لباس هاى كاروانیان و همچنین طراحى هر چه با شكوه تر مراسم مى كند. ایشان به ظاهر فردی بسیار ساده است، اما بصریتى عمیق در وى نهفته است. بنا بر اعتقاد ایشان تاثیرى كه مردم از دیدن بازسازى این واقعه مى گیرند باعث به وجود آمدن معرفتى بالاتر از شنیدن واقعه به هر نحوى مى شود.
آنها كاروانى شتر را از قم مى آورند و تعدادى كجاوه كه خود و با سختى زیاد درست كرده اند بر روى آنها مى گذارند.
روز اربعین پس از طلوع آفتاب با آذین كردن شترها قافله با صداى زنگوله هاى غم انگیز و حضور زنان نقابدار به حركت در مى آید و تا ظهر كیلومترها راه را طى مى كنند، زنان و كودكانى پیاده و گاهى بنا به نذر خود با پاى برهنه در این مسیر قدم مى گذارند. تاثیرى كه این مراسم در خیابانها و مسیرى كه از آن عبور مى كند مى گذارد خارج از وصف است.
در آیین حرکت این شبه کاروان گوشه هایی از مشقت ها و رنجهای اهل بیت (ع) در سفر کربلا به دمشق به نمایش در مى آید. این کاروان با گذشتن از معابر و خیابان های مختلف به نوعى مردم و خیابان هاى امروز را به كهكشان حسینى متصل مى كند.
